20 Νοε 2011

Αναζητώντας μια μικρή βοήθεια

Προυστ δεν έχω διαβάσει αλλά κάθε φορά που συνειρμικά στοχάζομαι για τους συνειρμούς συνειρμικά καταλήγω στον Προυστ και στο "Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο" (λινκ-έκπληξη!), η δομή του οποίου βασίζεται εν πολλοίς στους συνειρμούς, ή κάπως έτσι, αν θυμάμαι καλά κανά δυο μισόλογα ανθρώπων που την βρίσκανε να διαβάζουν το "Αναζητώντας το χαμένο χρόνο" και δεν το θεωρούσαν χαμένο χρόνο.
Εκεί λοιπόν που διάβαζα Καμιλέρι (στο λινκ, σχόλιο περί της αλαφρότητός του συγγραφέα, παρόμοιο σχόλιο έκανα κι εγώ προ ημερών, ότι πρόκειται περί ανάλφρου και ανέμελου αναγνώσματος, αλλά αντί να με δημοσιεύσουνε στα "Νέα", έλαβα την απάντηση "αυτός δεν είναι συγγραφέας, είναι σερβιέτα"), τον
«Σκύλο από Τερακότα», γραπώθηκα από μιαν αναφορά στον συγγραφέα Ντίρενματ (τον οποίο, ουσιαστικά, μέχρι και τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, δεν γνωρίζω, αλλά σκοπεύω να μάθω) και σε μια εξαιρετική σκηνή ενός βιβλίου του (το οποίο γυρίστηκε και σε ταινία, αλλά δυστυχώς ούτε ο συγγραφεύς ούτε ο μεταφραστής μπαίνουν στον κόπο να μας ενημερώσουν περί ποίου βιβλίου ή ποίας ταινίας πρόκειται): ένας αστυνόμος επέμενε να περιμένει ένα δολοφόνο που θα περνούσε από ένα συγκεκριμένο μέρος, μόνο που ο δολοφόνος δεν πέρασε ποτέ, ο αστυνόμος λοιπόν απέμεινε να περιμένει καθώς περνούσαν οι μέρες, οι μήνες και τα χρόνια.
Γοητευμένος από τη σκηνή αυτή, γκουγκλίζω (το οποίο προτιμώ ως ευηχέστερον του χεβιμεταλικού "γκουγκλάρω") και βρίσκω πολλά ενδιαφέροντα πράγματα πλην αυτού που έψαχνα. Αρκετές ταινίες έχουν γυριστεί βασισμένες στα βιβλία του Ντίρενματ, με γνωστότερη όλων μάλλον το Pledge (2001) με πρωταγωνιστή τον Τζακ Νίκολσον, ριμέικ από τον Σον Πεν παλιότερης ταινίας. Κάθε φορά που κάποιος αναφέρει αυτήν την ταινία νιώθω άσχημα: πριν από χρόνια, είχαμε βάλει να τη δούμε στο βίντεο, κι έβγαλε μια φίλη από το τσεπάκι έναν μπάφο –για να απολαύσουμε καλύτερα την θέαση της ταινίας, υποτίθεται- και τολμώ να πω ότι η -κατά γενική ομολογία όλων πλην εμού- πολύ καλή ταινία μου φάνηκε κάκιστη, γελοία και πάνω απ’ όλα ακατανόητη.
Μετά μού εξήγησαν ότι καθ’ όλη τη διάρκεια της ταινίας έκανα ανόητα σχόλια και ότι γενικώς την είχα ακούσει άσχημα. 
Ηθικόν δίδαγμαν: εάν είσθε ενοχικός/ενοχικιά τύπος/τύπισσα, κάλλια εστί η αποφυγή πασών των καταχρήσεων.

