Ασκήσεις πολιτικής ορθότητας

Οντως, όρθιος στεκόμουν, ύστερα από επίπονη σωματική άσκηση, απέναντι από δύο τύπισσες που η μια φορούσε προβιά στους ώμους κι η άλλη ένα ολόκληρο ορυχείο χρυσού αντί για μπουφάν, σήμερα στο λεωφορείο 34 Ανω Ηλιούπολη-Αριστοτέλους, όταν στις 18.35 ακριβώς από τη στάση "Φαρμακείο" επιβιβάστηκε μια χίπστερ με ωραίο κώλο. Με πλημμύρισαν οι ενοχές με το που έκανα αυτή τη σκέψη. "Σεξιστή", με κατακεραύνωσα. Ασε που υπάρχει κι ένας αποπροσανατολισμός μεταξύ των δύο χαρακτηρισμών: ο χαρακτηρισμός χίπστερ αφορούσε εμπρόσθιο ορατό σημείο που μου τράβηξε την προσοχή, δηλαδή τα χοντρά κοκάλινα γυαλιά της, ο δε δεύτερος χαρακτηρισμός αφορούσε οπίσθιο ορατό σημείο που μου τράβηξε την προσοχή, δηλαδή τα οπίσθιά της. 

Αραγε, θα ήταν προτιμότερο να σκεφτόμουν "μια κοπέλα με χοντρά κοκάλινα γυαλιά και εύσχημα οπίσθια"; Γιατί να με λογοκρίνω; Μήπως να μη σταθώ στις ταμπέλες, στα σημεία και σε όσα αυτά σημαίνουν; Τότε δεν διαθέτω πολλές πληροφορίες παρά μόνο την εξής "μπήκε μια στο λεωφορείο". Απολύτως ελλιπής δήλωση. Απολύτως μη ελκυστική. Η λέξη - κλειδί νομίζω πως είναι "ελκυστικη". Διότι κάτι μού φάνηκε ελκυστικό και κοίταξα. Ενοχές, αναψοκοκκίνισμα, ιδρώτας. Αραγε όποιος με κοίταζε εκείνη τη στιγμή τι θα σκεφτόταν;

"Ενας ιδρωμένος χοντρός που φορά ένα κόκκινο φλις με καψίματα από παλιά τσιγάρα" (ή μήπως με παλιά καψίματα από τσιγάρα; ή μήπως με παλιά καψίματα από παλιά τσιγάρα; ή μήπως σκέτο με καψίματα από τσιγάρα; ή μήπως με τσιγίματα από καψάρα; κάψιμο ε;). 

(έχω πάντα την αδήριτη επιθυμία μια μέρα στο λεωφορείο να μου χαρίσουν λουλούδια, είτε γιατί τους τράβηξε το άρωμα του Ιμπαλς είτε γιατί με αναγνώρισαν ως Πάνω Κάππα, φοβερό και τρομερό ιστολόγο).

Αν το καλοσκεφτείς, η πλέον αρμόζουσα περιγραφή θα ήταν "μια κοπέλα, χίπστερ κατά πάσα πιθανότητα κρίνοντας από την επιλογή της στα ματογυάλια, η οποία φορούσε ένα κολακευτικό για την κορμοστασιά της κολάν, επιβιβάστηκε στο λεωφορείο 34, στις 18.35 ακριβώς, πηγαίνοντας στο γυμναστήριο για να γυμνάσει το ήδη καλλίγραμμο κορμί της και αδιαφορώντας πλήρως για τον ιδρωμένο χοντρό με τα μούσια και το δυσάρεστο βλέμμα που λίγο αργότερα θα τη χρησιμοποιούσε ως πρώτη ύλη για μια ανάρτηση στο ιστολόγιό του, που το διαβάζουν καθημερινά οι μισοί από όσους υπέγραψαν για τον Χρήστο τον Παπουτσή ως υποψηφιο πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, δηλαδή ακριβώς 42 άτομα". 

Πές μου όμως πόσοι άνθρωποι κάνουν με τη μία αυτήν την ορθή, επιμελημένη και ολοκληρωμένη σκέψη;
Κατεβαίνοντας από το λεωφορείο, άκουσα έτερη κορασίδα να κλείνει τηλεφωνικά ένα ραντεβού με μια φίλη της ή έναν φίλο της. Αποχαιρέτησε λέγοντάς "Φιλί" (και ουχί "φιλιά").
Τι διάλο ρε πούστη, σκέφτηκα, ΔΝΤ και στους ασπασμούς;
Κατέβηκα από το λεωφορείο και ήρθα τρέχοντας στο σπίτι επαναλαμβάνοντας μέσα μου αυτό το ποστ, τρέμοντας μην το ξεχάσω και βλαστημώντας που είχε τελειώσει η μπαταρία του σμαρτφόν και δεν μπόρεσα να φτιάξω εγκαίρως το προσχέδιο. 

YΓ Με τούτο εδώ έχουμε καεί ρε φίλε...