17 Σεπ 2009

Η περιπέτεια του παιδικού

Πολυαγαπημένε μου Μετεωρίτα

Σε γράφω αυτό το γράμμα, και ενώ το παιχνίδι του Παναθηναϊκού έληξε μόλις 1-3 κάτι που μάλλον σε χαροποιεί, για να σε δώσω τις λεπτομέρειες που με ζήτησες σχετικά με τους παιδικούς σταθμούς.

Το λοιπόν. Αρχικά να τονίσω ότι όσα αναγράφονται εδώ έχουν να κάνουν καθαρά με τη δική μου προσωπική εμπειρία και δεν αποτελούν σε καμία περίπτωση οδηγό για τον οποιονδήποτε.
Πάμε λοιπόν.

Να ξεκινήσω λοιπόν φίλε Μετεωρίτα από το πρώτο που έθιξες.

Ποια είναι λοιπόν η κατάλληλη ηλικία για να πάει ένα παιδί στον παιδικό σταθμό;

Τείνω σε αυτό να συμφωνήσω με τον άντρα σου. Αν δεν πας τώρα τα παιδιά θα πρέπει να περιμένεις μέχρι του χρόνου. Αν κρίνω σωστά τα παιδιά σου είναι τώρα ενός άρα με απλά μαθηματικά την επόμενη χρονιά θα είναι 2 ετών. Με αυτό το σκεπτικό καλά θα ήταν να πάνε τώρα. Βέβαια θα έχεις τα προβλήματα με τις ιώσεις (σε αυτά θα αναφερθώ πιο κάτω) και επίσης τα παιδιά που δεν έχουν μάθει ακόμα να περπατούν δεν περνούν το ίδιο καλά με τα άλλα γιατί πολύ απλά δε μπορούν να συμμετάσχουν σε όλες τις δραστηριότητες.

Γενικότερα εμείς αυτό που κάνουμε είναι να στέλνουμε τα παιδιά στον παιδικό όταν δε μπορούμε να τα κρατήσουμε άλλο στο σπίτι για διάφορους λόγους: Η άδεια τελειώνει και πρέπει να επιστρέψει η μαμά στη δουλειά ή η γιαγιά δε μπορεί άλλο να το κρατάει. Αν η γιαγιά πάντως επιμένει καλό θα ήταν να μην την ακούσετε. Αν επίσης πιστεύετε ότι το παιδί δε θα είναι το ίδιο καλά αν πηγαίνει στον παιδικό πάλι καλό θα ήταν να το ξανασκεφτείτε. Το παιδί αποκτά καλύτερη επικοινωνία με όλους, γίνεται πιο κινητικό και αποκτά σπιρτάδα στον παιδικό. Ο μικρός παίκτης πάει στον παιδικό λιγότερο από μήνα και η διαφορά είναι ήδη εμφανής. Άλλο να κάθεται όλη μέρα στο σπίτι και άλλο τη μισή μέρα να δραστηριοποιείται σε διάφορα πράγματα.

Ο γενικότερος κανόνας μάλλον είναι όσο μικρότερα τόσο καλύτερα. Ναι αλλά πόσο μικρά; Σε εμάς για παράδειγμα βόλεψε γιατί η συμμετοχή του στον παιδικό συνέπεσε σε μια ηλικία που και περπατάει και συνεννοείται. Γεννήθηκε Φλεβάρη και ο Σεπτέμβρης έκατσε καλά. Αυτό έκανε τη προσαρμογή του πιο δύσκολη αλλά πιο γρήγορη. Καλύτερα δηλαδή είναι να περπατάει ένα παιδί και να έχει πει τις δυο τρεις πρώτες λεξούλες του. (Καλά ο δικός μου βέβαια έχει ξεπεράσει τον εαυτό του. Περπατάει από 10 μηνών και αν τον ρωτήσεις τώρα τι πουλάει ο παλιατζής σου λέει με άνεση "παλιά"). Επειδή λοιπόν Μετεωρίτα αν το παιδί είναι 2 ετών θα έχεις πρόβλημα μεγάλο στη προσαρμογή του καλύτερα τώρα πάρα μετά (και μη πάρεις τηλέφωνο το κερατά όπως λέει και το άσμα. Καμία σχέση με τα όσα λέμε αλλά το θυμήθηκα).
Όταν αποφασίσεις την ηλικία που θα τον στείλεις στον παιδικό έρχεται το άλλο ερώτημα:

Σε ποιον παιδικό να τον στείλω;

Γενικότερα αυτά που πρέπει να προσέξεις είναι εδώ δες εκεί που λέει για την ενημέρωση των γονέων. Ακολούθησε τα κατά γράμμα ανεξάρτητα από το αν είναι δημόσιος ή ιδιωτικός ο παιδικός σταθμός. Πήγαινε συζήτησε και παρατήρησε. Αν είναι καθαρά αν φέρονται καλά στα παιδιά, όλα. Οι δημόσιοι παιδικοί σταθμοί έχουν το αρνητικό ότι στη πλειοψηφία τους πρέπει να έχεις μπάρμπα εις την Κορώνη για ευνόητους λόγους. Επίσης τουλάχιστο στη Θεσσαλονίκη πρέπει το παιδί να φύγει από τον παιδικό τουλάχιστο στις 3.30. Ποιος βρε κουτορνίθια εκτός από τους δημόσιους υπάλληλους δουλεύει σήμερα μέχρι εκείνη την ώρα; Άρα θα πρέπει να έχεις κάποιον να πάρει το παιδί. Στους ιδιωτικούς πληρώνεις παραπάνω (γιατί και στους δημόσιους πληρώνεις μη νομίζεις απλά είναι λιγότερα) αλλά έχεις άλλα κομφόρ. Έρχεται το πρωί το λεωφορείο παίρνει τα παιδιά και στα φέρνει πάλι πίσω το μεσημέρι. Αλλά το βαλάντιο είναι αρκετά μεγάλο. Στη Θεσσαλονίκη (με το λεωφορείο) θέλουν περίπου 300-350 ευρώ. Και εσύ αγαπητέ Μετεωρίτα έχεις δυο παιδάκια. Άρα το λιγότερο που θα χρειάζεσαι θα είναι κάνα 550- 600 ευρώ. Κάνουν από ότι έμαθα ειδικές τιμές αν έχεις δυο παιδιά. Να προσθέσω κάτι σημαντικό για το κόστος. Αφορά τους δημόσιους παιδικούς σταθμούς και έχει να κάνει με την ασφάλεια σου. Εφόσον έχεις ΙΚΑ πας το Μάρτιο κάνεις μια αίτηση και σου δίνουν το λεγόμενο κουπόνι. Το κουπόνι ανάλογα με το εισόδημα και τα ένσημα σου σε πριμοδοτεί για ένα σημαντικό ποσό που καλύπτει ακόμα και όλο το κόστος του παιδικού, αρκεί να είναι δημόσιος. Καλύψαμε το τι πρέπει να δεις καλύψαμε και θέματα κόστους. Πάμε τώρα παρακάτω; Πάμε.

Ποια η στάση μου απέναντι στις αντιδράσεις του παιδιού;

Γενικότερα η στάση σου πρέπει να είναι όπως πάντα.
Να μη κολώσεις.
Τι εννοώ. Χωρίς φωνές και χωρίς να δείχνεις τη στεναχώρια σου που το παιδί ταλαιπωρείται, χωρίς ακραίες αντιδράσεις. Το παιδί (έχεις καταλάβει πολύ καλά) ότι κάνει ότι βλέπει. Πολλές φορές λοιπόν ακόμα και χωρίς να του δίνεις και σημασία όταν κλαίει. Το πας στο παιδικό. Του δίνεις να καταλάβει ότι πρέπει να το πάρει απόφαση. Του χαμογελάς συνεχώς, το παροτρύνεις και του λες συνέχεια τι ωραία που θα περάσει. Καταπνίγεις το δικό σου συναίσθημα. Βλέπεις το παιδί να σου φωνάζει μπαμπά και να σου απλώνει το χέρι και το στομάχι σου σφίγγεται. Καταπνίγεις το συναίσθημα και το πας το παιδί στον παιδικό. Δε το παίρνεις πίσω ποτέ. Αν φύγει μια φορά πίσω την έβαψες. Θα κάνεις μετά διπλάσιο χρόνο να καλύψεις το έδαφος.

Θα σου πω την προσωπική μου εμπειρία για να καταλάβεις.

