Τρεις άντρες κάθονται αμίλητοι σε έναν καναπέ. Μπορεί να ειναι
συγγενείς, μπορεί και όχι. Τα βλέμματά τους καρφωμένα στην
τηλεόραση ή στον τοίχο γύρω απο την τηλεόραση. Στην τηλεόραση παιζει
μια ταινία με τον Βέγγο. Ο τοίχος ειναι ανοιχτό γαλάζιο. Ο Βέγγος
τρέχει. Οι τρεις άντρες σιωπούν. Οι σκέψεις τους τρέχουν προς διαφορετικές κατευθύνσεις με διαφορετική ταχύτητα αναλόγως της ηλικίας, όχι των σκέψεων, αλλά των τριών ανδρών. Κανενός οι σκέψεις ωστόσο δεν τρέχουν με ταχύτητα Βέγγου.
Τι σκέφτονται οι τρεις αμίλητοι άντρες που κάθονται στον καναπέ κοιτώντας στην τηλεόραση μια ταινία με τον τρεχάμενο Βέγγο ή τον βαμμένο ανοιχτό γαλάζιο τοίχο;
Κανείς δεν ξέρει.
Εγώ ξέρω.
Ή τουλάχιστον ξέρω τι σκέφτεται ο ένας απ' αυτούς.
Γιατί ο ένας είμαι εγώ.
Υπόθεση εργασίας: Ο ΣΥΡΙΖΑ αθετεί τις προεκλογικές του δεσμεύσεις. Πολλές απ' αυτές. ΕΝΦΙΑ, κατάργηση μνημονίων κτλ. Σε αυτήν την περίπτωση, προτιμότερο να του καταλογιστεί πολιτική απάτη και κωλοτούμπα παρά να του αναγνωριστεί πως έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε αλλά, δεδομένων των συνθήκων και των πιέσεων και των άδειων ταμείων (και μπλαμπλαμπλα), δεν μπορούσε να κάνει κάτι παραπάνω. Διότι σε αυτήν την περίπτωση θα είναι σαν ν' αποδεχόμαστε ότι δεν υπάρχει εναλλακτική ρεαλιστική πολιτική πρόταση, θα είναι σαν να αποδεχόμαστε ότι η Αριστερά, όταν κυβερνά, είναι καταδικασμένη να χάνει τον αριστερό της χαρακτήρα.
Οχι, δεν σκεφτόμουν αυτό αμίλητος καθιστός στον καναπέ. Αλλά με βόλεψε να το βάλω εδώ, παρότι το έγραψα προ ημερών και το άφησα να κάθεται μονάχο. Δεν ξέρω τι σκέφτονταν αυτές οι γραμμές όσο περιμέναν να γίνει κάτι. Αν ένιωθαν μοναξιά οι λέξεις. Αν θέλαν να επικοινωνήσουν μεταξύ τους και δεν μπορούσαν όπως οι τρεις άνδρες που κάθονταν αμίλητοι σε κείνον εκεί τον καναπέ. Αν είχαν τηλεόραση να κοιτάξουν, με Βέγγο ή χωρίς, αν είχαν τοίχο, ανοιχτό γαλάζιο ή άλλου χρώματος. Αν ένιωθαν κι αυτές κούραση και φόβο. Αν τους ένωναν κάποιοι δεσμοί συγγενικοί ή κάποιοι σύνδεσμοι και τι είδους ήταν αυτοί, συμπερασματικοί, συμπλεκτικοί ή μήπως διαχωριστικοί και αντιθετικοί και, αν τυχόν ήταν τέτοιου φυράματος σύνδεσμοι, πώς είναι δυνατόν να συνδέονται οι λέξεις μέσα από τον διαχωρισμό και την αντίθεση - άλλωστε το ίδιο δεν συμβαίνει και με τους ανθρώπους;
Και τελικά θα νικήσει ο μόνος που θα τερματίσει: ο φόβος.
Τι σκέφτονται οι τρεις αμίλητοι άντρες που κάθονται στον καναπέ κοιτώντας στην τηλεόραση μια ταινία με τον τρεχάμενο Βέγγο ή τον βαμμένο ανοιχτό γαλάζιο τοίχο;
Κανείς δεν ξέρει.
Εγώ ξέρω.
Ή τουλάχιστον ξέρω τι σκέφτεται ο ένας απ' αυτούς.
Γιατί ο ένας είμαι εγώ.
Υπόθεση εργασίας: Ο ΣΥΡΙΖΑ αθετεί τις προεκλογικές του δεσμεύσεις. Πολλές απ' αυτές. ΕΝΦΙΑ, κατάργηση μνημονίων κτλ. Σε αυτήν την περίπτωση, προτιμότερο να του καταλογιστεί πολιτική απάτη και κωλοτούμπα παρά να του αναγνωριστεί πως έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε αλλά, δεδομένων των συνθήκων και των πιέσεων και των άδειων ταμείων (και μπλαμπλαμπλα), δεν μπορούσε να κάνει κάτι παραπάνω. Διότι σε αυτήν την περίπτωση θα είναι σαν ν' αποδεχόμαστε ότι δεν υπάρχει εναλλακτική ρεαλιστική πολιτική πρόταση, θα είναι σαν να αποδεχόμαστε ότι η Αριστερά, όταν κυβερνά, είναι καταδικασμένη να χάνει τον αριστερό της χαρακτήρα.
Οχι, δεν σκεφτόμουν αυτό αμίλητος καθιστός στον καναπέ. Αλλά με βόλεψε να το βάλω εδώ, παρότι το έγραψα προ ημερών και το άφησα να κάθεται μονάχο. Δεν ξέρω τι σκέφτονταν αυτές οι γραμμές όσο περιμέναν να γίνει κάτι. Αν ένιωθαν μοναξιά οι λέξεις. Αν θέλαν να επικοινωνήσουν μεταξύ τους και δεν μπορούσαν όπως οι τρεις άνδρες που κάθονταν αμίλητοι σε κείνον εκεί τον καναπέ. Αν είχαν τηλεόραση να κοιτάξουν, με Βέγγο ή χωρίς, αν είχαν τοίχο, ανοιχτό γαλάζιο ή άλλου χρώματος. Αν ένιωθαν κι αυτές κούραση και φόβο. Αν τους ένωναν κάποιοι δεσμοί συγγενικοί ή κάποιοι σύνδεσμοι και τι είδους ήταν αυτοί, συμπερασματικοί, συμπλεκτικοί ή μήπως διαχωριστικοί και αντιθετικοί και, αν τυχόν ήταν τέτοιου φυράματος σύνδεσμοι, πώς είναι δυνατόν να συνδέονται οι λέξεις μέσα από τον διαχωρισμό και την αντίθεση - άλλωστε το ίδιο δεν συμβαίνει και με τους ανθρώπους;
Και τελικά θα νικήσει ο μόνος που θα τερματίσει: ο φόβος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου