Μανιφέστο νέας λογοτεχνίας

Μια μέρα, ευρισκόμενος σε τρομερή σωματική ανάγκη, παράτησα το ένα ογκωδέστατο βιβλίο που διάβαζα και παρά την ανάγκη, που δεν επέτρεπε την σωματική άσκησην και ιδίως επικύψεις και σκυψίματα, τα οποία ενδεχομένως θα με ζόριζαν έτι περαιτέρω με αν μη τι άλλο ανεπιθύμητα και δυσώδη αποτελέσματα, υπέκυψα στην παρόρμηση και έσκυψα στο κάτω ράφι της βιβλιοθήκης, στην πίσω σειρά, κι έβγαλα στα τυφλά, το τέρμα αριστερά βιβλίο, ογκωδέστατο κι αυτό, Στα Χέρια του Διαβόλου, μιας γαλλίδας τρεχά γυρευέ, κι έσπευσα τρέχοντας ν' ανακουφίσω την ανάγκη μου, που ήτο χοντρή σαν κι εμένα, στην τουαλέτα, όπου συλλογίστηκα περί της ανάγκης δημιουργίας μιας νέας λογοτεχνίας, ριζοσπαστικής και ρηξικέλευθης, ανατρεπτικής και επαναστατικής, που θα βασίζεται στη λιτότητα, όχι τη μνημονιακή, αλλά τη λεκτική, που αυτή η λιτότητα θα βασίζεται με τη σειρά της στη βαθιά ριζωμένη άποψη, που έχω όχι μόνον εγώ αλλά και κάμποσοι άλλοι, ότι τα πάντα έχουν ειπωθεί εδώ και χρόνια, άρα -συνεχίζω- δεν χρειάζεται να κουράζουμε τον αναγνώστη με πολλά-πολλά λόγια, η νέα λογοτεχνία -βαθιά οικολογική και κωλολογική- θα είναι μυθιστορήματα αυστηρά σ' ενα φύλλο χαρτιού, όπου στη μια πλευρά θα διαβάζουμε το πλέον ενδιαφέρον ίσως κομμάτι του έργου, το βιογραφικό του συγγραφέως, διότι πραγματικά δεν υπάρχει τίποτε πιο ενδιαφέρον αυτήν την περίοδο από ένα βιογραφικό, άλλωστε ζούμε στην εποχή των σέλφι, του selfie stick, της αποθέωσης του εγώ, του αυτολιβανισμού, της αυτοεξύμνησης και της αυτοπαρουσίασης, μέχρι και σεμινάρια έναντι αμοιβής γίνονται για το πώς να γράψετε ένα σωστό βιογραφικό, στη δε άλλη σελίδα του μυθιστορήματος της νέας πανωκαππικής λογοτεχνίας θα υπάρχει το έργο αυτό καθαυτό, το βιβλίο να πούμε δηλαδή, σε μια σελίδα μοναχά, όπου ο συγγραφεύς θα καλείται να αναπτύξει το θέμα του, δηλαδή ποιοι κάνουν τι και πού και πώς και πότε και τι ενδέχεται να συμβεί στην αρχή, στο τέλος και το φινάλε, επίσης θα πρέπει να ξεκαθαρίσει ο συγγραφεύς ότι το βιβλίο είναι γραμμένο σε στιλ ρεαλιστικό ή επιστημονικής φαντασίας ή νουάρ ή ερωτικό ή μεταμοντέρνο ή σουρεαλιστικό ή οποιοδήποτε άλλο από τα υπαρκτά λογοτεχνικά είδη και αφού καταταγραφούν με πάσα ειλικρίνεια οι λογοτεχνικές επιρροές του συγγραφέως και εξηγηθούν επιγραμματικά οι φιλοσοφικές, ηθικές ή και μεταφυσικές αναζητήσεις που απασχολούν τον συγγραφέα, άρα και τον αναγνώστη, άρα και την κοινωνία, εντέλει θα καταγράφεται ξεκάθαρα το ηθικό δίδαγμα του βιβλίου, εφόσον υπάρχει τέτοιο, εάν παρ' ευχήν δεν υπάρχει ηθικό δίδαγμα το βιβλίο θα θεωρείται ανήθικον, θα μπαίνει στην κατηγορία ακατάλληλο δι' ανηλίκους και εάν τα πράγματα χειροτερεύσουν πολιτικά και πολιτειακά κι άλλο, ενδεχομένως μια μέρα να καταλήξει στην πυρά, όπως σ' εκείνο το βιβλίο, πώς το λέγαν, το Μάικλνάιτ με τον αριθμό δίπλα, εκεινού του Μπούρμπερη, Μπραντπίτ, πώς τον λέγανε, που δεν χρειάζεται να σας πω τίποτε άλλο επ' αυτού, τα ξέρετε ήδη.

(φοβερό κομμάτι, για κλείσιμο του ποστ)