Η επιλογή της ηλικίας σου είπα πως ήρθε, να μη τα ξαναλέμε. Η επιλογή του παιδικού έγινε με κριτήρια
α) ποιος κρατάει το παιδί μετά τις 3.30
β) αν είναι δημόσιος ή έστω μη κερδοσκοπικός οργανισμός ακόμα και αν συνησφέρουμε κάτι γιατί το βαλάντιο του ιδιωτικού είναι μεγάλο για εμάς
γ) πόσο εύκολη είναι η πρόσβαση σε αυτόν.
Αφού καταλήξαμε και κάναμε όσα σου ανέφερα επίσης πιο πάνω (είδα ακόμα και αν έχουν ζεστό νερό στους νιπτήρες για να καταλάβεις) ξεκινήσαμε ένα ωραίο πρωί να τον πάμε στον παιδικό.
Να σου πω επίσης κάτι άλλο σημαντικό. Τα παιδιά σοκάρονται πολύ όταν αποχωρίζονται το περιβάλλον τους πρώτη φορά. Σε πολλούς ιδιωτικούς παιδικούς σταθμούς σου λένε να πηγαίνεις μαζί με το παιδί σου εκεί τις πρώτες δυο εβδομάδες και να αυξάνεις συνεχώς τις ώρες που θα κάθεσαι εκεί. Πρώτα μια ώρα μετά δυο και πάει λέγοντας.
Μη το κάνεις

Πάλι την ημέρα που θα το αφήσεις μόνο του τα ίδια θα έχεις. Αυτό το κάνουν για να μην περνάει σε άλλους γονείς η εικόνα παιδιών που κλαίνε συνέχεια τις πρώτες ημέρες. Δε μπορεί ο άλλος που ψάχνει για παιδικό να μπαίνει μέσα και να βλέπει 10 μωρά να κλαίν. Το πιάνεις; Μετά που θα έχεις κάνει τη συμφωνία και θα έχεις πληρώσει κιόλας και δε θα μπορείς να φύγεις θα έχεις τα ίδια και χειρότερα.
Στον παιδικό που επιλέξαμε μας είπαν για παράδειγμα ότι δε το επιτρέπουν με τίποτα να κάτσεις έστω και δυο λεπτά μαζί του εκεί. Επίσης δε μπορείς να το πάρεις πριν τις 12:00 και μετά τις 12:30 γιατί την πέφτουν για ύπνο. Αποφασίσαμε να τον αφήσουμε μέχρι τις 12:00 τις πρώτες ημέρες για να δουμε πως θα πάει.
Την πρώτη ημέρα που τον πήγα το κλάμα δε φάνηκε. Πολύ απλά δε κατάλαβε τίποτε όταν τον πήγα. Και δε με πήρε χαμπάρι όταν έφυγα. Έκλαψε τόσο πολύ που στο τέλος την έπεσε κάπου και τον πήρε ο ύπνος. Την άλλη μέρα άρχισε να κλαίει από το αυτοκίνητο. Μπλάνταξε στο κλάμα όταν τον άφησα. Είχε την ίδια συμπεριφορά. Το βράδυ δεν ήθελε να κοιμηθεί χωρίς τη μάνα του και ήθελε φως ανοιχτό.
Τα μούτρα που μου κράτησε δεν έχουν προηγούμενο. Ενώ όλες τις ημέρες με το που μπήκα στο σπίτι έτρεξε να με προϋπαντήσει εκείνες τις ημέρες έκλαιγε με το που έμπαινα στο σπίτι. Με συνδύασε με την εγκατάλειψη ενώ η μάνα του ήταν εκείνη που τον έσωζε. Η Άφρο γλυκιά σύζηγος όπως πάντα είπε μήπως να τον πάει και αυτή μια μέρα εκεί μήπως και αλλάξει η συμπεριφορά του. Της είπα όμως ότι αν συνδυάσει και αυτήν με το ίδιο συναίσθημα ζήτω που καήκαμε. Το ξεπέρασε αυτό. Τον έβγαλα δυο βόλτες το απόγευμα. Δεν ήθελε με τίποτα να μείνει μαζί μου αλλά μετά είδε ότι μόνο το πρωί τον αφήνω κάπου που στο κάτω κάτω δε περνάει άσχημα. Σε πληροφορώ ότι δεν ήταν μόνο μια η στιγμή που ήμουν έτοιμος να τον πάρω και να φύγω. Αλλά δεν το έκανα. Και έτσι ο μικρός το πήρε απόφαση. Ενώ μια εβδομάδα δεν έτρωγε στον παιδικό μια χάρα άρχισε να τρώει και να περνάει καλά. Το μεγάλο μας πρόβλημα ήταν με τον εμετό.
Κάθε πρωί λόγω της ψυχολογικής πίεσης που ένοιωθε έκανε εμετό.
Κάθε πρωί.
Μια φορά έκανε πάνω μου.
Εκεί μου είπαν να μη του δίνω γάλα το πρωί. Εγώ όμως επειδή το παιδί μου το ξέρω (λες και ακούω τη μάνα μου τώρα) ήξερα επίσης ότι είναι καθαρά ψυχολογικό. Δε μπορούσα να τον αφήσω νυστικό όλες αυτές τις ώρες. Γιατί εκεί δεν έτρωγε. Και το γάλα συνεχίσαμε να του δίνουμε και ας το έκανε εμετό και δε σταματήσαμε να τον πηγαίνουμε κάθε πρωί. Με το πολλά ο μικρός συνίθησε μέχρι τις 12:00. Και καλά πέρασε και το φαί του έφαγε και όλα καλά. Μετά είπαμε να τον αφήσουμε μέχρι τις 15:45.
Εδώ το πρόβλημα είναι ο ύπνος. Πρέπει να τον βάλει κάποιος άλλος για ύπνο. Αν έχει μάθει να κοιμάται μόνος του καλώς. Αν όχι την έκατσαν στον παιδικό. Ο δικός μου (εξ ου και το Ταρζάν) αντί να κοιμηθεί ποδοπατούσε όλα τα άλλα παιδάκια για να τα ξυπνήσει. Δε κοιμήθηκε και μετά περιφερόταν σαν το ζόμπι μέσα στο σπίτι όλη την υπόλοιπη ημέρα. Την δεύτερη μέρα όμως κοιμήθηκε μισή ώρα. Και τώρα κοιμάται τόσο που τσατίζεται επειδη τον ξυπνούν.

