Να γιατί χαμογελώ

Αν αγανάκτησα;
Βεβαίως.
Θες να μάθεις τι λέω εγώ;
Ε, όλοι λένε ρε φίλος, να μη πω εγώ;
Να λοιπόν τι πιστεύω.
Πήγα σε αρκετές συνελεύσεις άκουσα αρκετούς ανθρώπους να μιλούν, κατέβηκα και αρκετά απογεύματα. Μίλησα και με φίλους. Δεν ήθελα να γράψω κάτι αν δε περνούσαν αρκετές ημέρες. Να κατασταλάξει μέσα μου το τι γίνεται. Ξέρεις, μέσα μου να ξέρω τι γίνεται, να δω τι γνώμη έχω τελικά εγώ για όλα αυτά.
Πρώτα και καλύτερα φαίνεται ότι, όσο και να προσπαθούν κάποιοι να το υποβιβάσουν, δουλεύει. Αρχικά αυτό που παρατήρησα, εγώ ο μικρός και καθημερινός μαλακάκος, είναι μια τάση να απαλύνουν λίγο τη θέση της τρόικας στην Ελλάδα. Και καλά θα είναι μόνο τεχνικός ο ρόλος της και "να θα ρωτάμε μόνο για να μάθουμε τι θα γίνει σε τεχνικό μόνο επίπεδο" και άλλα τέτοια τα οποία να με συγχωρεί ο κ. Πεταλωτής είναι παπάρια. Μετά λέγαν, "να ο πρωθυπουργός αποκλείει τις εκλογές αλλά δε θα έλεγε όχι σε ένα δημοψήφισμα". Και καλά. Άσε που δεν είμαι με το δημοψήφισμα αλλά αυτό είναι μια άλλη κουβέντα.

Περίμενε μισό αναγνώστη να ρίξω μια ματιά στο τουήτα να δω αν με θένε και επιστρέφω.

Όχι εντάξει όλοι ασχολούνται με την Playmate. Μ αρέσουν οι playmate δεν είμαι κουλός. Αρκεί να μην ανοίγουν το στόμα τους. Εν πάση περιπτώσει, τι λέγαμε; Α ναι για τις αντιδράσεις.

Λοιπόν αρχικά είδα ένα πανικό. "Να πουμε και τίποτα καλό και αυτοί θα πάνε στα σπίτια τους" φάση. Αλλά δεν έπιασε. Μετά κάναν αυτό το ΘΕΪΚΟ να βγάλουν το βίντεο με τους 20 μήνες ΠΑΣΟΚ. Πρώτα απ όλα ρε άνθρωποι από πότε οι 20 μήνες είναι σημείο αναφοράς για οτιδήποτε, εκτός κι αν έχει έτσι ανακοινωθεί εξ αρχής; Άρα το βίντεο βγήκε για να κατευνάσει το κόσμο. Το μόνο που απέδειξε αυτό το βίντεο είναι ότι οι άνθρωποι στο επιτελείο του ΓΑΠ αλλά και ο ίδιος ο ΓΑΠ δεν έχουν την παραμικρή ιδέα τι σκέφτεται ο κόσμος αλλά και δε τους νοιάζει κιόλα αν θέλετε τη γνώμη μου.
Και επέστρεψαν στη γνωστή συνταγή.
Τρόμος.
Ξεκίνησε μάλλον σήμερα. Τουλάχιστο έτσι νομίζω εγώ.
Φυσικά αναφέρομαι στο θέμα με την τρόικα να λέει ότι δε σας εκταμιεύω την επόμενη δόση αν...
Στην αρχή και εγώ έπαθα μια πλάκα. Γιατί ξέρω ότι κάπως έτσι ξεκίνησαν τα προβλήματα στην Αργεντινή. Μετά είδα ότι τα δελτία το έφεραν μάλλον απ έξω απ έξω.
Η γνώμη μου είναι ότι κάποια στιγμή θα το πουν. Θα είναι για την 5η δόση; Θα είναι για κάποια άλλη; Δε ξέρω. Διαβάζω, χωρίς να ξέρω και πολλά, ότι οι Γερμανικές κυρίως τράπεζες ξεφορτώνονται ελληνικά ομόλογα. Όταν θα τα ξεφορτωθούν και θα είναι μικρότερη η χασούρα θα μας δώσουν μια κλοτσιά.
Να γυρίσουμε όμως σε αυτό που λέγαμε.
Άλλαξε λοιπόν ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς.
Συνεχίζουμε τα ίδια απλώς δε τα ονομάζουμε μνημόνιο αλλά μεσοπρόθεσμο και λέμε ότι είναι της κυβέρνησης.
Επίσης έσπευσαν να διαψεύσουν τα περί τύπων στα υπουργία που θα λένε στους υπουργούς τι να κάνουν.
Άρα:
Λέμε σε όλους ότι οι αποφάσεις είναι δικές μας και όχι της τρόικας. Δεν έχουμε ανθρώπους από πάνω μας να μας λένε τι να κάνουμε. Πρέπει να δείξουμε ότι μπορούμε εμείς μόνοι μας, μιας και η τρόικα θα έχει πλέον τεχνικό χαρακτήρα (ανάθεμα και καταλαβαίνουν και οι ίδιοι τι πα να πει αυτό), αλλιώς δε θα μας δώσουν τα λεφτά της 5ης δόσης.
Ότι δηλαδή έλεγαν και πριν ένα χρόνο.
Με λίγα λόγια;

