Η ΜΚΟ «Ο καλύτερος φίλος του καλλιτέχνη» είχε χτίσει ένα σπίτι από γυαλί σε μιαν ερημική παραλία, που τη κτυπούσε ολημερίς το νέο κύμα, με σκοπό να φιλοξενεί καλλιτέχνες, συγγραφείς, μουσικούς, εικαστικούς, μάγειρες, μπλόγκερ, τεχνοκράτες και εντρεπρενούρ, που θέλανε να απομονωθούν στο ιδανικό περιβάλλον για να δημιουργήσουν το αριστούργημά τους, μόνο που είχανε προλάβει να κάνουν κατάληψη στο σπίτι εκατοντάδες ατάλαντοι σκύλοι, μπάσταρδοι, αδέσποτοι, κακότροποι και κακομούτσουνοι, με βρώμικα χνώτα και όζουσες πληγές, και το υπηρετικό προσωπικό, πρώην επαγγελματίες δολοφόνοι, που εξέτιαν ποινή εναλλακτικής κάθειρξης στο γυάλινο σπιτι, σέρβιραν ρυζότο μέσα σε κάλυκες από σφαίρες αποτυχημένων αποπειρών δολοφονιών σοσιαλδημοκρατών πολιτικών και φιλάνθρωπων εφοπλιστών και πρώην αντισυστημικών της δεκαετίας του εξήντα και του εβδομήντα που εξέδιδαν ευπώλητες τις αναμνήσεις τους.
* εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου