Ο άνθρωπος που έτρωγε ψωμί στον Αδη

Ηχούν οι σάλπιγγες, Πανούλη μου, και ο Αδάμ Ρεγκούζας, κάτω απ’ την ομπρέλα, παρακατσεύει, καιροφυλαχτεί, παραμονεύει, ορέ μηκρητόπουλα, να γίνει χαλίφης στη θέση του νομάρχη που θέλει να γενεί ηγέτης ενωτικός.

Και το στόρυ πάει ως εξής: Όταν τα λεκιασμένα με το χρήμα αθώων φορολογουμένων χέρια του Καραμανλή, αυτά τα χέρια-μαχαίρια, που διέπραξαν πληθώρα πολιτικών εγκλημάτων, γεμάτα ρόζους και κάλους απ’ το πλέιστέισιον, σηκώθηκαν ψηλά, εν είδει παραιτήσεως, άνοιξε διάπλατα ο δρόμος που πανούργοι, βοργίες, άσοι στις ραδιουργίες, επικοινωνιολόγοι με σούφλια λόγια είχαν προλειάνει. Ο Κάπα Κάπα παραιτήθηκε, ο Πάνως Κάπα επαναπατρίστηκε, το Κάπα Κάπα Ε σταθέχασε (η ευγενής τέχνη του να μένεις σταθερός χάνοντας) και ο Παναγιώτης Ψι αποφάσισε διαδεχόμενος τον Καραμανλή να γίνει Σαρκοζί, να γίνει Μπερλουσκόνι, καθότι το ηθικό της ΝΔ, που ‘φαγε του ΠΑΣΟΚ τη σκόνη, μόνος αυτός μπορεί και το σηκώνει, το μικρό μου πόνυ, μικρό μου πόνυ, για το κόμμα, που άλλων αμαρτίες πληρώνει, η ψυχή του πώς ματώνει, στην κρίσιμη τούτη ώρα γκαζώνει και δεν μετανιώνει.

(κλικ στο δεύτερο λινκ)