ΥΓ Παρακαλώ, αν κανείς γνωρίζει σε ποιο βιβλίο του Ντίρενματ υπάρχει η σκηνή που αναφέρει ο Καμιλέρι στο βιβλίο του, αφήστε κάνα σχόλιο. Ειδάλλως, παρακαλώ, αποφύγετε τα περιττά σχόλια για την κατάντια της νοητικής μου κατάστασης. Ευχαριστώ.

6 σχόλια:

MenieK είπε...

η αλήθεια είναι ότι είναι δύσκολο να διαβάσεις ένα βιβλίο το οποίο:
α)εκτείνεται σε 3.500 σελίδες,
β) ακόμα και ο μεταφραστής του λένε ότι δεν πρόφτασε να το διαβάσει όλο,
γ)ο εκδοτικός οίκος της Εστίας έχει σταματήσει στον τόμο πέντε και
που πάνω απ' όλα αρχίζει με τη φράση:
"Για χρόνια πλάγιαζα νωρίς" (μισή σειρούλα φράση, αλλά που όσο να πεις μια κακή διάθεση, μια προκατάληψη για τη βαρετότητα του έργου στη δημιουργεί)
και τελειώνει με το αμίμητο:
Αν τουλάχιστον μου είχε μείνει αρκετός χρόνος για να ολοκληρώσω το έργο μου...( η πρόταση -που δεν έχει σημασία τι λέει- εκτείνεται σε 9 γραμμές)
Καμιλέρι (που δεν τον έχω διαβάσει και ούτε θα διαβάσω γιατί ούτως ή άλλως δεν μου αρέσει η αστυνομική λογοτεχνία) και πάλι Καμιλέρι

MenieK είπε...

παρεμπιπτόντως (και σχετικοασχέτως) εγώ τον Ντίρενματ τον ήξευρα ως ζωγράφο και χαράκτη (δεν με αρέζουν και έργα σαν την "επιστροφή της γηραιάς κυρίας", οπότε που να ενημερωθώ ή ασοβαροθεάτριστη? )

MenieK είπε...

και τρίτον σχόλιο (ό,τι θυμάμαι χαίρομαι η άχαρη και σας γιομίζω και το βλόγον, τέλος πάντων είναι μην πέσει κανείς σε αναίσθητο φιλοξενούμενο)
Τελικά έχω διαβάσει Καμιλέρι!!! Έχω διαβάσει την Πανσιόν Εύα. Τώρα το πώς και το γιατί ευρέθει το πόνημα στα χέρια μου, θα σας γελάσω!!! Να το ηγόρασα από(και)κλείεται, κάποιος θα μας το μπαστάκωσε να βγάλει την υποχρέωση, αλλά τελικά, ενθυμήθηκα ότι ήτο εξαιρετικό)
Υ.Γ. Και να θυμηθώ κάτι άλλο υπόσχομαι να μην σας ξαναενοχλήσω

ΠανωςΚ είπε...

Ουδεμία ενόχλησις, είσθε πάντα ευπρόσδεκτη, ειδικά αφού και παρά την αρχική σας δήλωση σας αρέσει ο Καμιλέρι!

Οσο για τον Προυστ, ελπίζω μια μέρα να αξιωθω να τον διαβάσω. Ειλικρινά. Αλλά δεν νομίζω να γίνει ποτέ αυτό.

HAL9000 είπε...

Το βιβλίο λέγεται "Das Versprechen" (Η Υπόσχεση), όπως και η ταινία του Sean Penn, η οποία βασίστηκε πάνω στο σενάριο που είχε γράψει ο ίδιος ο Duerrenmatt, μεταφέροντας τη νουβέλα του στο σινεμά το 1958, με τίτλο "Es geschah am hellichten Tag".
Επίσης πριν το Pledge, το ίδιο βιβλίο είχε γυριστεί το 1996 σε ταινία-αυτήν:
http://www.imdb.com/title/tt0110125/

ΠανωςΚ είπε...

HAL9000, μερσί τα μάλα! Θα αναζητήσω το βιβλίο.