Πάλι χτες δεν κατάφερα να βρω να διαβάσω την αγαπημένη μου "Εποχή". Οπότε είπα να το ρίξω στα υποκατάστατα αγοράζοντας την "Αυγή". Και στην τελευταία σελίδα διάβασα, μεταξύ άλλων, τα εξής:
Με αυτά και με άλλα, το πολυδιαφημισμένο άνοιγμα στην αριστερά και πάλι έμεινε λόγος κενός. Αυτή η ιστορία με το ΠΑΣΟΚ που θυμάται την αριστερά προεκλογικά και μόνο όταν αμφισβητείται η αυτοδυναμία του, πρέπει να τελειώνει. Και δεν έχει καμιά σημασία αν από την αριστερά δεν φαίνονται πρόθυμοι να εμφανιστούν πιθανοί συνομιλητές. Είτε έχεις στρατηγικό σχέδιο μεγάλων συμμαχιών και κυβερνητικών παρατάξεων, είτε δεν έχεις. (Βεβαίως, στο σημείο αυτό έχουμε πέσει σε έναν φαύλο κύκλο, κι όσοι δεν ξεχνούν εκείνα τα απίστευτα δημοσκοπικά ποσοστά που έπαιρνε πριν από έναν χρόνο ο ΣΥΝ, το καταλαβαίνουν πολύ καλά: Όσο η αριστερά δεν θα προσφέρεται ως συνομιλητής σε μια πιθανή μεγάλη κεντροαριστερή συμπαράταξη, τόσο θα κερδίζει μεγάλες αυτοδυναμίες το ΠΑΣΟΚ. Κι όσο θα παίρνει μεγάλες αυτοδυναμίες το ΠΑΣΟΚ, τόσο η αριστερά θα αρνείται να παίξει τον ρόλο του συνομιλητή, αρκούμενη στη ριζοσπαστική αυτάρκειά της...)
Δεν κάνω τον κόπο να το σχολιάσω. Αντίθετα, θα ήθελα να 'ξερα πώς εξηγείται αυτή η έγνοια και η σκορδογκαΐλα της συγκεκριμένης εφημερίδας για την κ. Δαμανάκη και σε τρεις διαφορετικές σελίδες (54, 55, 56), σε τρία διαφορετικά άρθρα, ψέγουν τον Γ. Παπανδρέου για τη μη υπουργοποίησή της. Διότι, αν θέλουμε να ασκήσουμε κριτική στο ΠΑΣΟΚ, υπάρχουν πολύ σοβαρότερα και ουσιαστικότερα ζητήματα επί των οποίων μπορεί να ασκηθεί κριτική. Λες και αν υπουργοποιούταν η κυρία Δαμανάκη στο Υπουργείο Πολιτισμού, θα σήμαινε κάτι... Εκτός και αν έτσι θεωρούν οι άνθρωποι της "Αυγής". Και κάτι τελευταίο, διότι όταν το κάνουν οι "άλλοι" τους κράζουμε, αλλά προφανώς όταν το κάνουμε "εμείς" δεν μας χαλάει καθόλου: ασχετα με τις εκτιμήσεις περί της τελικής προσφοράς των συνιστωσών, αυτό το πράμα που κατεβαίνει στις εκλογές και που "έπαιρνε τα απίστευτα δημοσκοπικά ποσοστά πριν από ένα χρόνο" λέγεται ΣΥΡΙΖΑ, όχι ΣΥΝ.
(το τραγουδάκι άσχετο, απλώς τ' ακουγα όταν έγραφα αυτή την μπούρδα)
20 σχόλια:
Ναι αλλά αν η Μαρία αναλάμβανε το "Προστασίας του Πολίτη" σήμερα θα είχαν μπει όλοι σε διαθεσιμότητα στο ΑΤ Νίκαιας. Η δημοκρατική της συνείδηση δε θα επέτρεπε να συνεχίζεται το ξύλο στους μετανάστες.
http://entasifm.org/ixoi/synenteykseis/synenteykseis-gia-ti-dolofonia-tou-moxament-karman.html
Αν η δημοκρατική της συνείδηση ήταν αρκούντως δυνατή (με έμφαση στο δυνατή, παρακαλώ) τότε θα είχε αναλάβει το υφυπουργείο Μπάτσων και δεν θα προτιμούσε την άρνηση. Διότι το Πολιτισμού, άλλωστε, είναι πιο πρεστιζάτο: φωτό, λεζάντες, ενσταντανέ και κονδύλια, μη χέσω.
