24 Ιαν 2010

Τένις το τρομερό

Στον ύπνο μου κοιμόμουνα κι έπαιζα γυμνή αντισφαίριση με τη Σκάρλετ, επιτυχώς αποφεύγοντας τα ακριβή χτυπήματά της, που στόχο είχαν μιαν ευαίσθητη περιοχή της ανδρικής ανατομίας. Απ' τα μεγαφωνα του γηπέδου μια φωνή κατέγραφε το σκορ, 15-0, 30-0, 40-0, γκέιμ, σετ για τη Σκάρλετ, και μετά μουσική, φιούζιον τζαζ, απ' αυτήν που έχω βάλει ξυπνητήρι στο κινητό μου. “Την Παναγία μου”, βλαστήμησα και σηκώθηκα απ' το κρεβάτι. Ηταν Σάββατο, εφτά το πρωί, και έκαμνε ψοφόκρυο. Η πρώτη μου κίνηση, για να αντιμετωπίσω το κρύο, ήταν να πάρω απ' το κομοδίνο το καινούργιο βιβλίο του Φίλιππου Φιλίππου “Ο άνδρας που αγαπούσαν οι γυναίκες”, εκδ. Πατάκης. Μια κίνηση απολύτως παράλογη, διότι πώς θα μπορούσε ένα βιβλίο να με προφυλάξει απ' το κρύο; Και όχι, δεν είχα σκοπό να το κάψω στο τζάκι, που άλλωστε δεν διαθέτω, ως άλλος Πέπε Καρβάλιο. Απλώς ήδη απ' το προηγούμενο βράδυ δεν μπορούσα να σκεφτώ τίποτε άλλο εκτός απ' το συγκεκριμένο ανάγνωσμα.
Σε μια φιλική, σπλαχνική βιβλιοθήκη το βρηκα και το τσίμπησα. Δεν είχα διαβάσει ποτέ βιβλίο του κ. Φιλίππου και ας κοντεύω τα σαράντα. Αλλωστε είναι τόσα πολλά αυτά που δεν έχω προλάβει να κάνω. Να φανταστείτε, απ' τη λίστα του ΚΛΙΚ με τα 100 πράγματα που πρέπει οπωσδήποτε να έχει κάνει ένας άνδρας μέχρι τα σαράντα, την οποία είχα διαβάσει με γουρλωμένα, φιλομαθή μάτια περίπου στα 18 μου, προλαβαίνω–δεν προλαβαίνω να κάνω τα υπόλοιπα 99 (έχω κάνει ένα απ' αυτά, αλλά σιγά μη σας πω ποιο, να σκάσετε απ' την περιέργεια...).
Στο λεωφορείο 34, Ανω Ηλιούπολη – (φλούδες μανταρίνι, απόβραδο, ασετυλίνη, τυρόπιτες μόνον με 90 λεπτά, Σαλαδίνε ακρίβεια) Αριστοτέλους, διάβασα τις πρώτες σελίδες και αποφάσισα πως έπρεπε οπωσδήποτε να μιλήσω με τον φίλο μου, τον άγνωστο Χ., λογοτεχνικό ειδήμονα, αλήθεια σας λέω, μέχρι και στην τηλεόραση έχει βγει, και εραστή της μπάρας:
“Ελα ρε μαλάκα, τι ξέρεις για τον Φιλίππου;”.
Ήξερε αρκετά.
Το ζήτημα είναι εσείς που υπομονετικά έχετε φτάσει μέχρι αυτό το σημείο της βιβλιοπαρουσίασης (sick -και όχι sic) τι έχετε μάθει μέχρι στιγμής για τον Φ.Φιλίππου και το καινούργιο του βιβλίο; Τίποτε; Σωστά. Και ούτε πρόκειται να μάθετε.
Πλάκα κάνω, συνεχίζω μόνο και μόνο επειδή είναι εξοργιστικό να γκουγκλίζεις “Φίλιππος Φιλίππου – ο ανδρας που αγαπούσαν οι γυναίκες”, να σου βγάζει τόσα και τόσα αποτελέσματα και η συντριπτική πλειοψηφία αυτών να είναι μια άνοστη αναπαρωγή του δελτίου τύπου, το οποίο συνήθως συνοδεύει το βιβλίο που οι εκδοτικοί οίκοι αποστέλλουν “τιμής ένεκεν” σε διάφορα ΜΜΕ για την προώθηση του βιβλίου. Και τα ζώα που δουλεύουνε στα ΜΜΕ, αντί να διαβάσουν το βιβλίο, διαβάζουν το δελτίο Τύπου, το οποίο και αντιγράφουν κατόπιν πιστά. Και το βιβλίο, το οποίο πλέον έχει υποβιβαστεί απλώς σε συνοδευτικό του δελτίου Τύπου, το καταχωνιάζουν σε κλειδαμπαρωμένα ντουλάπια όπου μοιραία θα επιδοθεί στη συλλογή σκόνης, ακάρεων και γυμνών φωτογραφιών του ΠάνουΚ. Δώστε τα βιβλία στο λαό ρε!
Κλείνω γρήγορα γιατί θέλω να συνεχίσω την ανάγνωση: Μυθιστόρημα αστυνομικό, που κλείνει το μάτι στον Γ. Μαρή και στο ρομάντσο, με εμβόλιμα δοκιμιακά κεφάλαια που παρέχουν ένα σωρό άχρηστες αλλά κακά τα ψέματα φοβερά ενδιαφέρουσες πληροφορίες για ένα μεγάλο εύρος ζητημάτων: τους μήνες του χρόνου, την Οδησσό, τον πόλεμο, το έγκλημα, την ιστορία, τους συγγραφείς και τις κλίκες τους, το μέλι και τις ευεργετικές του ιδιότητες, τον Λόρδο Βυρωνα. Κυρίως είναι ένα μυθιστόρημα που σε παρεπέμπει, σε οδηγεί, σε αναγκάζει, πιάνοντάς σε απ' το λαιμό, να ψάξεις περαιτέρω στην παγκόσμια βιβλιογραφία, καθώς τα κεφάλαιά του βρίθουν λογοτεχνικών αναφορών. Ευτυχώς ο συγγραφέας, σπλαχνικός, επιλέγει να μην το παίξει αυθεντία και "τι σούπερ γαμάτος διαβασμένος που είμαι", αλλά στο τέλος του βιβλίου παρέχει τη σχετική βιβλιογραφία που αφορά κάθε κεφάλαιο χωριστά: από Πεντζίκη μέχρι Τάιμπο, από Χόμπσμπάουμ μέχρι Σαρτρ.
Πίναμε ρακές όλο το μεσημέρι του Σαββάτου. Οταν πήγα σπίτι, είχε νυχτώσει. Έκανε ψοφόκρυο κι ένιωθα κάπως μεθυσμένος. Ξάπλωσα στον καναπέ. Η Κ. με ρώτησε αν χρειαζόμουν να μου φέρει κάτι. “Το βιβλίο του Φιλίππου”, της είπα. Το αγκάλιασα και κοιμήθηκα βαθιά. Στον ύπνο μου κοιμόμουν και πάλευα στις λάσπες με τη Σκάρλετ.


