Αυτό που δεν μ' αφήσανε να πω χτες στον Καφεναί Νομίζω πως κάθε γενιά έχει πολλές ιστορίες να πει, το ζήτημα είναι αν τις καταγράφει και σε ποια μορφή, προτιμώ τον αναπόφευκτο υποκειμενισμό της μυθιστορίας και όχι την ανέφικτη αντικειμενικότητα της ιστορίας. Σιγά σιγά, επιτέλους, η δική μου η γενια αρχίζει να γράφει τις δικές της ιστορίες της σε μυθιστορήματα. Πρώτη φορά το 'χα σκεφτεί με το Χαπυ Λου της Λαμπροπούλου, άσχετα αν μ' άρεσε ή όχι το βιβλίο, άσχετα με το αν εγώ ο ίδιος έχω ζήσει παρόμοιες καταστάσεις ή όχι. Κάτι παρόμοιο σκέφτηκα και με την Κάλλια Παπαδάκη και τον Ακάλυπτό της, το Λαμπράκο και το Ρετιρέ του, το Μουζουράκη και τα Φίδια στο Σκορπιό του (κατά ένα περίεργο τρόπο, γνωρίζω τρεις διαφορετικούς ανθρώπους που γνωρίζουν προσωπικά ο καθένας έναν απ' τους τρεις προαναφερθέντες, χωρίς απαραίτητα να γνωρίζονται όλοι μεταξύ τους. Εγώ φυσικά δεν γνωρίζω τίποτε και κανέναν, παρά μόνον ότι τελικά είναι πολύ μικρός αυτός ο κόσμος).
Τελικά, είχα δίκιο: έλεγα μαλακίες σε αυτήν την ανάρτηση Θυμάσαι που έλεγα κάτι βλακείες σχετικά με τους συγγραφείς και τα κανονικά επαγγέλματά τους; Ε, διάβασε το βιογραφικό του Μουζουράκη, για να δεις τι μαλάκας είμαι. Και διάβασε και τα Φίδια στο Σκορπιό, για να δεις πόσο σπουδαίο νουάρ είναι.
Ποια είναι τα -κατά ΠανωΚ- καλά βιβλία Οσα αναφέρονται σε μπαρ, ποτά, πότες, ταβέρνες, εστιατόρια, καλό φαγητό, περιθωριακούς, πικραμένους αριστερούς, λυσσασμένους αναρχικούς, απόκληρους της ζωής, μετανάστες, όσα έχουν τουλάχιστον ένα φονικό, δυο τρεις μοιραίες γυναίκες, μια εσάνς ταξικότητας, κανά δύο μπάφους, πέντε έξι καριέρες πεταμένες στα σκουπίδια, κανά δυο τσαμπουκάδες με τους μπάτσους, έναν (δύσκολα παραπάνω) αισθηματία, φιλότιμο και με μυστηριώδες παρελθόν μπάτσο, αυτά στα οποία ακούγεται τουλάχιστον ένα ροκ τραγούδι, αυτά που αυτοαναιρούνται και που κυρίως δεν τα ξέρουν όλα.
Κατά τ' αλλα, δεν αντέχω την πνευματική ιντελιγκέντσια Και κυρίως, σνομπάρω τους ελιτιστές.
Τελικά, είχα δίκιο: έλεγα μαλακίες σε αυτήν την ανάρτηση Θυμάσαι που έλεγα κάτι βλακείες σχετικά με τους συγγραφείς και τα κανονικά επαγγέλματά τους; Ε, διάβασε το βιογραφικό του Μουζουράκη, για να δεις τι μαλάκας είμαι. Και διάβασε και τα Φίδια στο Σκορπιό, για να δεις πόσο σπουδαίο νουάρ είναι.
Ποια είναι τα -κατά ΠανωΚ- καλά βιβλία Οσα αναφέρονται σε μπαρ, ποτά, πότες, ταβέρνες, εστιατόρια, καλό φαγητό, περιθωριακούς, πικραμένους αριστερούς, λυσσασμένους αναρχικούς, απόκληρους της ζωής, μετανάστες, όσα έχουν τουλάχιστον ένα φονικό, δυο τρεις μοιραίες γυναίκες, μια εσάνς ταξικότητας, κανά δύο μπάφους, πέντε έξι καριέρες πεταμένες στα σκουπίδια, κανά δυο τσαμπουκάδες με τους μπάτσους, έναν (δύσκολα παραπάνω) αισθηματία, φιλότιμο και με μυστηριώδες παρελθόν μπάτσο, αυτά στα οποία ακούγεται τουλάχιστον ένα ροκ τραγούδι, αυτά που αυτοαναιρούνται και που κυρίως δεν τα ξέρουν όλα.
Κατά τ' αλλα, δεν αντέχω την πνευματική ιντελιγκέντσια Και κυρίως, σνομπάρω τους ελιτιστές.
5 σχόλια:
Μιας που, όπως φαίνεται, έχουμε παρόμοια γούστα, ρίξε καμία καλή ιδέα να διαβάσουμε.
Αγαπώ αυτή την ανάρτηση κυρίως για την τελευταία παράγραφο.
θα ξέρετε βέβαια αγαπητέ μου ότι η καιούργια ιντελιγκέντσια και ελίτ μαζί δεν είναι παρά όλοι αυτοί οι "είμαι περήφανος που είμαι λούζερ, απροσάρμοστος και αντικοινωνικός κακόμοιρο ανθρωπάκι που δουλεύεις για το προς το ζήν"...
Αρνητικέ, τα Φίδια στο Σκορπιό θα σε αρέσουνε, λέμε. Διάβαστα.
Σοφία, ευχαριστώ πολύ!
Μενιέκ, με βάζετε σε σκέψεις: δηλαδή χωρίς να το ξέρω είμαι με την ιντελιγκέντσια και την ελίτ; Α που να χαθώ!
Στο Potlach τευχος 22 νομίζω οι λεττριστές είχαν γράψει μια λίστα με τις δουλειές που κάνανε για να αυτοχρηματοδοτήσουν τα εγχειρήματά τους. το λέει ο μπαμπασάκης στο βορειοδυτικό πέρασμασμα. μεταξύ άλλων ήταν και η επαιτεία και οι κλοπές αν δεν κάνω λάθος
Δημοσίευση σχολίου