Δεν έχουμε ρε παιδιά παραδώσει εθνική κυριαρχία σε κανένα. Εμείς αποφασίζουμε.

Αυτό φυσικά δεν ισχύει. Και το θέμα είναι ότι δε μπορούν να ξεγελάσουν κανένα. Εδώ όμως επιστρέφουμε στους αγανακτισμένους. Θα πω βεβαίως για αυτούς του Λευκού Πύργου. Γιατί πολύ απλά εκεί βρέθηκα.
Ένας από τους κυριότερους λόγους για τους οποίους υπάρχει μεγάλη αντίδραση είναι αυτή η παραχώρηση εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων τα οποία-σύμφωνα με αυτούς που έχουν μελετήσει το μνημόνιο και φυσικά ξέρουν καλύτερα από εμένα λένε-έχουν παραχωρηθεί στους δανειστές.
Λανθασμένα αυτοί που κάνουν τους κυβερνώντες επικεντρώνονται εκεί.
Και αρχίζουν να πουλάν το ίδιο θέμα περί "αναγκαίων μέτρων για να αποφύγουμε τη χρεοκοπία".
Αίσθηση μου είναι ότι ο κόσμος πλέον δε πολυνοιάζεται για ότι γίνεται. Η ανεργία είναι επίσημα 16,2%, ανεπίσημα πάνω από 25% το λιγότερο χωρίς να είναι μέσα και όλοι αυτοί που κλείνουν το μαγαζί τους αλλά δεν είναι άνεργοι για τον ΟΑΕΔ. Οι υπόλοιποι μπροστά βλέπουν μόνο τη δική τους απόλυση και κακή ζωή άρα λένε να τελειώνουν με τη μαλακία, να πιάσουμε πάτο, για να δουμε κάποια στιγμή τα πράγματα που πάνε και να ανέβουμε.
Με λίγα και ονόστιμα που λέμε στην Κρήτη αντιμετωπίζουν ένα κομμάτι κόσμου που δε πολυνοιάζεται ότι και να γίνει πια. Και όταν δε πολυνοιάζεσαι δε φοβάσαι κιόλα. Και όταν δε φοβάσαι...
Όμως.
Πρώτων εγώ απογοητεύτηκα πάρα πολύ την ημέρα που μαζεύτηκαν δε ξέρω και εγώ πόσες χιλιάδες άνθρωποι στην Αθήνα ενώ στη Θεσσαλονίκη, είχε μεν κόσμο αλλά αυτοί που περνούσαν από μπροστά για να πάνε στην έκθεση βιβλίου μπορεί να ήταν και περισσότεροι. Με αυτό δεν ρίχνω ευθύνη στη διαμαρτυρία αλλά με αυτούς που κατεβαίνουν στην παραλία, βλέπουν ότι κάτι γίνεται αλλά δε τους καίγεται καρφί. Άρα στη Θεσσαλονίκη πρέπει να γίνουν πράματα και θάματα για να κατέβει ο κόσμος.
Τώρα, όσων αφορά τις συνελεύσεις αυτές καθ' αυτές. Θα ήθελα να ακούσω περισσότερο νέο κόσμο να μιλάει. Βλέπω πολλούς νέους, να ακούν, αλλά να μη μιλάνε. Βλέπω ανθρώπους που θεωρητικά ανήκουν στη γενιά που μας έφερε μέχρι εδώ να μιλάνε.
Πάλι.
Και με το ίδιο στίλ αυτό το "Εγώ ξέρω ακούστε με" το οποίο μισώ.
Αρκετά ρε παιδιά αφήστε άλλους να μιλήσουν εσείς σκατά τα κάνατε.
Επίσης έχει αποφασιστεί ΚΑΛΩΣ να μη καπηλευθεί καμιά πολιτική ομάδα την όλη κατάσταση για την ίδια. Αλλά εγώ παρατηρώ κάθε φορά και περισσότερο συγκεκριμένες ομάδες να έχουν τουλάχιστο επικοινωνιακά (πανό γραμμένα συνθήματα, αυτοκόλλητα) υπερισχύσει. Στη Κατερίνη είδα κρεμάλες, στη Θεσσαλονίκη είδα Σταυρό και άλλα τέτοια.
Συγνώμη αλλά εμένα με διώχνει αυτό. Ξέρω ότι δεν είναι και κάτι φοβερό η απουσία μου, την άποψη μου λέω απλώς.
Εν κατακλείδι γιατί πολλά νομίζω είπα.