Οσο για το λινκ, το ξαναβάζω διότι σε κάποια πισί δεν εμφανίζεται σωστά.
κλικ
O Ανταίος Χρυσοστομίδης τα έγραφε αυτά; γνωστός δεξιός ο τύπος, όσο για το πρώτο σχόλιο περί δημοκρατικής συνείδησης της δαμανάκη, μακάρι ρε φίλε, αλλά εγώδεν θυμάμαι ποτέ κανέναν πασόκο (γιατί για δεξιούς δεν το συζητώ) που να ήθελε ή να ήθελε και να μην τον άφησαν να βάλλει χέρι στην αστυνομία.όσο για το αίτημα του εκδημοκρατισμού της αστυνομίας, που διατυπώνεται από συν, συριζα και κκε, αναφέρεται σε μια κατάσταση που η αστυνομία θα αρνούνταν τον εαυτό της. μπορεί να υπάρξει σημερινή μητροπολιτική αστυνομία που δεν θα ασκεί υλική και ψυχολογική βία στους μετανάστες; δεν το νομίζω.η βία,καταστολή πάνω στους μετανάστες δεν είναι τυχαία εξωτερίκευση των πιο επιθετικών, ρατσιστικών, χυδαίων, εξουσιαστικών, ενστίκτων κάποιων μεμονομένων αστυνονομικών (πχ Κορκονέας ψυχασθενής/φασίστας) αλλά συνιστούν καλά σχεδιασμένη κρατική πολιτική.
Toν κ. Ανταίο δεν τον γνωρίζω. Νομίζω πως πρώτη φορά διάβασα κείμενό του.
Το σχόλιο περί δημοκρατικής συνείδησης δεν είχε να κάνει με το κατά πόσο πιστεύω ότι έχει τέτοια η Δαμανάκη, ή με το ότι θα μπορούσε κάποιος δημοκράτης να αλλάξει την αστυνομία, απλώς χρησιμοποίησα τη λογική της Δαμανάκη ("δεν μπορώ εγώ η φωνή του Πολυτεχνείου να είμαι στο υπουργείο που θα βαράει τον κόσμο"), για να πω ότι, αν τόσο την ενοχλεί που βαράνε τον κόσμο, ας έκανε κάτι για αυτό: διότι με τη στάση της απλώς απέφυγε τα δύσκολα, και έδειξε ότι το μόνο που τη νοιάζει είναι η χλιδή του ΥΠΠΟ και να μη λεκιαστεί το "δημοκρατικό της ήθος". Ουσιαστικά την πάρτη της κοίταγε η "δημοκράτισσα".
Οσο για τον εκδημοκρατισμό της αστυνομίας, σε ένα καθαρά μεταρρυθμιστικό πλαίσιο, δεν χάνουμε τίποτε αν προσπαθήσουμε: δεν είναι τυχαίο ότι ο χαρακτήρας της αστυνομίας ως σώματος (και δεν μιλάω μόνο για την βία) αλλάζει ανάλογα με τον υπουργό. Δεν είναι τυχαίο ας πούμε το παραπολιτικό του Βήματος της Κυριακής, που έλεγε ότι "με αέρα σιγουριάς" όρμηξαν τα ματ στα Εξάρχεια. Εχει να κάνει με την κάλυψη που τους παρέχει ο αρμόδιος υπουργός. Δεν είναι τυχαίο ότι αμφότεροι Αστυνομία και Χρυσοχοίδης στάζουν μέλι ο ένας για τον άλλον.
