Χτες κινδυνοσκεφτόμουν πως κάποιου είδους απολυταρχικό καθεστώς θα μας κάτσει στο σβέρκο όσο συζητάμε, επιχειρηματολογούμε και διαφωνούμε αν αυτό που ζούμε είναι ή δεν είναι χούντα. Χρειαζόμαστε, προκειμένου να ξεπεράσουμε τον σκόπελο αυτής της ατελέσφορης διαμάχης, μια ισχυρή θεωρητική απόδειξη.
Εχουμε ή δεν έχουμε χούντα λοιπόν;
Είθισται, άγνωστο γιατί, να χρησιμοποιούμε παρομοιώσεις σεξουαλικού περιεχομένου για να περιγράψουμε την κοινωνική κατάσταση σήμερα, για παράδειγμα "μας έχουν γαμήσει", "μας έχουν πηδήξει", "μας έχουν ξεσκίσει", "μας πάνε ασάλιωτα" (θυμίζω τη λοβέρδεια ρήση "δεν υπάρχει σάλιο").
Κακοκοιμισμένος αλλά από το κράτος και τα αφεντικά φρεσκοκαλογαμημένος, σήμερα το πρωί μου ήρθε εν είδει ειδησαρίου η απόδειξη: Après le putsch, la junte militaire est mise à mal.
Αλίμονο τα γαλλικά μου είναι σαν τον ελληνικό λαό: φτωχά.
(πόσο πιο λαϊκιστής;)
Τι είναι, ρε αλάνι, αυτό το πουτς; Λε πουτς; Πώς λέμε λε πουλ;
Le putsch είναι το πραξικόπημα.
Και με το πραξικόπημα έρχεται η χούντα.
Αρα: "μας έχουν πηδήξει -> λε πουτς -> χούντα".
Καιρός λοιπόν είναι να λήξει η σχετική συζήτησις.
Διότι, για να πω και κάτι κουλτουριάρικο από το παρελθόν, οι καιροί ου μενετοί.
Να φανταστείς, αυτό το "ου μενετοί" (δεν θέλω ου) το πρωτοδιάβασα σε κάποιο αριστερίστικο πολιτικό κείμενο το 1996. Δεκαέξι χρόνια μετά, ακόμη στο ου μενετοί βρισκόμαστε.
Να φανταστείς, αυτό το "ου μενετοί" (δεν θέλω ου) το πρωτοδιάβασα σε κάποιο αριστερίστικο πολιτικό κείμενο το 1996. Δεκαέξι χρόνια μετά, ακόμη στο ου μενετοί βρισκόμαστε.
4 σχόλια:
Θα διαφωνήσω. Δεν έχουμε ευτυχώς χούντα.
Παρόλα αυτά ούτε καν δημοκρατία έχουμε. Ούτε καν αυτή την φιλελεύθερη αστική αντιπροσωπευτική δημοκρατία που υπήρχε στην Ευρώπη τα τελευταία 40-50 χρόνια.
Το έλλειμμα δημοκρατίας είναι κάτι παραπάνω από προφανές αλλά η απόσταση μέχρι την χούντα ευτυχώς είναι ακόμη σημαντική.
ΥΓ. Το "φιλελεύθερη" να μην το μπερδέψει κάποιος με τις λεγόμενες νεο-φιλελεύθερες οικονομικές απόψεις.
Κι εγώ διαφωνώ με τον γράφοντα και υπογράφοντα την ανάρτηση.
Αλλά συμφωνώ μαζί του, ότι αυτή η συζήτηση (έχουμε; δεν έχουμε χούντα) είναι τελείως μα τελείως αποπροσανατολιστική. Στο τέλος θα έχει συμβεί και ακόμη θα διαφωνούμε.
(αλλη μια παγκόσμια πρωτοτυπία: η τουιτερική περσόνα μου διαφωνεί με την ιστολογική)
Δεν είμαι τελείως χαζή, αλλά από χθες άρχισα ν' αναρωτιέμαι "βρε μπας κι έχουμε χούντα και αδικώ όσους ψέγω επειδή πιστεύουν πως, ναι, έχουμε".
Πάντως, η αποτυχία αυτού του ποστ έχει να κάνει με το ότι δεν θέλει να ασχοληθεί με το κατά πόσο έχουμε ή δεν έχουμε χούντα, αλλά με το ότι είναι θεμιτό να σταματήσουμε, επιτέλους, να συζητάμε επ' αυτού και ν' αρχίσουμε επιτέλους τη δράση, όπως ο καθείς την επιθυμεί τεσπά.
Δημοσίευση σχολίου