Δε πιστεύω ότι θα αλλάξει κάτι δραματικά αυτή η διαμαρτυρία. Δεν την υποβιβάζω καθόλου, το αντίθετο μάλιστα. Και εξηγούμαι:
Δεν έχει το πολιτικό υπόβαθρο ή τουλάχιστο δεν έχει αποφασιστεί ακόμα ποιο θα είναι το πολιτικό υπόβαθρο της διαμαρτυρίας. Μέχρι στιγμής το μόνο που μας ενώνει όλους είναι ότι δε μας αρέσει όλο αυτό που γίνεται και αγανακτούμε γιατί δε πάει άλλο.
Ωραία.
Μετά;
Νομίζω έχουν δίκιο αυτοί που λένε ότι θα πρέπει αυτές οι φωνές να αποκτήσουν μια πολιτική θέση. Έτσι όμως θα χρειαστεί να μπουν στο ίδιο το σύστημα το οποίο κατακρίνουν. Εδώ έχουμε πρόβλημα. Αναγκαστικά λοιπόν θα πάμε σε μια σύγκρουση κάποια στιγμή.
Αυτά όμως νομίζω είναι να μελλοντική κουβέντα και δεν έχω γνωστικό υπόβαθρο να το σχολιάσω εγώ σε βάθος, όχι πως δε θα πω τη γνώμη μου θα σκάσω αλλιώς.
Το σημαντικό όμως, και είναι πολύ σημαντικότερο από όσο νομίζουν κάποιοι, είναι ότι οι νέοι άνθρωποι είδαν ότι μέσα από τη συνεργασία και την αλληλεγγύη μπορούν να τα βρουν. Να μιλήσουν να σέβονται ο ένας τον άλλον. Να ακούν και να μιλάν. Όμορφα. Και να έχουν θέση. Όλα αυτά δηλαδή που οι παλαιότεροι είχαμε ξεχάσει.
Από όλη αυτήν την ιστορία επομένως θα προκύψει η γενιά που θα ανατρέψει τα πάντα.
Όχι τώρα, αργότερα. Να ωριμάσει.
Αλλά εγώ αισιοδοξώ ότι θα τα καταφέρει.
Και αυτό με κάνει και χαμογελώ.
Είναι λίγο αυτό αυτές τις ημέρες;