Οι ιωσεις

Αυτά δε θα τα αποφύγεις. Ειδικά τις πρώτες ημέρες θα είναι συνέχεια κρυωμένος. Ο μικρός παίκτης μια φορά (και λόγω της ψυχολογικής πίεσης) ανέβασε πυρετό 37 και κάτι. Δεν τον πήγαμε την επόμενη μέρα. Άλλη μια φορά αυτή την εβδομάδα δεν τον πήγαμε γιατί τα μάτια του είχαν ξεδακρυώσει και η μύτη του έτρεχε. Μια μέρα στο σπίτι και έγινε καλά. Απλώς έχεις πρόβλημα γιατί σε τέτοια περίπτωση πρέπει να πάρεις άδεια από τη δουλειά και μαλακίες. σιγά σιγά τα ξεπερνάει και αυτά.

Συμπέρασμα
Αλλάζω απορρυπαντικό που λέει και μια διαφήμιση; Όχι. Το σημαντικότερο είναι ότι ο μικρός μπήκε σε ένα πρόγραμμα καθημερινό που σε βοηθάει και εσένα πολύ. Κοιμάται με τη μια γιατί είναι κουρασμένος και περνάει καλά. Μαθαίνει επίσης ότι πρέπει να ακολουθεί κάποιους κανόνες που ισχύουν σε ένα χώρο. Δεν λέμε να κάνεις το παιδί στρατιωτάκι καταλαβαίνεις τι εννοώ. Όλα αυτά βέβαια δε σημαίνουν ότι το παιδί σου θα το μεγαλώνουν εκεί. Φυσικά όχι. Όλη τη δουλειά έσυ πάλι θα την κάνεις. Και κάτι τελευταίο. Κανείς δε ξέρει το παιδί σου καλύτερα από εσένα. Να συνεργαστείς με τις κοπέλες του παιδικού αλλά μη πέρνεις τοις μετρητοίς πάντα ότι σου λένε. Εμείς για παράδειγμα δεν κάναμε ότι μας έλεγαν με το γάλα, αλλά ένα στρωματάκι στο σαλόνι το στρώσαμε για να σηνυθίσει να κοιμάται έτσι. Και αυτό το τελευταίο δεν μας το είπε κανείς. Μόνοι μας το κάναμε. Γιατί ξέρουμε ότι βοηθόντας τον να προσαρμοστεί γρηγορότερα αυτός θα περνάει καλά.

