Οφείλουμε ν' ακολουθούμε ηθικά πρότυπα

Αυριο είναι τ' Αγίου Θεοδώρου του στρατηλάτη, μεγάλη η χάρη του. Το 'χω ξαναπεί, θεωρώ εξαιρετικό ανάγνωσμα τους βίους αγίων και δη τον τρόπο με τον οποίο μαρτύρησαν κάποιοι απ' αυτούς. Ο Θεόδωρος λοιπόν έκανε μεγάλη μαγκιά: ξεγέλασε τον άρχοντα Λικίνιο ότι τάχα θα προσκυνήσει τα χρυσά αγάλματα των ψεύτικων θεών του, τα κομμάτιασε και μοίρασε το χρυσό στους φτωχούς. Εννοείται μετά η τιμωρία του ήταν φρικτή: τον κτύπησαν, τον έκαψαν, τον έγδαραν (με τη σειρά αυτή). "Στὴν συνέχεια οἱ δήμιοι τὸν σταύρωσαν καὶ διαπέρασαν τὰ πόδια, τὰ χέρια καὶ τὰ κρυφὰ μέλῃ του διὰ περόνης, τόξευσαν τὸ πρόσωπό του μὲ τέτοιο τρόπο ὥστε νὰ ἐκχυθοῦν τὰ μάτια του καὶ τὸν ἄφησαν ἐπάνω στὸν σταυρό". Ο αθλιος Λικίνιος βλέποντας την αγανάκτηση του λαού και φοβούμενος λαϊκή εξέγερση διέταξε να τον αποκεφαλίσουν τον Θεόδωρο.

Ποιο είναι ένα απ' τα πολλά ηθικά διδάγματα της ιστορίας; Οτι καλό είναι να υπάρχει μια πρωτοπορία αλλά αν δεν ξεκουνήσει ο καθείς από εμάς τον κωλαρίκον του, τίποτες δεν πρόκειται να αλλάξει. Διότι έκανε ο Θεόδωρος την αρχή, δημεύοντας τον χρυσό του αρχόντου, αλλά οι ευεργετημένοι πτωχοί έμειναν μόνο στο στάδιο που απολαμβάνουν το ανέλπιστο δώρο, άντε και κάποιοι απ' αυτούς ν' στεναχωρέθηκαν για τα βασανα του Θεοδώρου. Ουδείς εξ αυτών εξεγέρθη κατά της κρατικής βαρβαρότητος του Λικινίου.

Υπάρχει αντιστοίχησις εις τις μέρες μας; Σαφώς. Καλό το κίνημα "Δεν πληρώνω". Αλλά όσο δεν επεκτείνουμε αυτήν την πρακτική ατομικά ο καθείς - αρα και όλοι μαζί - στην καθημερινότητά μας, τότε είμαστε απλώς αφελείς ευεργετημένοι που δεν καταλαβαίνουν ότι το κίνημα "Δεν πληρώνω" δεν είναι φιλανθρωπικό σωματείο αλλά μια κίνηση που για να γιγαντωθεί χρειάζεται και μένα και σένα.

Είναι όπως εκείνη η λίγο παλιότερη ιστορία, με τις απαλλοτριώσεις σουπερμάρκετ, προ διετίας είχε φουντώσει, τα ΜΜΕ είχαν σπεύσει να τους ονομάσουν "Ρομπέν των Σουπερμάρκετ", χαρακτηρισμός τόσο μα τόσο παραπλανητικός, διότι η ουσία της πράξης τους βρίσκεται στην υιοθέτησή της ως καθημερινής πρακτικής απ' τους πολλούς.

Του θυμήθηκα τους απαλλοτριωτές διαβάζοντας το διήγημα του Φιλ.Φιλίππου "Οι κορυδαλλοί της πλατείας Αμερικής" που περιλαμβάνεται στα "Ελληνικά εγκλήματα 3". Ο συγγραφέας βάζει τον ήρωά του αυτόπτη μάρτυρα μια απαλλοτρίωσης και αντιγράφει το πραγματικό κείμενο που μοιράστηκε στη λαϊκή (δες εδώ): "Η κίνησή μας αυτή δεν έχει αλτρουιστικό χαρακτήρα, αντ' αυτού αποτελεί ένα συμβολισμό με σκοπό την προτροπή του κοινωνικού συνόλου στην αβίαστη, ελεύθερη διακίνηση και χρήση των αγαθών και τη νοητή διαγραφή των ταμείων ξεπερνώντας τα νόμιμα όρια. Για την εξάπλωση της αμφισβήτησης του κράτους και του κεφαλαίου".

Είναι πολύ απλό τελικά: Κοιτάς, επικροτείς, ε, κάποια στιγμή πρέπει να συμμετάσχεις και ο ίδιος. Πρέπει να το κάνεις κι εσύ.

ΥΓ. Τελικά, η μακρά αποχή απ' το ιστολογείν γεννά κακογραμμένα κείμενα. Δεν βαριέσαι.