The Useless Deadective*

O άχρηστος ντετέκτιβ, αποδέκτης μιας ενδιαφέρουσας πληροφορίας, παραπομπής σε κείμενο αντιπαθούς ιστολόγου (ο οποίος αλόγιστα έπαιρνε θέση επί του μυστηρίου που παρακάτω θα αναλύσω, αλλά, καθότι άχρηστος ντετέκτιβ, δεν θα επιλύσω, και τον οποίο αντιπαθή ιστολόγο σιγά μην τον λινκάρω), αντί να πλύνει τα πιάτα ή να συγγράψει έκθεση σχετική με εξελίξεις εργασιακές σε εφημερίδα α(θ)λητική, έγραψε στον Γούγλη "Bolano heroin" και συνειδητοποίησε ότι ο μέγιστος τούτος συγγραφεύς κατάφερε να κάνει στην πραγματικότητα, μετά θάνατον, ό,τι έκανε με τους ήρωες των ιστοριών του, να μετατρέψει δηλαδή τους πάντες σε ερευνητές των πιο λεπτομερέστερων λεπτομερειών της ζωής κάποιου σπουδαίου συγγραφέως, κι όλα αυτά ο πονηρός Μπολάνιο τα έκανε με μόλις τρεις αράδες ενός μικρού κειμένου του που λέει κάτι του τύπου "τότε που ξέκοψα από την πρέζα πήγα στην γενέθλιά μου πόλη όπου υπήρχε ένα κέντρο μεθαδόνης", κι αυτές οι αράδες, σε συνδυασμό με το παραληρηματικό ύφος του συγγραφέως και τον μποέμικο τρόπο ζωής του, αποτέλεσαν ικανή απόδειξη -σύμφωνα τουλάχιστον με τα λινξ που βρήκε ρωτώντας εις στον Γούγλη ο άχρηστος ντετέκτιβ- ότι ήτο ο Μπολάνιο εθισμένος εις την πρέζα, πράγμα που μετά βδελυγμίας αρνιούνται οι δικοί του άνθρωποι, όχι ότι έχει την οποιαδήποτε σημασία, άλλωστε μια τέτοια συζήτηση και αναζήτηση μπορεί να διολισθήσει εις τον κιτρινισμό, όπως και το έτερο ντιμπέητ σχετικά με τον Μπολάνιο: ήταν ή δεν ήταν παρών και στο πλευρό του Αλιέντε το 1973; φυλακίστηκε από τη χούντα ή όχι; διότι κάτι φίλοι του Μεξικανοί λένε ότι δεν ήτο στη Χιλή τω καιρώ εκείνω ο συγγραφεύς και επειδή αργότερα το έφερε βαρέως που δεν δικαιούτο να διεκδικήσει κι αυτός παράσημα αντιστασιακού σκάρωσε μια μικρή παραχάραξη της ιστορίας προς όφελος δικό του και εις βάρος κανενός, πειράζει; δεν πειράζει; αμείλικτα τα ερωτήματα, αφόρητη η ζέστη, ευλογία το μνημόνιο, στη δίαιτα ο Μπένι, υπεύθυνη η ΔΗΜΑΡ, πρωθυπουργός ο Σαμαράς.
Ουφ, σκέφτηκε ο άχρηστος ντετέκτιβ, πόσα βαρετά όλα αυτά, μού προκαλούν δυσφορία στην κοιλιά, βάλτε κάτι να φάμε και να πιούμε ρε παιδιά.

Εφαγα μια γλώσσα το μεσημέρι, άλλο πράγμα, είχε και φωνήεντα, είχε και λινξ, με την υπόθεσή μας σχετικά:  1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8,  9

* Κάποια στιγμή στο μέλλον, αφού χωνέψω, μόλις τώρα τ' αποφάσισα, θα γράψω ένα νουάρ αστυνομιικό μυθιστόρημα με βαμπίρ και κεντρικό ήρωα τον νεκροζώντανο ιδιωτικό ερευνητή D. Ed Ective. Τρελές πωλήσεις. Μετά θάνατον, οι κριτικοί διαβάζοντας τις άνωθι γραμμές θα αναρωτιούνται για μένα "Ητανε σίγουρα κρετίνος. Επλενε και πιάτα;".

ΥΓ. Ακολουθεί η δεύτερη καλύτερη εχτέλεση της Αμελί έβαρ. Την πρώτη την κρατώ μόνο για μένα.