Η εξαφάνιση του πιο μοναχικού ανθρώπου στον κόσμο

O πιο μοναχικός άνθρωπος του κόσμου, πλαστικό μπουκάλι στην τσέπη γεμάτο κατά τα τρία τέταρτα δεν είναι σίγουρος με τι, ρακή, τσίπουρο ή κάτι τέτοιο, του το γέμισαν στην κάβα της γειτονιάς, εκεί που αγοράζει συνήθως ξηροκάρπια για τη μαμά, σαράντα χρονών και ζει ξανά με τη μαμά, μέχρι προχτές στολισμένο το χριστουγεννιάτικο δένδρο, γαμώ την ανεργία, δεν τον ενδιαφέρει τι θα πιει, μονάχα θέλει μόνος να φτιαχτεί. Ο πιο μοναχικός άνθρωπος του κόσμου συχνάζει σε μέρη όπου συγκεντρώνεται πολύς κόσμος, συναυλίες, πορείες, ομιλίες, γήπεδα, εκκλησίες, στη θεία λειτουργία, οπουδήποτε μπορεί να νιώσει λιγότερο μόνος, ζητά από αγνώστους να γίνουν φίλοι στο facebook και πολύ σύντομα θέτει επί τάπητος καυτά ερωτήματα που τον απασχολούν, όπως «πώς σας φαίνεται η καινούργια σειρά του Καπουτζίδη; χάλια, ε;». Ο πιο μοναχικός άνθρωπος του κόσμου ξυπνά πολύ νωρίς το πρωί, έξι-έξι και μισή, και διαβάζει τουλάχιστον επί μία ώρα ιταλικά, πάνε χρόνια που προσπάθησε αλλά δεν κατάφερε να πάρει το πτυχίο, ωστόσο δεν τα αφήνει για να μην τον αφήσουν. Εχει ταξιδέψει στο Λονδίνο, σε πολύ νεαρή ηλικία, όχι με τους γονείς, μόνος, με φίλους, και είναι πολύ περήφανος γι' αυτό, αν και δεν ντρέπεται να ομολογήσει ότι ένιωσε πολύ επαρχιώτης εκεί πέρα – θυμάται πόσο μπερδεύτηκε με τους Αγγλους που οδηγούσαν ανάποδα και γελάει ακόμα, μόνος του, με αυτό. Ο πιο μοναχικός άνθρωπος του κόσμου εκείνο το βράδυ κατέφτασε στη συναυλία γεμάτος ελπίδες και ανυπομονησία, αγχωμένος ότι άργησε κι απόρησε μα καλά γιατί τόσος λίγος κόσμος; επιασε κουβέντα με τους πρώτους τυχόντες, μαλακία, δες σύμπτωση ρε παιδί μου, έπεσε σε γείτονα. Ντράπηκε για τη μοναξιά του και στη συνέχεια εξαφανίστηκε, χωρίς καν να κάνει καινούργιους φίλους στο facebook. O γείτονας, ένας σκατόψυχος, ανακουφίστηκε κάπως από την εξαφάνιση του πιο μοναχικού ανθρώπου στον κόσμο, δεν είχε καμία όρεξη να τον βοηθήσει να βγει από τη μοναξιά του. Ασε που τρόμαξε λίγο, βλέποντας πόσα κοινά έχουν, τρόμαξε όπως όταν βλέπεις ξαφνικά τον εαυτό σου στον καθρέφτη. Οχι, εγώ δεν είμαι σαν κι αυτόν, σκέφτηκε. Και πάτησε «δημοσίευση» φοβούμενος ότι μπορεί να το διαβάσει ο πιο μοναχικός άνθρωπος στον κόσμο και τι θα πουν οι γείτονες;

YΓ. Η ιστορία είναι παντελώς φανταστική, όχι από πλευράς ποιότητας, αλλά της φαντασίας, δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα, οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα ή καταστάσεις της πραγματικότητας είναι παντελώς συμπτωματική κι όποιος βρίσκει τον εαυτό του σε αυτές τις γραμμές κάνει λάθος.