14 Σεπ 2014

Ενα στα γρηγορα στο λεωφορειο για να περναει η ωρα

Η πρώτη επαφή εγινε τυχαια μα αποδειχθηκε μοιραια. Το καλώδιό της ήρθε σε επαφή με το δικό μου. Διστακτικά πλέχτηκε γύρω απο το δικό μου, για μια απειροελάχιστη νότα τα δυο καλώδιά μας γίναν ένα. Θορυβημένος, φοβούμενος μη θεωρηθώ εφαψίας, ανώμαλος, γεριμπισμπικης τραβηχτηα πιο κει με το καλώδιό μου. Με ακολούθησε στο χώρο, κολλησε το καλώδιό της πάνω μου σαν βδέλλα. Ενωμένα τα δυο καλώδια, χορδές ενός εν εκστάσει οργάνου, παίζαν τη δική τους μουσική. Συντομα το καλώδιό της με ειχε τυλιξει. Εις μάτην θέλησα να απελευθερωθώ. Τα καλώδιά μας σχημάτισαν αγχόνη, μπατσοι γουρουνια δολοφονοι.

3 σχόλια:

kovo voltes... είπε...

Η τελευταία φράση, ηλεκτρίζει το κείμενο ;)

ΠάνωςΚ είπε...

Ελπίζω, ναι, να προκαλείται ηλεκτρο-πληξία, και όχι πλήξη :)

dudivie είπε...

kalimmEEra