Ήταν ένας γάτος, ο Λεκές

Το λεωφορείο 17 ΝΣΣ - Τριανδρία ήταν μισογεμάτο. Η κοπελιά, καμιά 25 χρονών, μπήκε από το Βαρδάρι. Μέχρι την επόμενη στάση, είχε ήδη ξεκινήσει να λέει σε κάποια φίλη της στο κινητό τη σπαρακτική ιστορία του γάτου της του Λεκέ, η οποία ευθύς εξαρχής μου κίνησε το ενδιαφέρον.

“Αστα είμαι συντετριμμένη. Ναι, πέθανε ο γάτος μου ο Λεκές. Τον κατασπάραξε ένα άλλο γατί... Και ξέρεις τι μου είπε η μάνα μου για να νιώσω καλύτερα; Οτι ήταν, λέει, πισωγλέντης ο Λεκές. Τον είχε πιάσει μια φορά στα πράσα με τον Οτο, της γειτόνισσας το γάτο. Αλλά δεν μου το είχε πει τότε για να μη στεναχωρηθώ. Κι εγώ, που νόμιζα ότι ήταν απλώς κολλητοί, έπεσα από τα σύννεφα. Όχι, βρε παιδάκι μου, από πού να το ξέρω ότι αυτό συμβαίνει στα ζώα; Πρώτη φορά το άκουσα. Κι έπεσα από τα σύννεφα. Όχι μωρέ, εντάξει στεναχωρήθηκα που πέθανε, αλλά περισσότερο που ήταν γκέι. Μα να είναι ο δικός μου ο γάτος γκέι; Όχι, στον μπαμπά μου δεν το είπαμε ακόμη για να μη στεναχωρηθεί κι αυτός. Δεν θα το πάρει καλά, τον ξέρεις τον μπαμπά μου τώρα. Ασε που ψυλλιάζομαι ότι για αυτό τον κατασπάραξε εκείνος ο μαύρος γάτος. Μάλλον θα του την έπεσε ο λεκές. Ναι, μη γελάς μωρέ, θύμα ρατσιστικού εγκλήματος ο Λεκές! Ε μα κι αυτός τα θελε που ήταν γκέι γάτος..."

Κάπου εδώ μια κυρία, περίπου 50αρα, με καταγωγή από κάποια από τις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες τη διακόπτει: “Συγγνώμη κοπέλα μου, σας παρακαλώ, φτάνει πια. Θέλουμε να ησυχάσουμε κι εσείς τόση ώρα μιλάτε στο κινητό όλο για το γκέι γάτο σας, λες και μας νοιάζει για τον γκέι γάτο σας, μα είναι πράγματα αυτά να τα λέτε δημοσίως;”. Αμέσως άρχισε να σιγοντάρει κι άλλη μια ηλικιωμένη, εξίσου σκανδαλισμένη κυρία. Η θρηνούσα κοπελιά διέκοψε τη συνομιλία και κατέβηκε στην επόμενη στάση. Δεν μπορώ να γνωρίζω αν ήταν αυτός ο προορισμός της ή αν εξαναγκάστηκε λόγω της κοινωνικής αποδοκιμασίας για τις σεξουαλικές προτιμήσεις του αποθανόντα Λεκέ. Στο λεωφορείο το σούσουρο συνεχίστηκε, με γενική αποδοκιμασία της χαροκαμένης πρώην ιδιοκτήτριας του Λεκέ, με προεξάρχοντα έναν τριαντάρη μαστούρη, ο οποίος προσπαθούσε ανεπιτυχώς να βάλει σε μια τάξη τις εξής λέξεις "γκέι, ηλίθια, τζαμί, αλώνι, γάτος, χέστηκε, γκέι, φοράδα, φατμέ".

Ωστόσο, όταν κατεβήκαμε μαζί στην επόμενη στάση, δεν είχε κανένα πρόβλημα στη σωστή σύνταξη της πρότασης: “Ρε φιλαράκι μήπως σου βρίσκεται κάνα τσιγάρο;”.

Λίγο αργότερα, καθώς τσάκιζα ένα γιαουρτλού και κάτι μανιτάρια πλευρώτους στη Ναυτιλιακή, ήπια πολλές μπίρες στη μνήμη του Λεκέ, του γκέι γάτου που είχε πέσει θύμα ρατσιστικής επίθεσης...

ΥΓ. Αυτό που σκέφτομαι τώρα είναι ότι δεν αποκλείεται η εν λόγω κοπέλα να είναι μία από τους 10.000 έλληνες μπλόγκερ και να έχει ήδη καταθέσει τον πόνο της για το Λεκέ στο ιστολόγιό της. Αν τύχει και διαβάσει την παραπάνω ιστορία, να με συγχωρεί αν την παρεξήγησα και προέβην σε άδικους χαρακτηρισμούς για αυτήν. Οι πρώτες εντυπώσεις άλλωστε συχνά αποδεικνύονται λανθασμένες...