Η Οδύσσεια του Ομήρου που ήταν αφεντικό

Ακολουθεί μια ελεύθερη απόδοση αυτού εδώ του κειμένου που έγραψε ένας κάποιος κύριος Κρίστοφερ Κέτσαμ.

Πάρε έναν όμηρο κι εσύ - Μπορείς!
του φέρελπι απελπισμένου μας συντάχτη
Πάνου Κακοπληρωμένου

Ποιος ξέρει; Μπορεί και να γίνει η νέα τάση στο παγκόσμιο εργατικό κίνημα: η αφεντικαπαγωγή, δηλαδή η προσωρινή κράτηση ενός αφεντικού από τους εργαζόμενους, προκειμένου να υπερασπιστούν τα δικαιώματά τους. Οι εργαζόμενοι-απαγωγείς οφείλουν ωστόσο, καθόλη τη διάρκεια του εγχειρήματός τους, να φροντίζουν για την ασφάλεια και την άνεση του συνηθισμένου να την περνάει μπέικα αφεντικού, ως μια ελάχιστη ένδειξη ζαμπουνικού σαβουάρ βιβρ.
Να σας το κάνω πιο λιανά και πιο Κανέλλη; Σκάει μύτη, ας πούμε, κάποια κουστουμαρισμένη, παφουμαρισμένη, καλοξυρισμένη στελεχάρα, στέκεται ενώπιον των εργαζομένων, σταυρώνει απολογητικά μεν αποφασιστικά δε τα χέρια του, αναστενάζει και με βαθύ πόνο αιμορραγούσας ψυχής εξηγεί την ανάγκη περικοπών, έτσι ώστε να αντιμετωπιστεί η παγκόσμια οικονομική κρίση, δηλαδή να εξασφαλιστεί η διατήρηση των κερδών της εταιρείας.
Οι -απλοϊκοί και παρορμητικοί και για το λόγο αυτό καταδικασμένοι να παραμείνουν μια ζωή πτωχοί- εργάτες τα παίρνουν στην κράνα και (καθότι τα στελέχη του ΠΑΜΕ-edit: αν και υπάρχουν βάσιμες ενστάσεις επ' αυτού- και οι λοιποί εργατοπατέρες εκείνη την ημέρα έχουν μαζευτεί για τσίπουρα στο Μπιτ Μπαζάρ, μετά τη συνάντηση που είχαν με τον ΥΜΑΘ, για να του δώσουν τα αιτήματα των εργαζομένων προκειμένου ο ανευθυνοϋπεύθυνος υπουργός Μακεδονίας-Θράκης να τα παραπέμψει αρμοδίως στις ελληνικές καλένδες, όπως γράφουν κι οι δημοσιογραφάρες σαν τον τριτοξάδερφό μου τον Πάνο Συγκαμμένο, τον δαιμόνιο ρεπόρτερ του σεπτού ιστολογίου Everything you know is wrong, ίου-ίου, τι μεγάλη παρένθεση ήτο αυτή;) προπηλακίζουν τη στελεχάρα. Τον κλειδώνουν στο γραφείο του και δεν τον αφήνουν να βγει έξω. Του προσφέρουν φρεντοτσίνους με αφρόγαλα και σαλάτα του σεφ και άλλα είδη υγιεινής, καθώς και μια δίκαιη συμφωνία, που περιλαμβάνει την ικανοποίηση των αιτημάτων τους, προκειμένου να τον απελευθερώσουν και να προλάβει το βράδυ να πάει να ακούσει τζαζ σε γνωστή μουσική σκηνή της πόλης.
Εχει συμβεί, μη γελάτε. Πρόσφατα, στην FM Logistics Co. στην Woippy της Γαλλίας, 125 ανθρωπόμορφα κτήνη κάνανε ντου στη σύσκεψη πέντε στελεχών και δεν τους αφήνανε να φύγουν επί μία ημέρα. Προσπαθήσανε να δικαιολογήσουν το απύθμενο θράσος τους και την απάνθρωπη ενέργειά τους λέγοντας ότι 475 πτωχοί εργάτες επρόκειτο να απολυθούν, καθώς η εταιρεία είχε αποφασίσει να βρει ακόμη πιο φτηνά εργατικά χέρια στη Μαλαισία. Μέχρι τα μεσάνυχτα, οι εργαζόμενοι είχανε κερδίσει μια μικρή μάχη: η διοίκηση υποσχέθηκε να εγκαταλείψει προσωρινά το σχεδιό της και να επανέλθει με κάποιο καλύτερο.
Αμ, τα ίδια δεν συνέβησαν και στο εργαστάσιο παρασκευής φαρμακευτικών ειδών 3M's στην Pithiviers, πενήντα χιλιόμετρα έξω απ’ το Παρίσι, όταν στην αναγγελία 110 απολύσεων οι εργάτες παρουσίασαν συμπτώματα μαζικής ταπηροκρανίασης, με αποτέλεσμα να περικυκλώσουν το διευθυντή τους και να τον σύρουν στο γραφείο του, όπου κρατήθηκε όμηρος για 24 ώρες, μέχρι που συμφώνησε να επαναδιαπραγματευτεί με τους εργατες;
Αλί, αλί, το Μάρτιο, ακόμη κι αυτός ο καλός άθρωπας ο πρόεδρος της Σόνι Γαλλίας επίσης κλειδώθηκε στο γραφείο από εργαζόμενους που φράξανε τη πόρτα και τα παράθυρα με κόρμους δέντρων. Την Πρωταπριλιά δε, που μακάρι, μακάρι Θε μου, να ήταν ψέμα, εργαζόμενοι της Κατερπίλαρ στη Γρενόμπλ κράτησαν όμηρους τέσσερις μάνατζερ.
Το τελευταίο μήνα τουλάχιστον άλλα 12 παρόμοια περιστατικά έχουν καταγραφεί στη Γαλλία. Οφείλω πάντως να σας καθησυχάσω πως ευτυχώς, σε κάθε περίπτωση, οι στελεχάρες απαχθέντες τρώνε και πίνουν καλά κατά τη διάρκεια της ομηρίας τους, παρότι -αλίμονο!- οι στυγνοί απαγωγείς τους τούς αναγκάζουν να κοιμούνται στο δάπεδο.



ΥΓ. Οταν ήμανε μικλός, με άρεζαν το Ντόλκα, οι πατατες τηγανιτές, η μερέντα και το πανκ. Στο βίδεο ένα απ' τα τέσσερα, σχετικό και με το θέμα της ανάρτησης.