Θα σε φάω, ζουζουνάκι μου

Στον ίσκιο των εξαγριωμένων τζιτζικιών

 Ευρισκόμενος την περασμένη εβδομάδα στις εξωτικές Σέρρες, παχύς κάτω από τον παχύ ίσκιο των πλατανιών, ένιωσα έντονη ενόχληση από τον εκκωφαντικό θόρυβο των τζιτζικιών, τα οποία δεν μού επέτρεψαν να απολαύσω τον διπλό ελληνικό (τούρκικο, βυζαντινό, αραβικό) σκέτο που παρήγγειλα. Τζιτζίκιζαν τ' άτιμα δυνατότερα κι απ' ό,τι ρουφάω τον καφέ μου. Μετρούσα τις φουσκάλες στην επιφάνειά του και ονειρευόμουνα μια περιποιημένη τζιτζικοκτονία, ενώ ταυτόχρονα προσπαθούσα να καταπνίξω την πείνα μου.
Εντέλει πήγαμε και φάγαμε κάτι μέτρια σουβλάκια.
Αν όμως γνώριζα καλύτερα το έργο των αρχαίων ημών προγόνων, θα είχα αποφύγει τη σουβλακακοφαγία.
Αντιγράφω από το βιβλίο του Μάρβιν Χάρις (όχι ρε, δεν είναι αρχαίος ημών πρόγονος) "Η ιερή αγελάδα και ο βδελυρός χοίρος":
"Ο Αριστοτέλης ήταν αρκετά εξοικειωμένος με την κατανάλωση τζιτζικιών ώστε να αποφανθεί ότι έχουν καλύτερη γεύση κατά το στάδιο της νύμφης, πριν να βγάλουν φτερά, και ότι από τα σχηματισμένα στην αρχή προσφέρονται για φαγητό καλύτερα τα αρσενικά, αλλά μετά τη συνουσία τα θηλυκά, που τότε είναι γεμάτα άσπρα αυγά. Ο Αριστοφανης αποκαλεί τις ακρίδες όρνιθες με τέσσερα φτερά και δηλώνει ότι οι φτωχότερες τάξεις της Αθήνας τις έτρωγαν". (καιρός είναι λοιπόν οι ελληνίδες μανάδες να λένε στα βλαστάρια τους "τζιτζίκια να καταπίνεις, σαν τον Αριστοτέλη να γίνεις")

Θέλουν μπριζόλα; Ας φάνε σκουληκάκια!
Και πάλι από το βιβλίο του όχι αρχαίου ημών προγόνου κου Χάρις:

"Ο άγγλος γαιοκτήμονας ΒΧ Χολτ δημοσίευσε το 1885 ένα βιβλίο με τίτλο 'Γιατί να μην τρώμε τα έντομα;'. Αν οι εργαζόμενοι στα αγροκτήματα μάζευαν με επιμέλεια σκουλήκια, κάμπιες ορισμένων μυγών, χρυσοκανθάρων και σκαθαριών, όχι μόνο η σοδειά του σταριού θα ήταν διπλάσια, μα και τα παιδιά θα γλίτωναν από τους κινδύνους και οι φτωχοί δεν θα παραπονιούνταν πια πως δεν μπορούν να τρώνε κρέας".
Λογική η σκέψη του Χολτ. Εφόσον, εργάτη της γης, σε ταλαιπωρεί και σε κάνει φτωχότερο το σκουλήκι, που ρημάζει τη σοδειά σου, φάτο! Εξίσου λογική σκέψη: Εφόσον, εργάτη, σε ταλαιπωρεί και σε κάνει φτωχότερο το αφεντικό σου, φάτο!

Ο κανιβαλισμός (ανθρωποφαγία) είναι άλλο κεφάλαιο στο βιβλίο του Χάρις.

Το τραγουδάκι που ακολουθεί ενέπνευσε τούτη την ανάρτηση. Διαβάστε εδώ σχετικά με την θεατρική παράσταση στην οποία ακούγεται.