(Παρότι βεβαίως συμφωνώ ότι η αστυνομία πάντα θα εκτελεί τις καλά σχεδιασμένες κρατικές τακτικές).
(γαμησέ τα, ελπίζω να βγάζει εστω λίγο νόημα όλο αυτό που έγραψα -τα σιχαίνομαι τα σεντόνια)
Πάνε μ', αναρωτιέσαι:
« θα ήθελα να 'ξερα πώς εξηγείται αυτή η έγνοια και η σκορδογκαΐλα της συγκεκριμένης εφημερίδας για την κ. Δαμανάκη και σε τρεις διαφορετικές σελίδες (54, 55, 56), σε τρία διαφορετικά άρθρα, ψέγουν τον Γ. Παπανδρέου για τη μη υπουργοποίησή της.».
Αφελώς, αφελέστατα!
Θάπρεπε να ξέρεις ότι η καλή αυτή εφημερίδα είναι χρι-στια-νι-κώ-τα-τη!, ήγουν και παναπεί, δεν ξέρει η δεξιά της (κυρίως!) τι ποιεί η αριστερά της! Οπότε γράφει ο καθένας ό,τι τούρθει.
Μετά, όσο νάναι το πονάνε το κορίτσι. Πάντα νοιαζόμαστε για τις πρώην μας. Και θέλουμε να είναι ευτυχιζμένες. Ή δυστυχιζμένες!
Πώς το έλεγε ο Μούτσης, Σκύλε μ'; "Γιατί για όλα φταίνε οι γκόμενες. Οι πρώην και οι επόμενες και γενικώς;"
Η πλάκα είναι ότι στη συνέχεια ο σοφός στιχουργός αναφέρει και το εξής που ταιριάζει γάντι και στον πόθο της κεντροαριστερής διακυβέρνησης:
"Και όπως είναι φυσικό η μεσαία τάξη
θέλει και εκείνη λιγάκι να διατάξει
να γίνει άρχουσα δηλαδή"
Δυστυχώς δεν μπορώ να ποστάρω βίντεο στα σχόλια, κρίμα. Αλλά μπορώ να δώσω λινκ για το βίντεο: http://www.youtube.com/watch?v=XBqL40WPOSA
"αν η Μαρία αναλάμβανε το Προστασίας του Πολίτη σήμερα θα είχαν μπει όλοι σε διαθεσιμότητα στο ΑΤ Νίκαιας. Η δημοκρατική της συνείδηση δε θα επέτρεπε να συνεχίζεται το ξύλο στους μετανάστες." σε αυτό το σχόλιο αναφέρονταν τα πιο πάνω περί δημοκρατικής συνείδησης και όχι στο αρχικό κείμενο του πάνου. τώρα αναφορικά με τον μεταβαλλόμενο ή όχι χαρακτήρα της αστυνομίας: η στάση ενός υπουργού, πχ Πολύδωρας, ενισχύει, ενθαρρύνει στάσεις και πρακτικές της αστυνομίας που ενυπάρχουν ως συστατική του σώματος φύση, ως συγκροτητικό του στοιχείο.αυτά δεν αλλάζουν αλλά ανάλογα με την πολιτική συγκυρία εμφανίζονται με διαφορετικές μορφές.Το βήμα προσπαθεί να μεταδώσει ένα κλίμα αρεστό στους νυκοκυραίους αναγνώστες του. Ωστόσο δεν μπορεί να υπάρξει μητροπολιτική αστυνομία χωρίς βία, ειδικά απέναντι στους μετανάστες και αυτό δεν είναι μόνο εμπειρικό δεδομένο αλλά κυρίως θεωρητική θέση για το πως συγκροτούνται οι κατασταλτικοί μηχανισμοί του κράτους σήμερα, πως δομείται η ταξική πάλη στο επίπεδο της πόλης, ποιες πολιτικές χρησιμοποιεί η αστική τάξη για την πειθάρχηση, τιθάσευση, εποπτεία-επίβλεψη της εργατικής τάξης και ιδιαίτερα του πιο ευάλωτου τμήματός της που είναι οι μετανάστες.
