Στο ψυχομάρκετ

Περαστικός απ’ το Τολέδο, πίνοντας εσπρεσοφρέδο, στάθηκα έξω απ’ τη εκκλησιά, κόσμος να μπαινοβγαίνει, μπήκα κι εγώ, τι να δω, είχε γίνει ο ναός ίντερνετ καφέ, χιλιάδες δικτυωμένοι μιλούσαν μεταξύ τους πριβέ στα chat rooms, και στο ιερό ένας μοντέρνος παπάς, με χίπικο ράσο και high μαλλί με την κιθάρα στην χείρα να παίζει αφιερωμένο σε κάποια παρούσα ζωντοχήρα ένα τραγούδι του Αλκίνοου Ιωαννίδη, το ίδιο που άκουγε μειράκιον πανωκάτω τρεχούμενο φορώντας ακουστικά σε σχήμα παπαρούνας, η μαμά του οποίου δίδασκε στο γυναικωνίτη για κάθε καλό κορίτσι από σπίτι μοντέρνες μεθόδους μακραμέ, τολοιπόν πάτησα το κόκκινο κουμπί, συνδέθηκα στο ιντερνέτ, έλαβα μήνυμα το προγνωστικόν του καιρού και χρεώθηκα ευρώ ένα κόμμα σαράντα, chatίστηκα, ήταν κοροϊδία, προφανής ληστεία, ετούτη είναι του κέρδους εκκλησία, δηλαδή του chatανά, δεξιά στο ψαλτήρι είδα κάτι βιβλία, δερματόδετα, σε σχήμα και μέγεθος κύβου κνορ, 12 ευρώ το ένα, λίγο πριν την έξοδο, στον πρόναο, μάζεψα από χάμου χαρτί τσαλακωμένο, λερό, χιλιοποδοπατημένο, να τ’ αποθέσω στον κάλαθο των αχρήστων, τι κάνετε κύριε, με επέπληξε η ταμίας, το πληρώσατε πριν το πετάξετε;