Οταν η ζωή αντιγράφει την τέχνη

Διάβασα νωρίτερα σήμερον στο Σομπρέρο μια καταπληκτικιά ιστορία, που λέει ούτε λιγο ούτε πολύ ότι ο σούπερσταρ της μπαλας Χριστιάνος Ρονάλδος έχει πάθει μαύρα μάγια, που του τα έκανε ένας μαύρος σαν το κατράμι μάγος, κατόπιν σχετικού αιτήματος από κάποια πρώην του Χριστιάνου, ως ανταπάντηση στα λευκά μάγια με τα οποία τον προστάτευε ένας λευκός μάγος, προσληφθείς απ' τη μητέρα του Χριστιάνου Ρονάλδου. Και είναι τέτοια η εσωτερικιά σύγκρουσις, η αντίθεσις μεταξύ μαύρου και λευκού, ο εσωτερικός αναβρασμός, τέτοια η αντάρα μέσα στο κορμί και την ψυχή του νεαρού ταλαντούχου ποδοσφαριστού, που έχει δεν έχει άλλους τέσσερις μήνες καριέρας μπροστά του, κι αφού διάβασα την ιστορία ετούτη, αναφώνησα μέσα μου, και όχι έξω μου, διότι εκείνην την ώρα ήμανε στη δουλειά και δεν ήθελον να έγνουν οι συνάδερφοι ότι ελουφάριζα, "αλί, αλί, οποία σύμπτωσις, ετούτη η ιστορία του Χριστιάνου Ρονάλδου μού θυμίζει την ιστορίαν του Μπούμπα!", ποίος είναι ο Μπουμπας θα αναρωτηθείς ευλόγως αγαπητέ αναγνωστα, λοιπόν: Μπουμπα είναι ο τίτλος ενός εκ των δεκατριών διηγημάτων που μπορεί να διαβάσει κανείς στο εξαιρετικό "Πουτάνες φόνισσες" του φανταστρουμφικού Χιλιανού συγγραφέως Ρομπέρτο Μπολάνιο, για τον οποίο είχα γράψει κι άλλη μίαν μαλακίαν στο παρελθόν εγώ ο ίδιος αυτοπροσώπως. Στο διήγημα Μπουμπα, ένας Χιλιανός, αριστερό εξτρέμ σε μια μεγάλη ισπανική ομάδα της Βαρκελώνης, που δεν προσδιορίζεται ποια είναι, αλλά όλοι ξέρουμε πως δεν είναι η Εσπανιόλ, αρα ποιος μιλάει καταλά στα κεραμίδια, είναι τραυματίας και περνάει την αποθεραπεία του νοσταλγώντας την πατρίδα του και βγαίνοντας στα μπαρ, ως άλλος Ροναλδίνιος -στην τελευταία του περίοδο, προ της μεταγραφής του εις την ομάδα του Βερλουσκόνιου. Εχει για φίλο έναν Ισπανό, πολύ παιχταρά, που όμως και αυτός είναι ντεφορμέ, όπως άλλωστε και όλη η ομάς η οποία κακοχειροτεροπηγαίνει. Ολα αυτά μέχρι που έρχεται το νέο μεταγραφικό απόκτημα της ομάδας, ο αφρικανός μάγος της μπαλας, ο μεσοεπιθετικός αστήρ Μπούμπα, ο οποίος παρότι ηγοράσθη ως νεανίας των 20 Μαϊων δείχνει να είναι κοντά 35, θα ενθυμείσθε αναμφιβόλως ανάλογα παραδείγματα αφρικανών ποδοσφαιρστών εις το δικό μας πρωτάθλημα, παράδειγμα ο Φορί Κουέ, ο οποίος ήρθε εις τον ΟΣΦΠ στα 18 του χρόνια, έκατσε εις τον λιμένα μια πενταετία, και απεχώρησε απ' τον ΟΣΦΠ στα 17 του χρόνια, και ύστερον από μία πενταετία ακόμη απεχώρησε απ' το ποδόσφαιρο, όντας πλέον 42 ετών! Ο Μπούμπα, για να γυρίσουμε στα της λογοτεχνίας, κανενός το μάτι δεν γεμίζει, αλλά δοθεισης της ευκαιρίας προβαίνει σε κάτι βουντού στο βεσέ, σε κάτι μαγείες, σε κάτι μαγγανείες, κάτι αίματα που στραγγίζουν οι τρεις ποδοσφαιριστάς μαζί και γίνονται η φοβερή τριάς που κατροπώνει τους αντιπάλους, χάρη στα Μπουμπαμάγια. Μονο που κάποια στιγμή ο Μπούμπα θα κληθεί να πληρώσει για τα πλάγια μέσα και τη μαγιαχρησία του και τα βουντού του. Ή μήπως δεν είναι ακριβώς έτσι; Τι να σας πω δεν ξέρω, διαβάστε το βιβλίο εσείς, κι ό,τι καταλάβετε να μου το πείτε κι εμένα. Εγώ πάω για pro.