Ουφ!Το θέμα είναι ότι πήγε 11:07 και έχω νυστάξει τρελά. Άλλη μια παραμετρος του παιδικού είναι ότι ξεκινάς πιο νωρίς το πρωί τρέχεις πολύ για να είναι όλα εντάξει και 10:00 έχεις νυστάξει απίστευτα.
Γι αυτό και χάθηκα τελευταία, γι' αυτό και θα συγχωρήσετε όσοι μπήκατε στο κόπο να διαβάσετε μέχρι εδώ αυτό το σεντόνι (ειδικά εσύ Μετεωρίτα) τα όσα λάθη και τις όποιες παραλείψεις.
Αυτή λοιπόν είναι η δική μου εμπειρία. Περιμένω τη δική σου φίλε μου Μετεωρ.
Και πάνω απ' όλα θα τα πούμε την Κυριακή 9:15.

14 σχόλια:

Μετεωρίτης είπε...

Καλημέρα αγαπητέ μου,
δεν ξέρεις πόσο μα πόσο μας βοήθησες! Να σου πω ότι δεν ξέραμε για το κουπόνι του Μαρτίου;! (όχι, ούτε εμείς είμαστε για ιδιωτικό)... ότι και να σου πω, ειλικρινά, δεν βρίσκω λόγια να σ' ευχαριστήσω -και εγώ και ο χάζμπαντ Γιάννης- για όσα έγραψες.
Ο Γιάννης ήθελε να τα στείλουμε φέτος... εγώ, όχι. Ξέρεις με τι τρομαχτικές τύψεις φεύγω από το σπίτι για να πάω στη δουλειά; Ο Γιάννης τα κρατάει 2-3 φορές τη βδομάδα (ο Γιάννης είναι ηθοποιός οπότε πρωινα, ευτυχώς, δεν δουλεύει, δυστυχώς όμως, το επάγγελμα πληρώνει πίνατς, οπότε, δουλεύει ως dj-όπως κι εγώ άλλωστε... και ο παιδικός σταθμός είναι επιτακτική ανάγκη. Πίστευα ότι είναι πολύ μικρά για να τα "αναλάβουν" άλλοι. Θα κινηθούμε φέτος για να καβατζώσουμε σταθμό από Σεπτέμβρη. Στο τέλος του δρόμου που μένουμε, στα 300μ. δηλαδή, έχει σταθμό!!!! Τώρα, πηγαίνω από το ένα στο άλλο, (θέμα) και ήδη έχω καταχραστεί το χώρο εδώ μέσα..! Όταν διάβασα για τον μικρό Ταρζάν και τα μούτρα που σου έκανε... και την ψυχολογική πίεση που νιώθει...ε, δεν σου κρύβω, συγκινήθηκα, γιατί το πόσο μας έχουν ανάγκη τα μικρά μας, είναι το πιο συγκινητικό πράγμα που έχω βιώσει... και αυτό φοβάμαι κι εγώ... επειδή με βλέπουν μετά τις 16.00...μη νομίζουν πως τα πηγαίνουμε αλλού. Τα δικά μας που είναι δύο μάλλον θα προσαρμοστούν ευκολότερα γιατί έχει το ένα το άλλο! Αυτό είναι καλό.

Μετεωρίτης είπε...

