Η απόλυτη γνώση δεν αποτελεί κίνητρο εκτενών ιστορήσεων. Εκείνος που ξέρει τα πάντα προτιμά, ασφαλώς, την άκρα σιγή.
Πράγμα που εξηγεί και τη βουβαμάρα του Θεού.
Κάθε συγγραφή δεν μπορεί παρά να θεμελιώνεται στην αρχή της αμφιβολίας. Γράφω σημαίνει, σχεδόν πάντα, μιλώ για πράγματα που δεν ξέρω πολύ καλά.
Απ' τον πρόλογο του "Σε περίπτωση πυρκαϊάς", του Πέτρου Μαρτινίδη, εκδ. Νεφέλη.
ΥΓ. Μέρα που 'ναι σήμερα, το Moscow Nights των Feelies ταιριάζει (υπομονή μέχρι περίπου το τεσσαρακοστό δευτερόλεπτο -τότε αρχίζει να ακούγεται το τραγούδι).
2 σχόλια:
Ωραίος ο μαρτι, μόνο στη go go δεν αρέσει!εκτός από το τελευταίο του βιβλίο με το μοναστήρι,μου φάνηκε ανέμπνευστο.μάλιστα στο προηγούμενο βιβλίο, η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία, υπάρχει μια φευγαλέα περιγραφή ενός σφόδρα αντιπαθητικού συγγραφέα,νεαρού, πάρα πολύ χοντρού, πολλά υποσχόμενου στο mainstream κύκλωμα, ο οποίος σκοτώνεται σε μια πυρκαγιά ή κάτι τέτοιο. Αυτός ο χαρακτήρας μάλλον πρέπει να είναι εμπνευσμένος από τον πανίβλακα Αύγουστο Κορτώ.
Όσο για τους feelies, πιο κλασικό δεν υπάρχει,τρέχω να βάλλω το δίσκο στο πικάπ!
Ανώνυμε, μόλις το τελείωσα, κι είμαι τρελαμένος. Πήγαινα πάνω-κάτω στο σπίτι και φωναζα ΜΠΡΑΒΟ-ΜΠΡΑΒΟ...
Δημοσίευση σχολίου