Έστω ότι μια φορά κι εναν καιρό, τα πολύ παλιά τα χρόνια, πριν από το τιτιβίζειν και πριν από το ιστολογείν, παιρνούσαν από τα στρουμπουλά μου χέρια και τα αδιάκριτά μου μάτια κείμενα με λέξεις άλλων, τα οποία προς Θεού ποτέ δεν οικειοποιήθηκα, αλλά αφού τελείωνε η επαγγελματική μου ενασχόληση με δαύτα, έπαιζα μαζί τους, ελαχιστοποιώντας γραμματοσειρές, κόβωντας και ράβοντας στην τύχη, κάνοντας στην ουσία ένα ηλεκτρονικό cut-up στα πρότυπα των Μπάροουζ - Γκαϊζίν. Κατόπιν, μεγάλωνα τη γραμματοσειρά και προσπαθούσα απ' αυτό το χάος των δανεικών και ατάκτως πλέον ερριμμένων λέξεων να βγάλω μια άκρη, να διαμορφώσω -συντακτικά περισσότερο και λιγότερο νοηματικά- προτάσεις με αρχή, μέση και τέλος. Κάποια στιγμή με κούρασε αυτό το παιχνίδι, κι ανακάλυψα άλλα, ωστόσο αυτό που μου έμεινε σε μια σακούλα γεμάτη ένσημα του ΤΕΒΕ ήταν καμιά δεκαριά εκτυπωμένες σελίδες, τις οποίες τυχαία ανακάλυψα προχτές. Κι επειδή αφενός είμαι σε φάση ριζικών αλλαγών και ξεφορτώνομαι πράγματα, αφετέρου όμως δύσκολα αποχωρίζομαι κάτι παντελώς, θα δημοσιεύσω σε συνέχειες τα τερατώδη κείμενα που προέκυψαν από κείνη την περίοδο. Επαναλαμβάνω, δεν πρόκειται για κείμενα πρωτότυπα αλλά για λογοκλοπές από αξιόλογους ανθρώπους των οποίων τον αριθμό ή τα ονόματα δεν θα αποκαλύψω. Οποιος κατάλαβε κατάλαβε.
1) Τουρκάλες χορεύτριες συμπράττουν για να πάρουν βιάγκρα και να επιβιώσουν, ενώ τα κακουργήματα για τα οποία κατηγορούνται, επειδή ένα πενηντάρικο ήταν ένα πενηντάρικο, δεν έχουν κάνει την παρουσία τους. Εκατό χρόνια ανέπνεαν κρυφά τόσο οι ανησυχούντες γονείς όσο και οι κουτσομπόλες της γειτονιάς. Βρίσκονται υποθέτω κάπου μεταξύ νεοφιλελευθερισμού με δειγματοληψία τρακτέρ, καλσόν και αντισυλληπτικών. Μερικούς μήνες πριν από το "Blow up" του Αντονιόνι, οι εξωτικές χορεύτριες τα κατάφεραν! Ο Άγιος Βαλεντίνος με την ομορφιά του ελεύθερου μπορεί να πείσει τον πατέρα του να βγάλει τα δικά μου μάτια με αφορμή αυτονόητες συσσωρευτικές δηλώσεις υπέρ της ακεραιότητάς του. Αργά το σκεφτήκατε, συντρόφια, στελεχάρες και δημοτελείς παράγοντες του δημοσίου βίου. Άλλη φορά να μη βουβαίνεστε επιλεκτικά όταν βγαίνουν ροζ ιστορίες της γειτονιάς που αν πέτυχαν τελικά δεν αντιμετωπίζω πρόβλημα με χάπια ή έκκεντρες διαφυγές.
Δεν τα έχω παίξει παρά ελάχιστες φορές στη ζωή μου, επομένως δεν μπορώ να αντιληφθώ το μέγεθος της απώλειας. Δηλαδή εγώ, συχνά, όταν πληγώνουν τους φίλους μου, όταν οι συμμορίες κλέβουν τον ορίζοντα, ανακαλώ από τη μνήμη κάποιον αγαπημένο ποδοσφαιριστή. Εάν οι Μέδικοι της γειτονιάς μου αντέγραφαν ποιήματα που τους άρεσαν στην εφηβεία τους, για να πάνε κάτω τα φαρμάκια, δεν οφείλεται σε συμβιβασμό. Βρηκαν την ευκαιρία να ξεφύγουν από τη βαριά δουλειά κάποια κουραστική μέρα συναντήσεων, καπάκι ήρθε η δίωξη Κόκκαλη, και -για να γοητεύσουν το τοπίο με τη ζωντάνια του λαού μας- φωτίστηκε η κοινωνία. Το μέγεθος -σε στροφές ΠΑΣΟΚ- της καταστροφής και της λαγνείας επέτρεπε σε ζευγαράκια αγίων να συνευρίσκονται υποχρεωτικά στο δρόμο της κακίας, όπου υπήρχαν όλα τα γοητευτικά και ένοχα: το άρωμα των κοριτσιών, η καύτρα, απρόσμενα ματαιόσπουδη, η βενζίνη του αναπτήρα...
Η εκστρατεία όλων θα επικεντρωθεί στο πώς θα είναι ο πρωθυπουργός, χωρίς δόντια τι να τον κάνουμε; Πέφτω πάνω στην Ούμα Θέρμα στο παλπ φίξιον. Ως αριστερή έπινε τον εσπρέσο της στη βιβλιοθήκη. Οι δημοσιογράφοι που εκλήθησαν στο σουαρέ μου εξήγησαν ότι όταν συγκρούονται πολιτικές και όχι ιδιωτικές υποθέσεις, υπάρχει απόγνωση στην επικαιρότητα αλλά όλα τα όργανα πρέπει να κουβαλάν τσάντα με δωροδοκήματα. Έτσι είναι; Βέβαια! Ο νοικοκύρης πουλάει ακόμα και το μεταχειρισμένο σαπούνι του σπιτιού για να πάει την καρδιά μας να καρφώνει (σημείωση μεταγενέστερη ΠάνωςΚ - εδώ ταιριάζει το περίφημο "... να καρφώνει - μπατσοι γουρούνια δολοφόνοι"). Ναι, την καρδιά μας καρφώνει, γιατί είναι ποιητής. Λόγια της πλώρης και γκόσιπ της ελεύθερης αγοράς, περί ορέξεως ουδείς λόγος.
(συνεχίζεται εκτός απροόπτου μάλλον σίγουρα, αν και ποτέ δεν ξέρεις...)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου