30 Μαΐ 2007

Βιβλίο τσέπης για χοντρούς

"Τα σώματα ερωτεύονται, και δεν μπορύμε να μιλήσουμε για έρωτα χωρίς τα σώματα να γίνουν αμέσως παρόντα με όλη την ακατανόητη κι ενοχλητική παρουσία τους"



Σήμερα, χαζεύοντας ως συνήθως, συνειδητοποίησα ότι τα βιβλία που με αρέσουν στην συντριπτική τους πλειοψηφία μιλάνε για διάφορους χοντρούς και χοντροκομμένους τύπους, περιθωριακούς, αστυνομικούς, ντεντέκτιβς, αλκοολικούς, ταξιδιώτες, μπαρόβιους, πανξ, ροκάδες, τέρατα, φαντάσματα, πικραμένους μεσήλικες αριστερούς, θεούς, εβραίους, παπάδες, στοχαστές.
Αντίθετα έχω ελάχιστα βιβλία με κεντρικό θέμα τον έρωτα. Δεν ξέρω τι μπορεί να σημαίνει αυτό για την προσωπικότητά μου και για τη διανοητική και ψυχική μου κατάσταση.
Το εικονιζόμενο δεξιά βιβλίο είναι ένα από αυτά τα ελάχιστα βιβλία και είναι ξεκάθαρα για τον έρωτα (εντούτοις, χαρακτηριστικό του ότι αδυνατώ να ξεφύγω από την πεπατημένη, αφορά τον έρωτα ενός παπά).

Το στόρι: Στη Βαρκελώνη ο πατήρ Γκιμερά, ιερέας και μουσικός, συναντά την υπηρέτρια Ρίνα Ζονκ και την ερωτεύεται περισσότερο και από τον Θεό, στον οποίο μέχρι τότε είχε αφιερώσει τη ζωή του.

"Ποιος μπορεί να ξεφύγει από αυτό που σημαίνει η λέξη επιθυμία; Ούτε τα ρούχα ούτε η σιωπή ούτε η νύχτα ούτε τα φτιασίδια ούτε οι αποφασιστικές σκέψεις, τίποτα δεν καλύπτει εντελώς την ντροπή των φαντασιώσεων που μας συνταράζουν. Η γυναίκα ή ο άνδρας που θα εκλιπαρούσε τον οίκτο για την επιθυμία του μάταια θα εκλιπαρούσε".

"Η γλώσσα όπλιζε, κάλυπτε, επιτηρούσε. Η συνείδηση ήταν μοχθηρή, απομόνωνε. Δεν μπορούμε να πλησιάσουμε ο ένας τον άλλο, ούτε με τις λέξεις ούτε με τα σώματα ούτε με το φως ούτε με τα έργα. Δεν μπορούμε να πλησιάσουμε ο ένας τον άλλο και να δοθούμε ο ένας στον άλλον, να γυμνωθούμε, να αγγιχτούμε, να αγαπηθούμε, παρά μονάχα βυθίζοντας τη γλώσσα στα βάθη της ψυχής, βυθίζοντας την ψυχή στα βάθη του σώματος, βυθίζοντας το σώμα στον ωκεανό της απαρχής, από όπου το είδος προέρχεται, δηλαδή εκεί όπου νιώθει να επαφίεται πάλι στην τυφλή και παράλογη μάζα του ζώντος κόσμου. Μέσα στο σκοτάδι της νύχτας, μέσα στην ηδονή, μέσα στο όνειρο, το σώμα αφυπνιζόταν αργά, όπως ορθωνόταν το φύλο των ανδρών. Έπρεπε να βάλουμε τη νύχτα μέσα στη μέρα, τον πόθο στο εσωτερικό της γλώσσας, τον έρωτα στην καρδιά της περίπτυξης και όχι το μίσος δύο συνειδήσεων που επιθυμούν να εξουσιάσουν, που βασανίζουν, ζηλεύονται, διακρίνονται, απομονώνονται και αλληλοκατασκοπεύονται".

9 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Έχω παρατηρήσει ότι όταν ο συγγραφέας και ο ερωτευμένος ήρωάς του ανήκουν σε διαφορετικό φύλο, με εξιτάρει περισσότερο η ιστορία!Αυτό δε συμβαίνει κι εδώ;

Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα είπε...