Και ελπίζω και εσείς, να μην την πατήσατε όπως άλλοι φίλοι που τα είχαν ΣΥΝΕΧΕΙΑ μα ΣΥΝΕΧΕΙΑ αγκαλιά και τους έχουν γίνει έμπλαστρο τα παιδιά και δεν κάνουν βήμα μόνα τους. Τώρα που είπα "βήμα", ρε συ... και τα δικά μας τα μπουμπούδια, από 11 μηνών στέκονται όρθια, λένε αρκετές λεξούλες, επικοινωνωούν τέλεια.. με έχουν στείλει!! Εξελλιγμένα είδη!! Τέλος πάντων, πάρα πολύ μας βοήθησες, ειδικά με το επίδομα (αυτά αν δεν στα πει κάποιος που ξέρει, δεν υπάρχει περίπτωση να τα μάθεις από μόνος σου... εδώ δεν ξέραμε ότι και ο δημόσιος κοστίζει, φαντάσου!). Επίσης, συμφωνώ στο ότι ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΠΩΣ ΤΑ ΜΑΘΕΙΣ. Τα βάζεις σε πρόγραμμα. Πολύ σωστά το χειριστήκατε και πολύ σωστό το στρωματάκι στο σαλόνι. Επίσης, πολύ βασικό αυτό που είπες και ισχύει γενικότερα με τα παιδιά, όταν ξεκινάς κάτι, δεν κάνεις πίσω, μετά θα πάνε όλα πίσω.. Αχ, ρε Γιάννη, θα σου έγραφα κι άλλα, αλλά θα τα ξαναπούμε γιατί τα παιδάκια μας έχουν μόνο 6 μήνες διαφορά (μου το έλεγε ο Γιάννης... είναι "κακό" το ότι γεννήθηκαν Σεπτέμβρη, χάνουμε τη χρονιά, δεν είχα πολυκαταλάβει τι εννοούσε γιατί έτρεμα και μόνο που άκουγα "παιδικός σταθμός". Α, και οι ασθένεις/ιώσεις... χρήσιμες είναι.Παιδάκι που δεν αρρωσταίνει-όταν αρρωστήσει αναπόφευκτα κάποια μέρα-θα είναι χειρότερα...(δεν είπαμε βέβαια να είναι τα παιδιά... φιλάσθενα!). Νιώθω φοβερές τύψεις ρε συ για κάποια πράγματα... ας πούμε, δεν τα βγάζουμε τόσο συχνά βόλτα-όσο θα έπρεπε. Κάνει κρύο (μένω βόρεια), έβρεχε σχεδόν συνέχεια... και φοβάμαι πάρα πολύ τη γρίπη που κυκλοφορεί... (για να καταλάβεις σε τι άνθρωπο μιλάς, τα παιδιά μας... έχουν κλάψει ελάχιστες φορές. Συνέχεια γελάνε, δεν κλαψουρίζουν, μέλι-γάλα. Τη μία και μοναδική μέρα που πόνεσε το δοντάκι του Αντρίκου...και το παιδάκι, λογικό ήταν, έκλαψε, όταν μπήκα στο δωμάτιο και το είδα να κλαίει (πριν καταλάβω γιατί κλαίει) έβαλα κι εγώ τα κλάμματα και κάναμε χορωδία και ήρθε ο μπαμπάς και μας πήρε αγκαλιά και εγώ έκλαιγα πιο πολύ από το παιδί!. Ο μεγαλύτερός μου εχθρός δεν είναι, τελικά, ούτε οι ιώσεις, ούτε τα πρωινά ξυπνήματα... είναι ο φόβος που έχω σε σχέση με τα παιδιά (το οποίο θέμα λύνετια σιγά-σιγά, είναι, βλέπεις και οι ορμόνες που τώρα επανέρχονται..). Και για να κλείσω κάπως, γιατί δεν θα κλείσω ποτέ, βεβαίως και θα τα πούμε με τον Μπάοκ στη Θεσσαλονίκη! Όσο κι αν σου φαίνεται παραδοξουάρ, ο Μπάοκ είναι η μοναδική ομάδα που σέβομαι στην Ελλάδα. Όχι ότι δεν θα σας κάνουμε να χάσετε τη μπάλα, αλλά, αλήθεια, στον Μπάοκ έχω αδυαμία. Θες επειδή έχω καταγωγή από τα μέρη αυτά, θες επειδή έζησα 2 χρόνια απάνου εκεί... τέλος πάντων ξανά, πολύ πιο έντιμοι οι Μπαοκτσήδες από άλλους οπαδούς... για τους βάζελους δεν το συζητώ... οι τύποι είναι διαστημάνθρωποι...και φάγανε χτες όλοι καλά...εκτός βεβαίως από εμάς που είμαστε μεγάλοι και τρανοί..καλά, καλά, την κάνω!

Σε υπερευχαριστώ,
το εκτίμησα πάρα-πάρα πολύ ρε συ Γιάννη.

(περιττό να σου πω ότι οι χαρακτήρες ήταν πάρα πολλοί και δεν χώρεσαν σε ένα σχόλιο!!!!)

Ανώνυμος είπε...

