Κουλτούρα, πανκ και μη ταξική πάλη

Το κακοκαλό* με τους διαβασμένους συγγραφείς είναι ότι απαιτούν και διαβασμένους αναγνώστες - ή έστω αναγνώστες που 'χουν πρόχειρο το γκουγκλ.

* (αμφιταλαντεύτηκα αρκετή ώρα αν θα έγραφα "κακοκαλό", "καλοκακό", "κακλό", "καλκό" ή "κακολό" ή "καλοκό", ουφ, προκειμένου να αποδώσω με μία λέξη αυτό που είναι και καλό και κακό, βέβαια άλλο πράγμα είναι το κακό που είναι καλό και άλλο το καλό που είναι κακό, δηλαδή πρέπει να αποφασίσουμε ποια απ' τις δύο λέξεις θα έχει το ρόλο του επιθέτου και ποια του ουσιαστικού, αν και εδώ που τα λέμε έχει τόση σημασία αυτο το ζήτημα όση διαφορά έχουν το καλό με το κακό)

Δεν ήταν της μοίρας μου μέχρι σήμερα να ξέρω ούτε το βίσονα της αλταμίρας ούτε τις παραλλαγές Γκόλντμπεργκ, μόνο τη Γούπι Γκόλντμπεργκ γνώριζα από τις αξέχαστες ερμηνείες της στις Τρελές καλόγριες 1 και 2, άντε και τον Ανταμ Γκόλντμπεργκ, επίσης ηθοποιό, που μου 'χε φανεί συμπαθής στη συμπαθητική τηλεοπτική σειρά The unusuals που παίζει να μην την έχει δει κανείς άλλος (με μπάτσους είναι, καλή είναι, αγαπάμε τους μπάτσους στην τηλεόραση, αλλά μόνον εκεί, αλλά μπορεί και όχι μόνον εκεί, δηλαδή άμα έχεις παιδικό φίλο που έγινε μπάτσος τι θα τον κάνεις, θα τον σταυρώσεις;). Διαβάζοντας όμως το διήγημα του Αχ.Κυριακίδη "Tabula rasa", απ' τη συλλογή "Ο καθρέφτης του τυφλού" (βλέπε προηγούμενο ποστ), βρέθηκα αντιμέτωπος με ένα καταπληκτικό όσο και ακαταλαβίστικο φινάλε στο οποίο πρωταγωνιστούσαν και περιγελούσαν την άγνοιά μου οι λέξεις "Αλταμίρα" και "Παραλλαγές Γκόλντμπεργκ".

Κι άντε, με την Αλταμίρα, το σπηλαιό της και το βίσονά της ξεμπέρδεψα γρήγορα.

Με το άλλο όμως;

Δυστυχώς, καθότι πανκ παιδείας, χρησιμοποιώ τη λέξη μπαχ περισσότερο για να αναφερθώ σε μπάχαλα παρά στον Γιόχαν Σεμπάστιαν. Οι Παραλλαγές Γκόλντμπεγκ λοιπόν είναι α) έργο του Μπαχ β) το οποίο έξοχα αποδίδει ο Γκλεντ Γκουλντ γ) τίτλος ενός βιβλίου της Νάνσι Χιούστον, δ) τίτλος επεισοδίου των x-files ε) το οποίο όμως δεν ονομάστηκε έτσι από το έργο του Μπαχ, αλλά από τα σκίτσα ενός Ρούμπι Γκόλντμπεργκ, ο οποίος σχεδίαζε κάτι τρομερά περίπλοκα μηχανήματα τα οποία επιτελούσαν τις απλούστερες των καθημερινών λειτουργιών.

Τόσα πολλά λινξ, τόσος λίγος χρόνος, τόσες άχρηστες πληροφορίες! Αχρηστες είπα; Για άκου - δες τον Γκλεν Γκουλντ στο πιάνο να παίζει Παραλλαγές Γκόλντμπεργκ και τα ξαναλέμε. 

YΓ. Και να φανταστείς, κουβέντα δεν έγραψα για τον Μπιλ Γκόλντμπεγκ, πρώην παλαιστή του κατς, παρότι για το κατς τα έχουμε ξαναπεί στο παρελθόν... (1 + 2)