Το τζίνι

Το μπλογκ μπήκε στην τελική ευθεία των εκλογών και μετά το σουρεαλιστικό κατόρθωμα πάλι του Πάνου στο προηγούμενο ποστ, κάτι που νομίζω ότι μεγάλη σχέση έχει κι αυτό με τις εξελίξεις.

Δόθηκε λέει στην κυκλοφορία άλλο ένα κομμάτι της Ιόνιας Οδού, η παράκαμψη του Αγρινίου έκτασης 34 χμ., και μάλιστα κάποιους μήνες πιο γρήγορα από τις αρχικές εξαγγελίες και χρονοπρογραμματισμούς.

Τώρα, το βρώμικο μυαλό μου δεν μπορεί παρά να σκεφτεί ότι η κωλοπιλάλα που τους έπιασε να τελειώσουν το έργο καμιά βδομάδα πριν τις ευρωεκλογές - και δεδομένης μάλιστα της πρακτικής των καθυστερήσεων στις οποίες μας έχουν συνηθίσει δεκαετίες τώρα - κρύβει κάποια πολιτική σκοπιμότητα. Ας με συγχωρήσουν οι πρωτεργάτες του πολιτικού μας συστήματος και των κατασκευαστικών εταιρειών για τη μισαλλοδοξία μου, αλλά πολύ καλό τάιμινγκ με φαίνεται πως έχουν.

Η αλήθεια είναι ότι σε αυτές τις εκλογές θα πάω κατά μισή ωρίτσα νωρίτερα στη μανούλα μου. Και, ντρέπομαι που το λέω, θα είναι και η καλύτερη δικαιολογία για να γλιτώσω και την υποχρέωση να περάσω για καφέ από το σόι στο Αγρίνιο - "Πούυυ, να μπαίνω βρε θεία μέσα στην πόλη; Τέτοιο ιστορικό γεγονός και να μην είμαι η πρώτη από την οικογένεια που θα το εγκαινιάσει; Θα περάσω στις επόμενες εκλογές..."

Αλλά, ακόμη και αν ωσάν άλλος Αλλαντίν έτριβα την κοιλίτσα του Καραμανλή και εν μία νυκτί κατασκεύαζε ολόκληρη την Ιόνια Οδό (και έβαζε και μια Νατάσα να σε χαιρετά κάθε που πέρναγες τα διόδια), πειράζει που και πάλι δεν υπήρχε καμία περίπτωση ποτέ (το ξέχεσα στις αρνήσεις...) να τους ψηφίσω;

Όχι, πείτε μου.

(Και μην αρχίσετε τώρα να βλέπετε σε συννεφάκια την εικόνα μου να τρίβω την κοιλιά του Καραμανλή γιατί θα ξεράσω..)

Μήπως να το χρησιμοποιήσει στην προεκλογική του καμπάνια ο γαλάζιος πρόεδρος; Τέλειο, τέλειο, γλιτς!