16 σχόλια:

kostasK είπε...

Όλα καλά ρε συ πανωκάτε με τον ΦΦ (να το διαβάσω δλδής,ε?), αλλά μακρυά τα χέρια σου από τη γυναίκα μου, έτσι?!!?!?!

Το μάθαμε όλοι να παίζουμε τένις και λασπομαχίες με τη Σκάρλετ.... για σε παρακαλώ!!

ΠανωςΚ είπε...

Κώστα, να το διαβάσεις, αμέ.
Τώρα για τη Σκάρλετ, μπορούμε να μονομαχήσουμε πίνοντας κανά δυο ποτάκια όποτε θες...

Λασπογαρίδας είπε...

...εμένα με ενδιαφέρουν οι λασπομαχίες γενικώς, ουχί κατ' ανάγκην με την Σκάρλετ.

Νόμιζα ότι το βιβλίο το πήρες για να καλύψεις την ευαίσθητη περιοχή της ανδρικής ανατομίας σου από το κρύο ή και τις μπαλιές της Σκάρλετ!

Go_Go είπε...

Σιγά μη δεν τον ήξερε...

Να δώσετε και τις γυμνές φωτογραφίες σας κύριε ΠάνωΚ. στο λαό. Όχι κρυμμένες στα ντουλάπια, η σκόνη θα τις καταστρέψει και η τέχνη θα θρηνήσει.

ΠανωςΚ είπε...

@ Λασπογαρίδας: Καλώς την γαρίδα που γυρνάει στο διηνεκές απ' τις λάσπες. (μπα... απ' τις μπαλιές της σκάρλετ, τίποτε δεν θα μ' έσωζε...).

@ Go-Go εδώ μια γυμνή φωτό μου:
http://www.bilerico.com/2010/01/datolo-underwear.jpg

demetrat είπε...

η Σκάρλετ έχει κυταρίτιδα.
δ

ΠανωςΚ είπε...

... και για αυτό μας αρέσει, Δήμητρα!

nikolakisdiaselos είπε...

Επειδή διαβάζω το V του Πύνσον, επειδή θεωρώ ότι είναι ο μεγαλύτερος συγγραφέας εν ζωή, επειδή έχω θαμπωθεί με το βιβλίο, κι επειδή με περιμένει μια αρκετά δύσκολη βδομάδα, θα κρύψω στην ντουλάπα τα άρρωστα αισθήματά μου για τον γάβρο και θα πω μπράβο στον παοκ. όχι για τίποτα άλλο, αλλά γιατί χθες αυτός ήταν η μεγάλη ομάδα και ο γάβρος η μικρή. κάτι που τόσα χρόνια δεν ίσχυε.

Go_Go είπε...

Τι γυμνός; Με το σώβρακο με έστειλες.
Και να πας αμέσως για επιτρίχωση, άθλιε ασέξουαλ μετροσέξουαλ.

Ο Διάσελος είναι καρδιά αγγινάρα και πνεύμα υψιπετές.

ΠανωςΚ είπε...