Καθόλου δεν διαφωνώ (νομίζω δηλαδη). Μια επισήμανση μόνο: το επίμαχο σχόλιο αριθμός ένα σε αυτήν την ανάρτηση έχω την εντύπωση πως ήτο σαρκαστικό-ειρωνικό.
Ωστόσο τι άλλο μπορεί να γίνει: ή θα πάμε μεταρρυθμιστικά ή συγκρουσιακά-ανατρεπτικά ή και τα δύο, αν γίνεται. Γίνεται όμως; Οπότε διαλέγουμε και παίρνουμε. Εκτός κι αν αποδεχθούμε το σχεδόν σχιζοφρενικό πανωκαπικό δόγμα: συγκρουσιακά-ανατρεπτικά στο δρόμο, μεταρρυθμιστικά στην κεντρική πολιτική σκηνή.
Συμφωνώ Συμφωνώ! Ανατρεπτικά στο δρόμο και μεταρρυθμιστικά στη βουλή! Βολονταρισμός, οπορτουνισμός και ρεφορμισμός. Και αν μπορέσουμε να πάρουμε και δυο-τρία υπουργεία ακόμα καλύτερα. Τελικά αναθεωρώ τη συζήτηση που είχαμε στο Παρίσι. Δε θέλω το Πολιτισμού, το Παιδείας και το Εργασίας. Θέλω Προστασίας του Πολίτη, Εθνικής Άμυνας και Εσωτερικών. Θα τους διαλύσουμε εκ των έσω. Και μετά στους δρόμους με το σύντροφο Ανταίο.
Ανάθεμά με, έχω καταμπερδευτεί σ' αυτή τη συζήτηση.
Δεν έχω ιδέα ποιος είναι ποιος. Μήπως τελικά μιλάω μόνος μου;
Τεσσερα άτομα: εσύ, ο φίλος της Δαμανάκη, ο θεωρητικός της μπάρας και ο σκύλος της Βάλια Κάλντας.
Κι εγώ αριστερός είμαι καλέ κυρία, αν και δε λέω σε ποιό πράγμα, να πάρω κι εγώ κάτι?
Κεντροαριστερά το μΠΑτΣΟΚ?
Και μετά δεν ξέρουν γιατί πάνε από το (πλασματικό νομίζω) δημοσκοπικό 15% στο εκλογικό 4%...
Την κυρά Μαρία να φωνάζει "τα ματ στο πολυτεχνείο, τα ματ στο πολυτεχνείο" δυστυχως δεν ευτυχήσαμε να τη δούμε, αλλα ο συντροφος Χρυσοχοιδης, είμαι σίγουρος, δε θα μας απογοητεύσει!
Εμπρός για νεα 85-95!
Το 2005 δυστυχώς ήταν η δεξιά στην εξουσία και δεν είχαμε σοσιαληστικες επεμβάσεις σε ΑΕΙ.
Ευελπιστούμε να καλυφθεί η χρονική καθυστέρηση παραυτα!
Και μην ξεχνάμε, η κυρά Μαρία ήταν παντρεμένη με τον Κιμούλη, κρίμα κι άδικο να μην μπει στο ΥΠΠΟ.
Εδώ μπήκε η Άντζελα που είναι παντρεμένη με τον Τόλη...Τι, καλύτερος είναι?
Υ.γ. Το mail απο την περιοδο των ska-p ακόμα δεν το έχω ανοίξει ο ανεπρόκοπος, αλλά έστω κι έτσι, καλώς σας βρήκα
Μωρέ βρουκόλακα Κόρλακα, καλώς ήρθες!
(οι σκαπέ ήτο τόσο παλιά που είδα κι έπαθα να καταλάβω... αλλά μετά έκανε κλικ ο καμμένος εγκέφαλος και κατάλαβα...)
