Στιούπιντ αλέρτ, εξαφάνιση ηλιθίου

Κάτι τρομερό, αδιανόητο, ειχε συμβεί, ο ΠάνωςΚ είχε εξαφανιστεί, εγκαταλείποντας άνανδρα την πάλη με το υπερεγώ του, κι ο ντετέκτιβ ερευνητής Παναγιώτης Συγκαμμένος, χρόνια τωρα της ζωής του παρατηρητής, έμμισθο όργανο του υπερεγώ, προσπαθούσε να βάλει σε τάξη τα σκόρπια στοιχεία, έμμετρα sms-προϊόντα υποκλοπής, ΣΤΟ ΒYΘΟ ΤΗΣ ΛIΜΝΗΣ ΜΑΡΑΘΩΝΑ ΕΨΑΧΝΑ ΝΑ ΒΡΩ ΤΗ ΓΟΡΓΟΝΑ ΜΑ ΑΝΑΚΑΛYΨΑ ΠΩΣ ΕΧΩ ΤΕΡΗΔΟΝΑ, φήμες, ανώνυμες καταγγελίες και ύποπτες αναφορές λέγαν πως ο συμπαθής εξαφανισθείς ειχε τολμήσει να αφεθεί σε αγκαλιές και χέρια φίλων, κι είχε μάλιστα γελάσει, ίσως δε και -άκουσον άκουσον!- συγκινηθεί, κάπως κρυφά ωστόσο, και ειχε νύχτα τις βίλες πλουσίων στην εκάλη λεκτικά βανδαλίσει, σαρκοβόρα βατράχια στις πισίνες ειχε ρίξει, ειχε μάλιστα και αμετανόητα μεθυσμένους συνεργούς, που νωρίτερα μαζί ειχαν βουτήξει στο ηλιοβασίλεμα με κρασί και τεκίλα, οι φήμες λέγαν ωστόσο πως ο πάνωςκ μια μέρα θα γυρίσει και τότε -μονολόγησε ο ντετέκτιβ Συγκαμμένος- θα σου δείξω αρχιδάκι εγώ τι έχεις να πάθεις που τόλμησες να φύγεις, να εξαφανιστείς, να πας κάπου αλλου και να χαρείς.