Ε.Γ.Ω. θα σώσω το Ε.Σ.Υ.

Έχω ένα δίλημμα. Και θα προσπαθήσω να σας εξηγήσω την κατάσταση για να με βοηθήσετε να βγω από αυτό, γιατί η συζήτηση που είχα με τον Πάνω, καθόλου δε με βοήθησε (όπως οι περισσότερες), ίσα ίσα που αρχίσαμε τις αβρότητες και τις -ενίοτε- καφρότητες ο ένας στον άλλο.

Θα πρέπει πρώτα όμως να σας αποκαλύψω κάτι, το οποίο ήθελα επιμελώς να αποφύγω, για ευνόητους λόγους. Αλλά πώς αλλιώς να σας εξηγήσω για τα "χαρτάκια" που τόσο πολύ μπέρδεψαν τον Πάνω και άρχισε να ονειρεύεται με τόση νοσταλγία που έσταξε ένα δάκρυ στο πληκτρολόγιο τη συλλογή με τα Πανίνι της Σάρα Κέι;

Λοιπόν, είμαι δημόσιος υπάλληλος. Ορίστε, το είπα. Κι αυτό επειδή τώρα τελευταία υφίσταμαι συνεχώς μομφές και κατηγορίες γι'αυτό από φίλους, γνωστούς και συγγενείς. Κι όχι τόσο προσωπικά, όσο για τη γενικότερη κατηγορία και με κάθε αφορμή... (φααααπ, αυτοχαστουκίζομαι για να γυρίσω στο θέμα).

Το θέμα αγαπητοί μου είναι ότι ήθελα να κάνω εξέταση αίματος. Κι επειδή στο νοσοκομείο την προηγούμενη εξέταση την έκλεισα 2 μήνες σχεδόν πριν αλλά όταν έφτασα στο ταμείο για το εισιτήριο μου είπαν ότι έπρεπε να είχα πάει πρώτα σε γιατρό να μου τις γράψει, αλλιώς θα πλήρωνα (δικό μου λάθος, έπρεπε να το σκεφτώ, αλλά στο τηλέφωνο που έκλεισα το ραντεβού δε μου το υπενθύμισε κανείς, μαλακία μου, το παραδέχομαι, απλά συγχίστηκα που έφαγα 1 ώρα και 2 μήνες και το μόνο που κατάφερα ήταν μια μίνι εγκεφαλική διαταραχή), είπα αυτή τη φορά να ξεχάσω την ευσυνειδησία μου και να χαρώ τη βόλεψή μου. Και πήγα σε γιατρό έξω.

Εδώ γιατρούς δεν ξέρω, καθότι νέα (στην πόλη, όχι στη ζωή, δυστυχώς). Μπήκα λοιπόν στον πρώτο τυχόντα που ξεκινούσε το ιατρείο του πριν τις 11 και τον πέτυχα χωρίς κόσμο. Με ενθουσίασε και η όψη του, τρελός μεσήλιξ επιστήμονας, με τούφες άσπρου μαλλιού να διακοσμούν χαριτωμένα το χώρο γύρω από το κρανίο του, γένι αξιοσέβαστο και ένα βίντατζ καναπέ με λιωμένη ταπετσαρία, περιοδικά παντού και απερίγραπτη ακαταστασία γενικώς. Πολύ χαριτωμένος μού φάνηκε θα έλεγα.

Του εξηγώ το λόγο της επίσκεψης, τί θέλω να κάνω από εξετάσεις (τα γνωστά ζάχαρα, χοληστερίνες, σίδηρα κι ατσάλια), πως πάει η υγεία μου και η περίοδός μου, τα κλασικά, α, και που δουλεύω και πως βρέθηκα εκεί - τα κλασικά επίσης μόλις βλέπουν τον τόπο έκδοσης του βιβλιαρίου (ε, ο ΑΣΕΠ βλέπετε, δεν κάνει διακρίσεις -λέμε τώρα- δύσκολοι καιροί, ας διοριστεί κανείς κι ας είναι και στο Καστελόριζο...). Καταλαβαίνετε λοιπόν, ήμαστε μια ευχάριστη ατμόσφαιρα και ο επιστήμονας παράλληλα κάνει τη δουλειά του. Κοινώς συμπληρώνει, βάζει σφραγίδες και κόβει "χαρτάκια" από το βιβλιάριό μου.