ας τα συνοψισουμε λιγο
1)o πρωτος σταθμος που πηγαμε δεν μας αρεσε και θελαμε να εγκαταλειψουμε,η ιδιοκτητρια μας ζητησε να πληρωσουμε το ποσο για ολους τους μηνες
πηγαμε δεν πηγαμε ,οταν της ειπα οτι δεν πληρωνω γιατι ειναι καταχρηστικο
με απειλεισε με αγωγη...της κοινοποιησα φαξ με ιατρικη γνωματευση που απαγορευει την παραμονη του junior στον παιδικο σταθμο λογο ασθενειας...φυσικα το θεμα θεωρηθηκε ληξαν
2)ιωσεις σε διαστημα 8 μηνων...περιπου 1 βδομαδα καθε μηνα εκτος ...οποτε χρειαζεται καμια γιαγια να ειναι διαθεσιμη και σε επιφυλακη
3)δεν καταλαβαινω γιατι να μην εκπιπτουν απο πουθενα και γιατι να μην θεωρειται δαπανη για την εφορια τα 3500 που δινουμε τον χρονο χωρις να εχουμε εναλλακτικη επιλογη(καλα που ζουμε στην ισλανδια?)
4)στον σταθμο που ειμαστε τωρα υπαρχει μειωση 50 ευρω αν δεν παει το παιδι για 2 βδομαδες(δεν το θεωρω αμελητεο ποσο)ενω υπαρχει δυνατοτητα να πηγαινει και απογευμα με καποια εξτρα χρεωση(δεν το χουμε κανει αλλα ειναι μια καλη optional επιλογη)
kapetank

Μετεωρίτης είπε...

ΤΙ ΕΝΝΟΕΙΣ 3.500 ΤΟ ΧΡΟΝΟ;!
ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΚΟ ΣΤΑΘΜΟ;!

Ελπίζω να μην κατάλαβα καλά....!!!!

Ανώνυμος είπε...

320x11μηνες=3520 euro

Μετεωρίτης είπε...

ΑΜΑΝ...!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Κατερίνα Στρατηγοπούλου-Μ. είπε...

Aν βρίσκεις πως το ποσό είναι μεγάλο, μπορείς να το διαπραγματευτείς. Αντί να το προσέχει βρεφονηπιαγωγός, να το δένουν στο κρεβατάκι του και αντί να του δίνουν κρεμούλα και κρεατοσουπίτσα, να το ταΐζουν ηλιόσπορους.

Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα είπε...

Γειά σου, Ιωάννη, Βετεράνε!
εγώ άκληρος είμαι αλλά έμαθα πολλά από τις οδηγίες σου προς την Μετεώ!
Μπράβο!
Μετεώ,
άμα θές να μάθεις για σκ΄λιά, εδώ είμαστε!

demetrat είπε...

Θέλω και γώ να προσθέσω το εύγε μου στον πατέρα του μικρού παίχτη γιά τις οδηγίες .
μετεωρίτα ....
....κι άμα θές να μάθεις γιά φαντάρους ,ή γιά Μήτσους, εδώ είμαστε και μεις...
δ

Μετεωρίτης είπε...

χα, χα,
γελάω με τα σχόλια, αλλά η κατάσταση δεν είναι για γέλια! Και δεν εννοούσα ότι τα 3.500 είναι... πολλά για να σου προσέχουν το παιδί, απλά, δεν ήξερα ότι οι δημόσιοι σταθμοί κοστίζουν!

Ioannis Skordopoutsoglou είπε...

Με έκανες να αισθανθώ πολύ όμορφα που βοήθησα. Να γιατί τελικά είναι ωραία φάση το blogging.
Τώρα:
Για τη φράση αυτή "Νιώθω φοβερές τύψεις ρε συ για κάποια πράγματα... Κάνει κρύο (μένω βόρεια), έβρεχε σχεδόν συνέχεια... και φοβάμαι πάρα πολύ τη γρίπη που κυκλοφορεί..." θα πω απλά τη δική μου πλευρά χωρίς να το παίζω συμβουλάτορας. Έχω μάθει να λέω τη γνώμη μου για ένα θέμα που αφορά άλλους μόνο αν μου το ζητήσουν.
Άρα:
Και εγώ έχω τις τύψεις μου για πολλά. Πολλά. Ναι. Και έγιναν χειρότερες όταν έμαθα ότι θα κάνουμε κι άλλο παιδί το Φλεβάρη. Γιατί ένοιωσα ότι τον μικρό παίκτη τον έχω παραμελήσει, δε του αφιέρωσα το χρόνο που έπρεπε. Και τώρα τρέχω. Να προλάβω το χρόνο μέχρι το Φλεβάρη. Αλλά όπως έγραψες:
"τα παιδιά μας... έχουν κλάψει ελάχιστες φορές. Συνέχεια γελάνε, δεν κλαψουρίζουν, μέλι-γάλα"
Νομίζω είναι το σημαντικότερο από όλα. Αυτό προσπαθώ και εγώ. Όσο για τα μπουμπούκια σου από αυτή τη φράση καταλαβαίνω ότι μεγαλώνουν σε ωραίο περιβάλλον χωρίς φωνές χωρίς μπερδέματα. Μπράβο. Έχω ένα παιδί και είναι δύσκολο φαντάζομαι με δυο. Ξανά μπράβο.

