O υποκειμενικός αντικειμενικός σκοπός*

* Αντικειμενικός σκοπός ή συντομότερα ΑΝΣΚ στη στρατιωτική ορολογία είναι το πραγματικό επιδιωκόμενο αποτέλεσμα μιας στρατιωτικής επιχείρησης οποιουδήποτε μεγέθους

Πολιτικά – κινηματικά, δεν νομίζω πως έχω ζήσει πολλές ιστορικές στιγμές. Ως χρονικά πρώτη τέτοια στιγμή, στη δική μου ζωή, ορίζω τον πρώτο διαγωνισμό ΑΣΕΠ, μετά τη μεταρρύθμιση Αρσένη, τις διαμαρτυρίες και το ξύλο έξω από τα εξεταστικά κέντρα, που η σοσιαλιστική κυβέρνηση Σημίτη, στην οποία ο σημερινός πρωθυπουργός ήταν υπουργός, μας μοίρασε απλόχερα. Τότε ακόμη δεν είχα πάει στρατό, για να ξέρω τι είναι ο ΑΝΣΚ, αλλά ούτως ή άλλως δεν ήθελε πολύ νιονιό για να καταλάβω ότι το εγχείρημά μας (η ματαίωση – ακύρωση του διαγωνισμού του ΑΣΕΠ) είχε αποτύχει. Ωστόσο πολλοί συναγωνιστές εκείνης της εποχής δεν συμμερίζονταν την άποψή μου: θέλοντας να εκμεταλλευτούν κινηματικά και πολιτικά τη δυναμική που θεωρούσαν ότι είχε αναπτυχθεί τότε, έκαναν λόγο για ακύρωση του διαγωνισμού στα μάτια της κοινωνίας και δικαίωση των διαδηλωτών και πάλι στα μάτια της κοινωνίας που παρακολούθησε τις αστυνομικές βιαιότητες εναντίον μας.
Φυσικά, έκτοτε ο διαγωνισμός έγινε και ξανάγινε, και μάλιστα ουκ ολίγοι εκ των διαδηλωτών έξω από τα εξεταστικά κέντρα του πρώτου διαγωνισμού συμμετείχαν στους επόμενους ΑΣΕΠ (και πολύ καλά έκαναν, ενδεχομένως κι εγώ το ίδιο να είχα κάνει αν δεν είχα τυχαία βρει άλλη επαγγελματική κατεύθυνση). Ο ΑΝΣΚ λοιπόν είχε αποτύχει. Θα μου πεις, τι σημαίνει αυτό; Να σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε; Όχι, απλώς θεμιτό είναι να καταλαβαίνουμε ότι μετά από μια ήττα συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε μπας και σταματήσουν να χειροτερεύουν τα πράγματα, όχι γιατί κερδίσαμε ή γιατί μπορούμε εντέλει να πετύχουμε τον ΑΝΣΚ στον οποίο έχουμε ήδη αποτύχει.
Και φτάνουμε στο σήμερα, στις πλατείες, στους αγανακτισμένους και στο μεσοπρόθεσμο. Ερώτηση: γιατί τα κάναμε όλα αυτά; ποιος ήταν ο ΑΝΣΚ; Λογικά, ο ΑΝΣΚ είναι να μην ψηφιστεί το μεσοπρόθεσμο. Πίστευε κανείς, στην αρχή αυτού του τρελού Ιούνη, ότι υπήρχε περίπτωση να μην περάσει το μεσοπρόθεσμο; Ας πούμε, ότι ναι, κάποιοι πιστεύανε ότι θα τα καταφέρουμε να μην υπερψηφιστεί το μεσοπρόθεσμο. Πώς; Με μαζικές διαδηλώσεις και απεργίες, μια πιθανή απάντηση. Με περικύκλωση της Βουλής, μια άλλη απάντηση. Σωστά. Αλλά, έστω ότι περικυκλώνεις τη Βουλή και διαδηλώνεις ειρηνικά. Και μουτζώνεις. Και λες ουστ! Πρακτικά πώς ακριβώς αυτό αποτρέπει τους πασόκους από το να περάσουν το μεσοπρόθεσμο; Δεν τους αποτρέπει; Πολύ σωστά. Αρα τι κάνεις; Μπράβο και πάλι, κάνεις ντου στη Βουλή. Μα, θα υπάρχουν ΜΑΤ. Σωστά. Και πολλή κρατική βία. Σωστά. Σε αυτή τη βία απαντάς με βία για χάρη του ΑΝΣΚ. Δεν είσαι μπαχαλάκιας. Δεν είσαι προβοκάτορας: είσαι εξεγερμένος. Πρέπει πάση θυσία να περάσεις τον κλοιό των ΜΑΤ και να μπουκάρεις στη Βουλή, να διακόψεις τη συνεδρίαση. Αλλά όχι μόνος σου. Με πολλούς. Οσοι περισσότεροι τόσο καλύτερα.
Ο ΑΝΣΚ αυτού του Ιούνη απέτυχε για πολλούς λόγους. Ενδεχομένως γιατί δεν υπήρχε ο χρόνος να ανδρωθούν κινηματικά οι «Αγανακτισμένοι», στις συνελεύσεις των οποίων πολλές φορές οι συζητήσεις ξεκινούσαν από τον Αδάμ και την Εύα της πολιτικής παιδείας (δηλ. «τι είναι σωματείο; τι είναι κόμμα; τι είναι πρωτοβουλία; πώς διαδηλώνω; πώς προφυλάσσομαι από την αστυνομική βία» κ.ά.). Ενδεχομένως γιατί εντέλει, παρά την κρίση, τις μέρες των απεργιών, τα καφενεία και τα μπαράκια παρέμεναν γεμάτα νέους. Ισως γιατί ακόμη δεν έχουμε καταφέρει να πείσουμε τον κόσμο να κάνει ντου. Ισως γιατί έχουμε άδικο. Ισως γιατί πέταξε μια πεταλούδα στο Πεκίνο ή επειδή ένας πίθηκας στη ζούγκλα έξυσε τα αρχίδια του. Δεν ξέρω. Ξέρω, όμως, σίγουρα, ότι και τον επόμενο ΑΝΣΚ εγώ θα τον παλέψω έτσι όπως ξέρω. Κι ας χάσω. Κι ας συνεχίσω να μετρώ, καθώς περνούν τα χρόνια, χαμένους ΑΝΣΚ.

ΥΓ. Το ανωτέρω γράφτηκε εν βρασμώ, κι ίσως αυτό να αιτιολογεί γιατί ενδεχομένως γράφω ανοησίες. Και προς θεού, δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση ψόγο προς τους ηρωικούς διαδηλωτές της πλ. Συντάγματος.