Επειδή εδώ έχει τα κενά ο Πάνως, να εξηγήσω και σε σας πως πάει το σύστημα. Το βιβλιάριο υγείας έχει διπλότυπα, γράφει ο γιατρός την εξέταση, κόβει το ένα αντίτυπο στο οποίο υπογράφει ο περιθαλπόμενος και κρατάει ο γιατρός για να πληρωθεί από το ταμείο και το άλλο μένει στο βιβλιάριο. Κόβει λοιπόν 3 τέτοια χαρτάκια και μου δίνει να υπογράψω το ένα. Αμέριμνη, αλλά με μια διογκούμενη εδώ που τα λέμε υποψία, πηγαίνω στον ΟΠΑΔ να θεωρήσω τις εξετάσεις (μη με ρωτάτε κι εσείς σαν τον Πάνω τον αδαή, σας έβαλα λινκ).

Τελωσπάντων, για να μη μακρυγορούμε, εκεί πρόσεξα βασικά ότι μου είχε χρεώσει 3 επισκέψεις, μία στις 17/7 και μία στις 10/9 τις οποίες φυσικά ποτέ δεν έκανα - και η σύμπτωση είναι ότι και στις δύο περιπτώσεις έλειπα, τη δεύτερη μάλιστα για υπηρεσιακό ταξίδι στο εξωτερικό! Η προϊσταμένη στην οποία πήγα να ρωτήσω γιατί και πως γίνεται αυτό, εξήρε μεν το ήθος μου που δεν έδειξα αδιαφορία, αλλά μου είπε ότι καλύτερο θα ήταν να πάω απλά να ζητήσω τα χαρτάκια πίσω, για να μη φτάσουμε σε καταγγελία (να ξέρετε, είναι πάγια τακτική στο δημόσιο, από όσο έχω καταλάβει τόσα χρόνια, ότι διευθετούμε τις καταστάσεις με απαλότητα και προδέρμ. Κοινώς, αν δεν έχεις φάει δις ή δεν έχεις σκοτώσει, τη σκαπουλάρεις με χάρη και κινήσεις μπαλαρίνας).

Έτσι μειλήχιος ήταν και ο εν λόγω γιατρός όταν γύρισα να διεκδικήσω την αποκατάσταση της θιγμένης μου τιμιότητας και αντανακλαστικής αντίδρασης. Γιατί τα'βλεπα όταν τα έκοβε, τί στο καλό ήταν; Έπρεπε να περπατήσω κοντά ένα χιλιόμετρο μέσα στη βροχή ακροπατώντας στα δεκάποντά μου προσπαθώντας να αποφύγω τις λακούβες και τα αυτοκίνητα-πυροσβεστήρες για να το συνειδητοποιήσω ότι εξαπατήθηκα;
"Ξέρετε, κάνουν ένα χρόνο να μας τα πληρώσουν..." - ναι, αλλά είναι όμορφα όταν τα παίρνετε μαζεμένα τριπλά...

Α, και το ωραιότερο δε σας το είπα, εγώ είχα μεν υπογράψει σε ένα, αλλά και τα άλλα δύο που πήρα είχαν δύο αλανιάρες μουτζούρες στη θέση της υπογραφής μου.

Τρελό λαμόγιο ο τρελός επιστήμονας. Και κάπως έτσι αδειάζουν και τα ταμεία (καλά, μην τρελαινόμαστε, υπάρχουν κι άλλοι τρελοί "παιχταράδες" σε υψηλότερους θώκους). Αλλά αν οι ίδιοι υποστηρίζουμε ένα σύστημα που δομεί τη λειτουργία του με χαρτάκια Πανίνι και δεν προφυλάττουμε τα δικαιώματά μας, τί περιμένεις. Και μη φανταστείτε ότι εγώ δεν το σκέφτηκα λίγο για να κάνω όλο το δρόμο πίσω πάλι με τα δεκάποντα για να δώσω την παράσταση της εξαπατημένης δημοσίου υπαλλήλου. Αλλά όχι, μια go-go δεν την κοροϊδεύει κανείς. Τώρα, την καταγγελία το σκέφτομαι. Ήταν και γλυκούλης πανάθεμά τον.


Μήπως να πάω να τον εκβιάσω;