@Ανώνυμος
Είναι πολλά τα λεφτά Άρη. Πολλά ρε φίλε!Ο λόγος για τον οποίο δε το αναγνωρίζουν είναι ότι και καλά εγώ φίλε σου έχω δημόσιους αν είναι στείλτα εκεί. Παραβλέποπυν ότι δε τα παίρνουν όλα και ότι δίνεις και εκεί ένα ποσό. Μικρότερο ναι. Αλλά δίνεις.

@ Demetrat
Λοχαγέ μου!!!

demetrat είπε...

ιωαννη
να αφήσεις αμέσως τις ενοχικές αηδίες γιά παραμέληση μικρού παίχτη και τέτοιες λοιπές μπούρδες.
Με το να ασχοληθείς με τον μικρότερο παίχτη δε σημαίνει πως κλέβεις χρόνο από κανέναν.

ο λοχαγός

Ανώνυμος είπε...

o kapetank eimai re den eimai anonimos alla variemai ta moderation
..den mporei na bei o junior se dimosio einai 2.5 xronon kai vasei forologikis den mas piran sto dimosio
opote ta dineis kai den anagnorizetai k san dapani
sta 320 einai mesa i metafora k to fagito ...aytew einai oi times dgyro sta 300 euro panokato

Μετεωρίτης είπε...

...ΤΙ;!
Κι άλλο παιδάκι βρίσκεται στο δρόμο;! Είμαι λίγο ζαβλακέ αλλά μάλλον διάβασα καλά! ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ ΝΕΑ!!!!!!!!!!!!

Μας έκανες πάρα πολύ καλό, Γιάννη και ναι, τα blogs πολλές φορές είναι χρήσιμα! Η γνώμη σου μετράει πιο πολύ από της... γιαγιάς, γιατί περνάμε το ίδιο ευχάριστο λούκι και μόνο εμείς ξέρουμε πως να το χειριστούμε. Ποιον χαμένο χρόνο, βρε;! Ο παίκτης είμαι σίγουρη πως έχει ήδη πάρει θέση για τρίποντο και δεν την χάνει!! Είναι πολύ καλύτερο τα παιιδά να είναι 2, σου μιλά ένα μοναχοπαίδι που πληρώνει το τίμημα μια ζωή. Πάω από το ένα στο άλλο, όπως συνηθίζω, αλλά θα το πω: MHN επιβάλεις τον ΜΠΑΟΚ στα παιδάκια σου!! Σε συμπαθώ και δεν θα πω περισσότερα, ούτε για το γκολ στο 90' θα πω, ούτε τίποτα. Θα σου πω κάτι, πάντως. Έχω άδεια και από χτες είμαι σπίτι. Τα παιδιά έχουν τρελαθεί από χαρά και εγώ επίσης που είμαστε όλοι μαζί και σκέφτομαι την επιστροφή στη δουλειά και ότι δεν θα τα βλέπω ξανά.. και μέσα μου ακούω το κρακ!! Γαμώ τους νόμους μου-που κάνεις παιδιά και σου δίνουν 8 μήνες άδεια! Για να κάνεις τι;! Ούτε να συμμαζέψεις τις ορμόνες σου δεν μπορείς σε 8 μήνες! Συγχίζομαι, θα έπρεπε να μπορούσαμε να είμασταν πιο κοντά στα παιδιά μας... Καλά, βέβαια, σου μιλάει ένας άκρως ενοχικός άνθρωπος, κάθε φορά που καπνίζω τσιγάρο στο μπαλκόνι και δεν παίζω με τα παιδιά, νιώθω τύψεις. Και να πεις ότι καπνίζω πολύ... Ούτε δυο τσιγάρα δεν μπορώ να ευχαριστηθώ, ο άνθρωπος! Χα, χα!

Γιάννη μου, τα λέμε σύντομα.
Τις καλύτερές μου ευχές για τη νέα "μορφή" που θα σκάσει μύτη, ο παίκτης θα αποκτήσει φιλαράκι!

(Τον Φεβρουάριο, ε;! Φρόντισε να γεννηθεί στις 12 να έχουμε μαζί γενέθλια!!!)