Ήταν ένας τύπος που είχε μπερδέψει την έννοια του φανταστικού, είχε ας πούμε κάτι φίλους, που ήταν οι καλύτεροι φίλοι που θα μπορούσε να έχει άνθρωπος, φανταστικοί ποιοτικά, μεταφορικά πώς το λέμε, αλλά αυτός ήταν πεπεισμένος ότι ήταν φανταστικοί κυριολεκτικά, αποκυήματα της φαντασίας του δηλαδή, και επειδή δεν ήθελε να έχει ψευδαισθήσεις, μια μέρα σταμάτησε να τους μιλά και άρχισε να τους αγνοεί, άλλωστε δεν υπήρχαν κυριολεκτικά, και όχι μεταφορικά, και οι φίλοι του, αφού κάνανε και κάνανε υπομονή, ταπηροκρανιάστηκαν και γίνανε εχθροί του, αλλά αυτόν δεν τον ένοιαξε γιατί ήταν πεπεισμένος πως και οι εχθροί του ήταν φανταστικοί, γεννήματα της φαντασίας του δηλαδή, και μετά αρρώστησε, και νόμισε πως ήταν κατά φαντασίαν ασθενής, ένεκα η αρρωστημένη φαντασία του, και κάπως έτσι τελείωσε η ζωή του, για την οποία ήταν πεπεισμένος ότι φανταστική κυριολεκτικά και μεταφορικά, αλλά ήταν φανταστική ποιοτικά μόνο κατά φαντασίαν, κατά τ’ άλλα ήτο απολύτως πραγματική, άρα και βαρετή, όπως κι ο θάνατός του, που δεν είχε τίποτε φανταστικό, μεταφορικά και κυριολεκτικά, ήταν απλώς αμετάκλητα οριστικός και αναξιοσημείωτος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου