28 Σεπ 2014

Κεφαλαιοποιώντας ένα ρεζιλίκι

Πρώτη φορά σκίστηκε το παντελόνι του, κάθετα, στο πίσω αριστερό μπατζάκι, από το κωλομέρι ίσαμε την κλείδωση του γονάτου, στην οδό Δροσοπούλου της Αθήνας, ξημερώματα, έχοντας καταναλώσει αναρίθμητα ποτά σε ισάριθμα μπαρ της πρωτευούσης.
Ή μπορεί να μη σκίστηκε εκεί, αλλά σε κάποιο απ' τα μπαρ που είχε επισκεφτεί νωρίτερα.
Αλλά δεν το είχε καταλάβει.
Ούτε θα το καταλάβαινε, αν δεν το έβλεπε ο φίλος του ο Χ, που -παρότι τύφλα κι ο ίδιος- σάστισε “ωχ τι τρύπα είναι αυτή στο παντελόνι σου ρε;”.

Ποτέ δεν συμπάθησε τα παντελόνια. Οντας χοντρός, προτιμούσε τις φόρμες, παρότι μισούσε τα σπορ και τη γυμναστική. Αλλωστε ουδείς τραυματίστηκε μη γυμναζόμενος, κάθε άλλο: μόνον οι αθλητές υπέφεραν από συχνούς τραυματισμούς.

Φορούσε φόρμες. Και θα συνέχιζε να φοράει. Στο σπίτι, στο δρόμο, στα μπαρ και στη δουλειά. Η φάση άλλαξε και άρχισε να πηγαίνει κατά διαόλου τη μέρα που εκείνος ο κρετίνος ο προϊστάμενός του τον ρώτησε “μήπως είσαι αθλητής;” - “όχι, κυριε προϊστάμενε, αθλητής εγώ; θεός φυλάξοι!” - “τότε γιατί σε βλέπω πάντα με φόρμες;”, στο βάθος κάποιο ραδιοφωνάκι έπαιζε την Γκλεντόρα στην εκτέλεση του Πέρι Κόμο και την επομενη κιόλας μέρα αγόρασε παντελόνια, τζιν και κοτλέ, μαύρα, μπλε και μπλουμπλάκ.

Τελευταία φορά σκίστηκε το παντελόνι του, το ίδιο ή κάποιο άλλο που είχε σκιστεί και στο παρελθόν και το είχε μπαλώσει, χθες βράδυ, κάθετα, στο πίσω αριστερό μπατζάκι, από το κωλομέρι ίσαμε την κλείδωση του γονάτου, στην οδό Παρασκευοπούλου της Θεσσαλονίκης, μέσα σ' ένα παλαιοπωλείο χαζεύοντας βινύλια του Χάρρυ Κλυνν και της Σωτηρίας Μπέλλου και κάνοντας χάζι το κορίτσι που διάλεγε κόμιξ ενώ το αγόρι της ο φλώρος είχε στηθεί απ' έξω από την πόρτα και της έλεγε άντε Κική βαρέθηκα και την απειλούσε ότι θα φύγει αλλά δεν έφευγε ο λελές.
Ή μπορεί και να μη σκίστηκε εκεί. Μπορεί σε κάποιαν άλλη οδό. Σε κάποιο άλλο μαγαζί, παγκάκι, πεζοδρόμιο, δρομάκι όπου χάζευε τους άλλους να ζουν και να τον προσπερνούν.
Πάντως σίγουρα δεν σκίστηκε σε μπαρ.
Δεν είχε επισκεφτεί κανένα μπαρ της συμπρωτευούσης.
Ήταν παντελώς νηφάλιος.
Νωρίτερα, στην παραλία, ένιωσε μια κάποια δροσιά, στο πίσω μέρος του ποδιού του, αλλά δεν θα το καταλάβαινε, αν δεν το έβλεπε, σκασμένος στα γέλια, ο φίλος του ο Σ.
Ντροπιασμένος πήρε ταξί και γύρισε σπίτι.

Από κείνο το πρώτο σκίσιμο μέχρι το χθεσινό το τελευταίο ξεμέθυσε τελείως.
Δεν είχε κρετίνο προϊστάμενο. Η Γκλεντόρα δεν ακουγόταν πουθενά από κανέναν.
Κι η κατάσταση είχε γαμηθεί τελείως.

ΥΓ Για τον Στ., που φεύγει. 

2 σχόλια:

demetrat είπε...

εμ κι αυτός , Γκλεντόρα;
την επόμενη φορά κάτι πιό κοιμίσικο

http://www.youtube.com/watch?v=qFVpH1OlS0Q

Μπορεί να αποδώσει το σωστό αποτέλεσμα.Μήπως και αποκοιμηθεί και η γαμημένη κατάσταση.(κάθε τέτοια εποχή σας θυμάμαι με αγάπη).
Φιλιά.



ΠανωςΚ είπε...

Αχ, ωραίο το άσμα Δήμητρα. Κάτι σε Χριστούγεννα μού κάνει :)

(άυπνη η κατάσταση, όρθιος κοιμάμαι εγώ, όλα καλά, μη νομίζεις, εγώ σε βλέπω και σε διαβάζω στο φουμπού καθημερινώς, εχω περιορισμένο κύκλο εκεί!)