Δοχείο νυχτός

Το καθίκι, σαράντα ετών ανέραστο σκουλήκι, αγαπάει τη δουλειά του. Αγαπάει και το είδωλό του στον καθρέφτη. Φιλάρεσκο και ερωτευμένο με την καριέρα του καθίκι, μετεξέλιξη του γιάπη του '80, υστερικό απολειφάδι της εποχής των golden boys, περιφέρεται με χάρη μέσα στα γραφεία αφήνοντας πίσω του σαν γλίτσα μυρωδιά από ακριβή κολώνια. Πίσω από πόρτες κλειστές το καθίκι κλείνει ανίερη συμφωνία. Το καθίκι είναι φιλόδοξο, έχει σκοπό και σχέδιο για την επίτευξή του. Το καθίκι δουλεύει συστηματικά, τρέφεται με προσβολές φλαμπέ, κολακείες φρικασέ, ραδιουργίες κοκκινιστές. Δεν έχει φραγμούς, ούτε ταμπού: το καθίκι λέει ναι σε απολύσεις, περικοπές, μειώσεις, αρκεί να είναι πάντα των άλλων. Το καθίκι δεν πιστεύει σε συλλογικά δικαιώματα, αλλά πιστεύει ολόψυχα στα ατομικά, ιδίως όσα αφορούν το άτομό του. Το καθίκι γουστάρει γλείψιμο, ενεργητικό και παθητικό. Εχει πάντοτε απόθεμα σιέλου. Έχει πάντοτε και πέντε έξι υποτακτικούς. Και είναι το ίδιο το καθίκι ένας από τους πέντε έξι υποτακτικούς κάποιου ανωτέρου. Το καθίκι είναι αμείλικτο με τους υφισταμένους του, χαμερπές, δουλοπρεπές με τ' αφεντικά. Χαριεντίζεται στους διαδρόμους λέγοντας ηλίθια αστεία, σκορπώντας καθικίσια γοητεία. Το καθίκι ψιθυρίζει στο τηλέφωνα όσα μόλις άκουσε και είδε. Και μόλις κλείσει το ακουστικό σπεύδει να μάθει κι άλλα. Το καθίκι κλέβει τη δουλειά των συναδέρφων. Αλλωστε το καθίκι κάνει τη δουλειά καλύτερα απ' όλους. Το καθίκι στα δύσκολα κάνει πως δεν ξέρει, πέφτει από τα σύννεφα κυριολεκτικά. Το καθίκι κάνει, αν χρειαστεί, δουλειά για τρεις, για τέσσερις, για πέντε. Βάζει πάνω απ' όλα το καλό της επιχείρησης. Και το δικό του. Οχι των άλλων. Το καθίκι το βλέπω συχνά να τρώει γλυκά στου Χατζή. Απ' έξω απλήρωτοι και απολυμένοι εργαζόμενοι διαμαρτύρονται αλλά το καθίκι δεν νοιάζεται, δεν χαλά τη ζαχαρένια του. Απολαμβάνει το γλυκάκι του. Δεν αφήνει σιρόπι ούτε σταγόνα. Αλλωστε τα καθίκια στις δύσκολες στιγμές στηρίζουν το ένα το άλλο.