Career Opportunities

Τρώγοντας μαρούλι, μπάτσοι δούλοι μέχρι το μεδούλι, λέγαμε για το γκολφ και ποιοι μπορεί να 'ναι αυτοί που το γουστάρουνε και σκεφτόμουνα τους κάντι· κάντι, καμία σχέση με την Κάντυ στη δευτέρα, είναι ο εργαζόμενος που κουβαλά τα μπαστούνια του γκολφ των μεγάλων και τρανών, σαν να λέμε κάτι παρόμοιο με τον τυπά που ο αστικός θρύλος λέει ότι κρατούσε το σεσουάρ κάτω από τα πόδια του Αξλ Ρόουζ όταν ιδρώνανε τα αρχίδια του μ’ εκείνα τα κολάν που φορούσε. Κάντι ναούμε ήταν ένα φεγγάρι κι ο Ελρόη, αφού αποφοίτησε από stalker και ψυχάκιας και λίγο προτού γίνει μεγάλος συγγραφέας, ιδιοφυΐα και ψυχάκιας.
Στο βιβλίο του Ντάνι Λι «το καλύτερο δώρο», το οποίο ακόμη δεν αξιώθηκα να τελειώσω, γιατί το ψιλοβαρέθηκα, κάποιων το επιχειρηματικό δαιμόνιο έχει σκαρφιστεί την προέκταση τού κάντι σε όλο το εύρος της ιδιωτικής ζωής των μεγάλων και τρανών: "Το καλύτερο δώρο" είναι το όνομα μιας εταιρείας παροχής υπηρεσιών πάσης φύσεως για ευκατάστατους και πολυάσχολους (ή πολύ assholeους) ανθρώπους, οι οποίοι δεν προλαβαίνουν να ασχοληθούν με τα τετριμμένα της καθημερινότητας, όπως την αποστολή μιας ανθοδέσμης στη σύζυγό τους, την αγορά τούρτας γενεθλίων για το παιδί τους, την επιλογή ενός έργου τέχνης για το γραφείο τους. Ολες αυτές τις δουλειές, αλλά και άλλες, λιγότερο αθώες, τις κανονίζει το γραφείο "Το καλύτερο δώρο". Βγαίνοντας ας πούμε από τη μία σύσκεψη και προτού μπεις στην άλλη, τηλεφωνείς στον υπάλληλο του Καλύτερου Δώρου που σε εξυπηρετεί (προς θεού, όχι λακές!) και του λες: «Αλβέρτο, παιδί μου, καλησπέρα. Κανόνισε σε παρακαλώ, σήμερα το βράδυ να περάσει μια δίμετρη ξανθιά ιερόδουλη από το γραφείο γιατί έχω κάτι γκάβλες. Ναι, ναι, επιθυμώ το γνωστό, μόνο να μου την παίξει. Ναι, ναι, το γνωστό ποσό, κανόνισέ το όπως νομίζεις, σ' εμπιστεύομαι».
Ευρισκόμενος εγώ ο ίδιος αυτοπροσώπως σε μια φάση της ζωής μου που φέρνει αλλαγές και νέους επαγγελματικούς προσανατολισμούς, αναζητώντας την ιδανικότερη επαγγελματική καριέρα που να μην ομοιάζει με χολέρα, αποφάσισα όχι να γίνω κάντι, όχι να γίνω λακές, αλλά όπως και οι δύο προαναφερθέντες επαγγελματικοί κλάδοι να βγάζω φράγκα απ’ τη σιγουρότερη και πλέον εξασφαλισμένη των πηγών: τους πλούσιους βρε παιδιά, τους πολύ πλούσιους. Τους φραγκάτους. Τους ταξικούς εχθρούς. Πώς; Μα ασχολούμενος με τον τουρισμό, όντας Έλλην. Αλλά όχι όποιον και όποιον τουρισμό. Οχι ήλιος και θάλασσα, τζιτζίκι, τζατζίκι και σουβλάκι. Ουτε αγροτουρισμός, εναλλακτικές καλλιέργειες και παραδοσιακά προϊόντα, ούτε θρησκευτικός τουρισμός, μοναστήρια και εικόνες που κλαίνε. Ούτε καν επαναστατικός τουρισμός, Σύνταγμα, μολότοφ και μάτια που κλαίνε από τα δακρυγόνα. Όχι ρε. Θα φκιάξω τον εργατικό τουρισμό: διακοπές για πλουσίους που θέλουν να ζήσουν για 15 - 20 μέρες κάτι διαφορετικό, να δουν πώς είναι να είσαι φτωχός, εργάτης, επισφαλής, άνεργος, άστεγος, περιθωριακός, μετανάστης. «Θες να δεις πώς είναι να μην έχεις να φας;». «Δεν αντέχεις άλλο το ζεστό σου κρεβάτι, το μαλακό σου στρώμα; Λαχταράς να κοιμηθείς σε παγκάκια απ' αυτά που ξηλώνει ο Καμίνης;». «Θες να έχεις αφεντικό που δεν σε πληρώνει, που απειλεί με απολύσεις;». «Ζηλεύεις μήπως και θες να σταθείς κι εσύ στο κρύο στην ουρά του ΟΑΕΔ;». «Θες να μετράς τα ψιλά σου για να πάρεις τσιγάρα;». «Θες να νιώσεις σαρδέλα σε γεμάτο λεωφορείο, πρωί πρωί πηγαίνοντας για τη δουλειά;". Όλες σου τις επιθυμίες, υπέροχέ μου, πάμπλουτε πελάτη, θα στις ικανοποιήσει το Eat the Rich tours. Προγράμματα για όλα τα γούστα: Από τη μικροαστική μιζέρια μέχρι την πλήρη ανέχεια. Για τα πιο κίνκυ γούστα, αγόρια και κορίτσια που οι πελάτες μας θα έχουν προεπιλέξει, θα χρησιμοποιούνε βούρδουλα, καρότο, έγχρωμη τιβί ή όποιο άλλο μέσο πειθαναγκασμού ο πελάτης επιλέξει.
Η ιδέα είναι καλή. Αλλά, γαμώτο, εξαιτίας του ΠΑΣΟΚ, η αγορά είναι νεκρή, η υψηλή φορολόγηση και η γραφειοκρατία δεν ευνοούν την επιχειρηματικότητα και την έναρξη νέων εταιρειών. Μήπως να ψαχτώ για κάνα ΕΣΠΑ; Μήπως να την δω σε φάση opencoffee ή TedX; Λες;

YΓ Αντί της προφανούς μουσικής επιλογής, κάτι ανάλογο:

edit - ενεθυμήθην και τα δύο eat the rich που επίσης ταιριάζουν, ένα των μοτέρχεντ κι ένα των Εροσμιθ...