Απελπισμένα ερωτικός, οπως οι Υποχθόνιοι, ντιπ για ντιπ τζαζ, όπως ο Κυνηγός, ο Χειμώνας στη Λισσαβώνα είναι ένα εξοντωτικό στην ανάγνωση αριστούργημα γεμάτο αξιομνημόνευτες ατάκες όπως "είχε τη σφραγίδα του ισχυρού χαρακτήρα που έχουν πάντα όσοι κουβαλάνε μια ιστορία κι όσοι κουβαλάνε ένα περίστροφο. Δεν κάνω έναν κενό και ανούσιο φιλολογικό παραλληλισμό - είχε πράγματι ιστορία και κρατούσε περίστροφο" ή "Αυτό το κακό έχουν τα μπαρ όταν παλιώνουν: γεμίζουν φαντάσματα". Θα μου πεις, ποιον ενδιαφέρουν όλα αυτά;
4 σχόλια:
Δύο στα τρία έπιασες το ξεκίνημά μου στη μετεφηβική ανάγνωση! (Κέρουακ, Κορτάσαρ: ακριβώς με τα ίδια βιβλία, αντί αμοιβής από το βιβλιοπωλείο ενός φίλου όπου δούλεψα ένα καλοκαίρι περιμένοντας τα αποτελέσματα των Πανελλαδικών...)
Τα ίδια δύο στα τρία είναι δικά μου αναγνώσμα του πρώτου έτους Δύτη. Αλλά διαβάζοντας τον Μολίνα, σελίδα με σελίδα, ένιωθα ότι τα ξαναδιαβάζω!
βιβλιάρα ρε πάνο στο χα πει το χει! για τις ψυχές που ναι αιώνια βυθισμένες στην άβυσσο του αλκοόλ και στο βένθος της νυκτός.
Στην αρχή νομιζα, ανώνυμε, ότι είχες κάνει λάθος στην πληκτρολόγηση κι αντί για πένθος είχες γράψει βένθος. Αλλά ευτυχώς έκανα ένα γκούγκλισμα: http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%AD%CE%BD%CE%B8%CE%BF%CF%82
Ρε το βένθος...
Δημοσίευση σχολίου