Κακώς δε διάβασες εποχή, σελ.2:
Τι κοινό έχει ο ΣΥΡΙΖΑ με τον Ζαχόπουλο;
Πέσανε και οι δύο στο κενό και επέζησαν!
Έχεις μία ακόμη ευκαιρία:
http://www.epohi.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=3646&Itemid=35
Espoir, thanx διά το λινκ, αλλά είχα προλάβει χτες Δευτερα και 12, ουχί Τρίτη και 13, να κωλοφαρδήσω και να βρω μιαν Εποχή ξεχασμένη σε ένα περίπτερο.
ΟΣο για το "Τι κοινό έχει ο ΣΥΡΙΖΑ με τον Ζαχόπουλο;
Πέσανε και οι δύο στο κενό και επέζησαν!", έχω μια απορία: η 35χρονη πέτρα του σκανδάλου του ΣΥΡΙΖΑ ποιος/ποια είναι; Βρε για δες... 35 χρονών δεν είναι ο Τσίπρας; (αστειεύομαι, νομίζω)
Ο Ανταίος Χρυσοστομίδης έχει γίνει αρκετά γνωστός από την εκπομπή «Οι κεραίες της εποχής μας» που συμπαρουσιάζει με τη Μικέλα Χαρτουλάρη στην κρατική τηλεόραση, καλοφτιαγμένη εκπομπή με συνεντεύξεις από γνωστούς συγγραφείς από όλο τον κόσμο. Επίσης, είναι μεταφραστής στα ελληνικά και προσωπικός φίλος του Αντόνιο Ταμπούκι.
Ως προς τα πολιτικά του σχόλια, όποτε τον έχω διαβάσει, είναι ξεκάθαρο ότι βρίσκεται στη «δεξιά» πτέρυγα του ΣΥΝ. Και ένα trivia: όταν στο βιογραφικό του σημείωμα αναγράφεται «εργάστηκε ως διευθυντής σε διάφορα περιοδικά μαζικής κυκλοφορίας» εννοεί βασικά το Playboy.
Headcharge, το λινκ σου ήταν κατατοπιστικότατο! Λοιπόν, χωρίς να το ξέρω, τον ήξερα τον κ. Ανταίο, αφού απ' ό,τι βλέπω εχει πολυμεταφράσει τον σπουδαίο Ιτ. Καλβίνο.
Οσο για το Πλέημπόη, ε, εντάξει, καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή.
Αν πετύχεις πουθενά καμιά φορά την εκπομπή του (προβάλλεται συχνά σε επανάληψη), είναι από τις λίγες που αξίζουν πραγματικά στην τηλεόραση. Για το Πλέιμποϋ, να διευκρινίσω ότι δεν το έγραψα σαν κουτσομπολίστικη αποκάλυψη, απλά μου φάνηκε κάπως αστείος ο τρόπος που αναφέρεται εμμέσως-πλην-ασαφώς στο βιογραφικό του...
Επίσης είναι υπέυθυνος σύγχρονης ξένης λογοτεχνίας στον Καστανιώτη.Δεν είναι τυχαίο ότι πολλοί από τους συγγραφείς που μαζί με την Μικέλα Χαρουλάρη, επισκέφτηκε και πήρε συνέντευξη, κυκλοφορούν στα ελληνικά από Καστανιώτη. Φυσικά, όπως είπε και ο/η head charge η εκπομπή είναι αξιολογότατη.
head charge, την εχμπομπή θα την έχω στα υπόψη. Για το πλεημπόη, δεν χρειαζόταν καν η διευκρίνιση ρε συ. :)
Ανώνυμε, thanx για τις επιπλέον ίνφο: εντέλει μάλλον ήμουν ο μοναδικός έλλην που δεν γνωριζε τον κ. Ανταίο (με αρέσει το όνομά του...). Αλλά ιδού η χρησιμότητα των ιστολογίων: γράφεις μια μπούρδα και -αν είσαι τυχερός- έχεις τόσα να μάθεις.
Δημοσίευση σχολίου