Περί της του κρόκου δειλίας

Καιρός να δούμε τις κάμερες σπασμένες

Το τηλεοπτικό συνεργείο ήταν όλο κι όλο δύο κοπέλια, αγόρι και κορίτσι, καμεραμαν και δημοσιογραφίνα. Μπήκαν διστακτικά στο σπίτι.

Δεν πιστεύω να τον έχετε να κυκλοφορεί ελεύθερος; ρώτησε το κορίτσι κοιτάζοντας δεξιαριστερά. Όι, απάντησε ο θηριοδαμαστής, τον έχω σε ενυδρείο. Κι είναι μεγάλος; ερώτησε τ’ αγόρι. Ισα με σαράντα πόντους. Α! μικρός, ανακουφίστηκε ο καμεραμάν. Ανάψανε τους προβολείς, απέναντι απ’ το ενυδρείο, μέσα στο οποίο το θηρίο πήρε ανάποδες.

Αχου το μωρέ, πιτσούνησε τ’ αγόρι. Αμα το βγάλετε όξω, να το χαϊδέψω μια ολιά; Ο μασίστας ψιλοστράβωσε: Να σου πω, ορέ λεβέντη… Ετούτο εκεί που ‘χεις στην άκρια, είναι της κάμεράς σου τρίποδο;

Ναι…

Ε δεν στήνεις καλλιο την κάμερα απάνω;

Μπα, προτιμώ να την κρατώ εγώ.

Βρε άκου με που σου λέω, στήστηνα στο τρίποδο…

Όχι, δεν είναι ανάγκη σας λέω…

Ξα σου… Εγώ μια φορά σου το ‘πα.

Και κάνει μια κι ανοίγει το πορτόνι και βγαίνουν πρώτα τα σαγόνια του αλιγάτορα με την τριπλή οδοντοστοιχία. Και τον γραπώνει ο κροκοδειλάκιας απ’ τα σαγόνια και τον τραβάει όξω, και το ζωντανό τα ‘χει πάρει στην κράνα, έχει στραβωθεί απ’ τους προβολείς και τη λάμψη της δημοσιότητας και κουνεί μανιασμένα την ουρά και προσπαθεί ο θηριοδαμαστής μασίστας κροκοδειλάκιας να την τιθασεύσει την ατίθαση ουρά, και άι μανούλα μου, ουρλιάζει η κοπέλα, πετάει μικρόφωνο και γόβες δωδεκάποντες και το βάνει στο πόδια, όχι ρε πούστη μου, μουγκανίζει τ’ αγόρι και του πέφτει η κάμερα και γίνεται χίλια κομμάτια.

Κορμί φιδίσιο

Επήγε ο φονιάς, δίχως να ρωτήξει κανέναν, κι έβαλε νέφτι στο φίδι και το φίδι ψόφησε και όταν του εζήτησα το λόγο, τι πήγε κι έκανε και φόνευσε τον όφι, μου ‘πε μα καλά μεγάλος άνθρωπος είναι πράγματα αυτά να μαζεύεις φίδια στον κόρφο σου, και τον έπιασα απ΄τον γιακά και τον απείλησα πρόσεξε κακομοίρη μου γιατί την επόμενη φορά θα πάρω τον όφι ζωντανό και θα τον εβάλω στην βράκα σου.

Κοινωνική αναλγησία

Εβαλε τον αλιγάτορα στο χιουντάι στη θέση του συνοδηγού, του βαλε και ζώνη ασφαλείας και ξεκίνησαν να πάνε βόλτα. Βγαίνοντας στην έρημο πέσανε σε μποτιλιάρισμα: χιλιάδες βεδουίνοι την πίνανε κατάχαμα καθισμένοι στο λιοπύρι και λιώνανε λουσμένοι στο φως και στον ιδρώτα, και ξωπίσω τους έτρεχαν χρυσά κουταλάκια για να τους ταΐσουν γιαουρτάκια. Και μέσα στη φασαρία από κλαξόν και κουταλάκια και σταγόνες ιδρώτα που έπεφταν στη φλεγόμενη άμμο, ο αλιγάτορας απάντησε στο κινητό του, άκουσε μια στιγμή τα νέα για την σε εξέλιξη ληστεία στην τράπεζα κι έκλαψε με μαύρο δάκρυ… «Παλιοελάφια», μονολόγησε «σας ταΐζουμε όλο το χρόνο λάστιχα αυτοκινήτου, αλλά φεύγετε πριν έρθουμε να σας φάμε». Και έκανε όπισθεν να πάει να καθαρίσει την πλατεία που τα περιστέρια την είχαν καταχεσοκουτσουλήσει.