Νικολάκη Διάσελε: Εσύ φίλε μου είσαι ο μεγαλύτερος εν ζωή γάβρος συγγραφέας... Ορίστε, το είπα γιατί με συγκίνησες βρε μπαγάσα με τον ποδοσφαιρικό πολτιισμό σου.

Go-Go, ξυρίζω τις τρίχες απ' το στήθος, την πλάτη, τον κώλο και οπουδήποτε αλλού και τις κολλώ με λόγκο στιγμής στο κεφάλι, διότι... δύσκολα τα πράγματα...

indictos είπε...

Αντιπαθώ την Σκάρλετ (αντιπαθώ γενικά οτιδήποτε έχει να κάνει με το Χαμένοι Στην Μετάφραση, Σκάρλετ, Μάρεϊ, Κόρη Κόπολα, Ιαπωνία).
Επίσης δεν γνωρίζω τον Φ.Φ.
Ο λόγος που με παρακίνησε να αφήσω σχόλιο είναι ο υπαινιγμός για τυρόπιτα στα 0,90 €!!!
Έχουμε παραπάνω στοιχεία;

ΠανωςΚ είπε...

Χοχοχο... Τυρόπιτα τριγωνική, μεγέθους ικανοποιητικού, στο πάνω μέρος της Αριστοτέλους, περίπου εκεί που κάνουν τέρμα τα λεωφορεία 32 και 34, δηλ. κάτω απ' την Εγνατία, πάνω απ' την Ερμού, λίγο πιο κάτω απ' το Βιοτεχνικό Επιμελητήριο, ακριβώς στο σημείο της δεξιάς, όπως κατεβαίνεις προς θάλασσα, εισόδου του Καπανίου, υπάρχει φούρνος, με μέτωπο προς το άγαλμα του Βενιζέλου, ο οποίος (ο φούρνος, όχι ο Βενιζέλος) φτιάχνει τυρόπιτα, σπανακόπιτα με 90 λεπτά, ποιότητα μέτρια, και γενικώς παραγωγή τυποποιημένη... Καλύτερη η "Τσιγγάνα" του (ζαμπόν, κασέρι, πιπεριά, σάλτσα ντομάτας), στο ένα ευρώ, αν θυμάμαι καλά.
Πάντως ο λαός προσκυνάει καθημερινά δημιουργώντας ουρές.

indictos είπε...

Χμ...Άψογη (και άμεση)η πληροφόρηση, αλλά λογικό είναι να μην το ξέρω. Στον ίδιο δρόμο από την άλλη πλευρά της πλατείας είναι ο Κυριάκος. Πατσατζής (και Ηρακλής. 2 σε 1). Τρώω εκεί και μαθαίνω και νέα για την ομάδα.

Ioannis Skordopoutsoglou είπε...

Oxi re Διασελε.Εσυείσαι μεγαλος.Αλήθεια!

Μετεωρίτης είπε...

Μμμμ... ωραίο όνειρο! Να κυλιέσαι σαν το γουρούνι μες στις λάσπες και μετά να τρως μια τυρόπιτα που κοστίζει 90λεπτά, αξία ανεκτίμητη! Καλά θα κάνει την επόμενη φορά η Σκάρλετ να είναι πιο εύστοχη και να σου την ρίξει στα μπαλάκια, σόρι δηλαδής και για την γλώσσα αλλά μόνο ο Ίντι από πάνω με νοιώθει!
Το ΧΑΜΕΝΟΙ ΣΤΗΝ ΜΕΥΑΦΡΑΣΗ ήταν ταινιάρα και η Σκάρλετ είναι ταλεντάρα. Ξηγούμαι για να μην παραξηγηθηθούμε. Αυτό που μου την έσπασε όμως είναι η υπερβολική ...ΥΠΕΡέκθεση (ναι ρε, επίτηδες έβαλα πλεονασμό ναούμ) που την έκαψε και την τσουρούφλισε.
Δυστυχώς, όπως έγινε και με την Αντζελίνα, όποτε βλέπω ταινία που παίζει, δεν μπορώ να δω τον ρόλο, βλέπω τη Σκάρλετ. Για αυτό σου λέω, (για να μάθετε κιόλας να κοροιδεύετε την ομάδα μου), να σου'ρθει η Σκάρλετ στον ύπνο και να στα σπάσει, πιο πολύ απ'ότι στα σπάω εγώ τώρα, αλλά μας έχεις πρήξει με την Σκάρλετ, με το the rat και δεν θυμάμαι με τι άλλο αλλά θέλω να γκρινιάξω!

:)

ΠανωςΚ είπε...

Αναφέρεις, Μετεωρίτη, την Αντζελίνα και μου δίνεις την ευκαιρία να πω και να δηλώσω ότι δεν με αρέσει. Και εντάξει, τώρα που έχει γίνει πετσί και κόκκαλο, δεν αρέσει σε κανέναν. Αλλά εμένα δεν με αρεσε ούτε κι επί Λάρα Κροφτ...

Κατά τ' αλλα, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί όλοι σας θεωρείτε ότι Σκάρλετ είναι μόνο η Γιοχάνσον... Υπάρχει και η Οχάρα....