Οι λέξεις των άλλων (2)

Λεφτομέρειες περί της μαλακίας που ακολουθεί στο προηγούμενο ποστ.  

2) Επειδή οι υποστηρικτές των αγροτών, οι ταξιτζήδες, λένε ότι έχουν πάλι δουλειά, μόνο τα παιδιά των φαναριών θα έρθουν. Κάθε τόσο φήμες για εκλογές, λίφτινγκ, μια ζητιάνα πουλάει λίγο αμμοχάλικο στο νοσοκομείο. Θα τρέχετε και θα τρίζετε, ω άνθρωποι με τα προβλήματα. Σας θυμίζω ότι τα μοντέλα στην αρχαία Ρώμη, σε σχέση με τις επαρχίες της, ήταν τσουρέκια στον ουρανό. Εγώ έγραψα ότι υπήρχε τέτοια μεταμόρφωση των ενστίκτων, που οδήγησε τους συνομηλίκους μου στην αναζήτηση δύο δρόμων: τό δρόμο της αρετής, όπου οι γνώσεις μου είναι επαγγελματικές, δεν φορούν δηλαδή τις δημιουργίες βραζιλιάνου σχεδιαστή για το καλοκαίρι του 2002, και το δρόμο του Σάο Πάολο με τα οράματα για την καταβύθιση της καρδιάς, τη μόνιμη ανάληψη της ψυχής και την εποχή που το σμήνος των αεροπόρων μας ήταν ακόμα στην Κορέα. Απεναντίας, η ατμόσφαιρα έρωτος χτυπά αυτήν την εβδομάδα στην καρδιά της μόδας καθώς αυτοί που παραπονιούνται για την παραμέληση της επαρχίας καθημερινά φιλοξενούνται στον ίδιο πλανήτη και δεν ξέρω πού είναι οι Δεξιοί διότι έχω μέρες να δω κάποιον. Τι μέρες; χρόνια! Η ορθή γραφή ήρθε έπειτα από το τσιγάρο, παραλίγο θα έπαιζαν τάβλι ολημερίς.
Φωτογραφία: μια μοντέλα απ' αυτες που βάζει ο θεός να μου κόβουν λέξεις όταν βρίσκομαι σε δυσθυμία, όχι αδέσμευτη και 100% ψηφοφόρος του Μακιαβέλι (σημ. ΠάνωςΚ: Μανδραβέλη, Κουβέλη, θα έγραφα σήμερα;), αν και φίλη μου, ομολογεί ότι σέβεται τα μπιφτέκια, οπότε χάνει ευπρεπως και δεν την υπολογίζουν στις μελλοντικές εξελίξεις. Ενδιαμέσως θα αποτελέσει φιλόδοξη δωροδοκία. Αυτά δεν τα είπα στα κορίτσια ακριβώς ετσι. Προσπάθησα τον ορθόδοξο δρόμο, της χαμένης ψήφου. Τα μπιφτέκια ήδη εκλέγησαν, αδίκως κουραζόμαστε. Βέβαια διάβασα στο βάθος του καιρού, για τους χαραμοφάηδες, που τα κουκουλώσανε για να γλιτώσουνε. Τους μίλησα για φιλότιμους που τους περισσεύουν δύο ωρίτσες ημερησίως και ψάχνουν ήδη για έκτη δουλειά.
Τα ραντάρ, τι γίνεται με τα ραντάρ; Θα το μάθουν αυτοί που το μαθαίνουν; Μακρές αλκυονίδες μέρες σημαίνουν ομιχλώδες ποίημα και την αγγελία μου: "Κυρία ευπρόσωπη κοινοπρακτεί και δεν κοροϊδεύει επιδείξεις σχεδιαστών σε όλη τη χώρα. Ο πρόεδρός της, μεσαίος άγιος στο εικονοστάσι του Αγίου Γεωργίου, του νεοδημακρατικού χώρου, ελεύθερος φουτουριστικά, τα αγαθά του σημεία φρονεί και άριστα πράττει ο άνθρωπος". Αναγκάζομαι να θυμηθώ ποιήματα, ενδεχομένως άλλο ένα: "Λάδια, ξύδια, ογδόντα, την άνοιξη ακούγονται οι λέξεις, είναι διακοπές". Λογαριάζει κάτι ευπρεπέστερο και βγαίνει από την πρώτη Κυριακή και καθαρίσαμε. Δεν έχουν τα φόντα οι καλές του σχέσεις που πραγματοποιούνταν όποτε είχα την εποπτεία, άσε που πριν παζαρέψουν, ή δεν φέρνουν το καλοκαίρι ή σωπαίνουν στον Ψηλορείτη, οπότε θέλει και λούσα. Πρόκειται για μια πάγια υπόθεση, τελειωμένη.

ΥΓ Ειναι τόσα τα μηνύματά σας και τόσο συγκινητική η ανταπόκρισή σας που σίγουρα η μαλακία θα συνεχιστεί...