Είδα τον τίτλο και μπήκα...

@ Παπί: ναι σε εξιτάρει γιατί περιμένεις να κάνει μλκία ο συγγραφέας και να αναπαραστήσει την ηρωίδα του με όρους άσχετους του φύλου της.

ΠανωςΚ είπε...

Παπί, επί της ουσίας με κάλυψε ο Ζκύλος...
Πληροφιακά, από το σάιτ τών εκδόσεων Οξύ:
O Kαθαρός Έρωτας είναι το δεύτερο μυθιστόρημα της Agustina Izquierdo, που ήδη με το πρώτο της βιβλίο (Un Souvenir Indecent, ed. P.O.L., 1992) προκάλεσε θόρυβο στους λογοτεχνικούς κύκλους της Γαλλίας. Tο μόνο που είναι γνωστό για τη συγγραφέα είναι το όνομά της και τα δύο έργα της, δύο ερωτικά μυθιστορήματα που εκτυλίσσονται στη Bαρκελώνη. Tο βέβαιο είναι πάντως πως η κριτική τής έχει αφιερώσει αρκετές σελίδες, κυρίως για το δεύτερο μυθιστόρημά της, τον Kαθαρό Έρωτα, το οποίο χαρακτήρισε αριστούργημα.

Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα είπε...

Ποιά Κρητική το χαρακτήρισε αριστούργημα;

ΠανωςΚ είπε...

Ουτε την Κρητική γνωρίζω, ούτε την κριτική, κυρ-Σκύλε! Αριστούργημα άλλωστε δεν είναι, δεν κυκλοφορούν και πάάάάρα πολλά στις μέρες μας.
Αλλά διακρίνω στα λεγόμενά σας μια αμφισβήτηση ως προς την λογοτεχνική αξία του πόνήματος της Αυγουστίνας ή κάνω λάθος;

Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα είπε...

Κρίνοντας ένα βιβλίο από το εξώφυλλο, με τούτο 'δω σοροπιάζω...
Όσο για τα αποσπάσματα σε καφέ αιματί, μπλιάχ...

Τζον Λε Καρέ δεν έχει;

ΠανωςΚ είπε...

Τζον Λε Καρέ διαθέτουμε, αλλα δεν προτείνουμε... Αλλά στο μέλλον ίσως αποπειραθώ να κάνω ένα αφιέρωμα στην... πολυαγαπημένη μου τη Μάρω τη Βαμβουνάκη.

Ισως και να έχεις δίκιο για τα αποσπάσματα. Αυτό που δεν καταφέρνουν τα αποσπάσματα να δείξουν είναι ο τρόπος με τον οποίο ο ιερέας τιμωρούσε και τον ευατό του και την υπηρέτρια για τον έρωτά τους. Την ημέρα έπινε ο ίδιος θαλασσινό νερό και γενικά κακομεταχειρίζόταν την Ρίνα, και το βράδυ έμπλεος τύψεων για τη σαρκική του επιθυμία έπεφτε στην αγκαλιά της για παρηγοριά.

παράλληλος είπε...

Εμένα πάλι μου μοιάζει για "γυναικείο" μελό... Καλύτερο πάντως από της Κάλης Καρατζά! χα!

Ανώνυμος είπε...

Προτείνω (εις άπαντας τους αναγνώστες!) εντατική θεραπεία με Άρλεκιν.

Δοσολογία: 2 "έργα" / εβδομάδα.
(Οποιαδήποτε ομοιότητα με τα "2 έργα σεξ" είναι συμπτωματική!)

Να λαμβάνονται προ του ύπνου, με άδειο στομάχι. Αν έχετε τάσεις ναυτίας (ξερνάτε του κερατά) πάρτε και καμία δραμαμίνη.

Για όσους εξ' υμών αφιερώνετε πάνω από μισή ώρα ημερησίως στο WC, το ένα "έργο" θα είναι μόνιμα πίσω από το καζανάκι, ώστε να το διαβάζετε με την άνεσή σας.

Σε 3 εβδομάδες θα έχετε θεραπευτεί & θα καταλαβαίνετε καλύτερα τις γκόμενες (πρώην & επόμενες).
Οι νυν θα σας παρατήσουν, διότι βλέποντας τα Άρλεκιν στο σπίτι θα θεωρήσουν ότι τις απατάτε με κάποια ξανθιά.