1 Οκτ 2013

Παραπάνω από ένας τρόποι για να τσακιστούν τα κόκαλα

Διακρίνω τις τελευταίες μέρες στα ίδια λίγο πολύ άτομα που καταδικάζουν τη βία απ' όπου και αν προέρχεται ή που τέλος πάντων δεν θεωρούσαν ιδιαιτέρως πολιτική κίνηση το σπάσιμο της κεφάλας ενός χρυσαυγίτη μια τάση που την περιγράφει πολύ καλά ο William Hazlitt στο (δεν ξέρω τι σκατά είναι ακριβώς, ας το πω) δοκίμιό του "Η ηδονή του μίσους". Ο συγγραφέας περιγράφει μια απολύτως σιχαμερή αράχνη που τη βλέπει να έρχεται προς το μέρος του, αλλά επειδή έχει ανθρωπιστικά συναισθήματα, δεν σηκώνει το πόδι του να τη λιώσει - αντίθετα, της κάνει χώρο και την αφήνει να περάσει. Με ανακούφιση τη βλέπει, να απομακρύνεται. Απαρνούμαστε, γράφει ο συγγραφέας την εξωτερίκευση της βίας, ωστόσο αυτή υπάρχει μέσα μας με τη μορφή της σιχασιάς που μας προκαλεί η θέα της αράχνης. Δεν ποδοπατούμε το "κακόμοιρο το πλασματάκι", αυτό θα ήταν βάρβαρο και απάνθρωπο, αλλά το κοιτούμε με αποστροφή βασιζόμενοι στην εμφάνισή του και όχι στο κατά πόσον κρύβει ή όχι δηλητήριο μέσα του. Αυτή η αράχνη θα μπορούσε να είναι η κόρη του Μιχαλολιάκου, που, ναι ξέρω, είναι μια αράχνη γεμάτη ναζιστικό δηλητήριο, ένα σκατόψυχο πλάσμα. Αλλά τι σχέση έχει αυτό με την εμφάνισή της; Και τι αποδεικνύουν τα σχετικά σχόλια (όχι μόνο τα σεξιστικά για την κόρη Μιχαλολιάκου αλλά και για τα ομοφοβικά για τους φυλακισμένους χρυσαυγίτες) για όσους τα κάνουν; Μέχρι κι ο φυσιογνωμισμός εμφανίστηκε στα "αστειάκια" αυτά, του στιλ "ε, με τέτοια φάτσα ο τάδε χρυσαυγίτης τι περίμενες να είναι; γιατρός; φυσικά και θα είναι μαστροπός". Ο,τι κάνουν δηλαδή οι φιλήσυχοι πολίτες με όσους έχουν "αποκλίνουσα" εμφάνιση. Κατά τ' άλλα ενοχλούνται κάποιοι απ' το "ξύλο στους φασίστες". 

3 σχόλια:

δύτης των νιπτήρων είπε...

Ε, μα...!

εγώ είπε...

Δυστυχώς, συμφωνώ. Είμαστε γενικά υποκριτές σαν κοινωνία - όχι συνειδητά... απλά, πιστεύω, δεν συνειδητοποιούμε τι κάνουμε...

έχοντας πει αυτό, να προσθέσω απλά πως το "μοιάζει με την ελένη λουκά" δεν είναι κριτική, είναι διαπίστωση! αφού μοιάζει ρε φίλε, τι να κάνω! και τι σημαίνει αυτό, στο κάτω κάτω! ;)

ΠάνωςΚ είπε...

Ε, μα ναι, αγαπητέ μου Δύτη, μού σπάσανε τα νεύρα!

"Εγώ", το ξέρεις ότι δεν με ενοχλούν όλα τα αστεία και ο χαβαλές και οι διαπιστώσεις... Και μαζί γελάσαμε με κάποια απ' αυτά. Αλλά τα "χτυπήματα" βάσει εξωτερικής εμφάνισης συμφωνούμε οτι είναι τουλάχιστον άδικα.