Ο Ναπολέων είχε το Βατερλό, ο Νίξον το Βιετνάμ, ο Ομπάμα το Αφγανιστάν, οι ολλανδοί μπάτσοι τις φούντες, αυτός τις μύγες, κι οι μύγες είχαν τη μύτη του για τις κρύες νύχτες του χειμώνα. Από μικρό παιδί τον πλησίαζαν μόνον οι μύγες. Κανείς άλλος. Ο περίγυρός του, κρατώντας τις δέουσες αποστάσεις, τον φώναζε βρομιάρη, σκατιάρη και μυγόχεσμα. Αυτός καθόταν αδρανής, παρέα με τις μύγες. Ούτε τις σκότωνε, ούτε τις έχαφτε, ούτε τις σήκωνε με το σπαθί του, ούτε στοιχειοθετούσε κατηγορία μύγας. Μια μέρα μόνο που είχε φάει κάτι μύδια σαγανάκι και είχε καούρες, κοίταξε αυστηρά μια απ’ το σμήνος να πατινάρει στο μπράτσο του και της είπε: Φύγε μωρή, μη σε γαμήσω! Αυτή όμως δεν έφυγε, αντιθέτως (τού) έκατσε. Κι έτσι έγινε ο άρχοντας των μυγών.
11 σχόλια:
Αχ όχι, ακτιβισμός του χείριστου είδους και κοινωνικά μηνύματα για αγελάδες που έχουν πάθει βαρυστομαχιά.
οι τύποι προκαλούν με τις μετακινήσεις τους ανεπανόρθωτες οικολογικές καταστροφές... αυτό το διάβασα σε εφημερίδα, αλλά δεν θυμάμαι ακριβείς λεπτομέρειες. Ο Μπόνο έχει ο γίνει ο Νταλάρας της υφηλίου, αλλά, θα το πω: μέχρι και το άχτουνγκ μπέιμπι... ήταν φο-βε-ρό γκρουπ. Εμένα προσωπικά με άρεσαν πάρα πολύ και στενοχωρήθηκα που στην πορεία μου τα χάλασαν Συμπεριφέρονται σαν πριμαντόνες και τα καινούργια τους κομμάτια είναι ανιαρά... επιεικώς.
Εντωμεταύ, όσο κι αν τους αντιπαθώ, δεν μπορώ να ξεπεράσω το "untill the end of the world"... που το λατρεύω και δεν το χορταίνω. Κρίμα ρε γαμώτο. Πολύ με απογοήτευσαν αυτά τα παιδιά...
Δεν μπορώ να αντισταθώ στον πειρασμό να παραθέσω Σαββόπουλο περί μύγας, κι ας θυμώνει ο Σαλαντίν:
Μια μύγα και μυγιάζεται, μια μύγα και μυγιάζεται
έχει η φτώχεια και δύναται να εκφράζεται
κόσμος λειψός σαν θάνατος, πανσέληνος προβάλλεται
με των εκρήξεων τη χάρη -εννοείς-
με κείνη εκεί τη χάρη και τη βία των πρωτοπλάστων
πάνω σ'έναν ήδη νεκρό, ελευθερώνοντάς τον
Πάμε για κει μ'έναν πυροβολισμό
η αγάπη δουλεύει για τον σοσιαλισμό
(Ρεζέρβα, 1979)
Go-Go, γιες δατς δε πόιντ ντίαρ.
Μετεωρίτη, αχτουγκ μπέημπι ιζ ον μάη τοπ φάιβ λίστ...
Δύτη, η επιθυμία σου έγινε πραγματικότητα (κρίμα, πάντως, διότι είχα δει τα πέντε σχόλια και είχα χαρεί...)
δεν μου λες, στο επόμενο γιατί δεν μπορώ να αφήσω σχόλιο;
(μήπως να μετακομίζατε κι εσείς στη Wordpress; λέω, τώρα)
Ήθελα μόνο να πω ότι το -Ζ- είναι ανάποδα (τι του λες τώρα...)
(με ύφος ντροπής...) κανείς δεν μπορεί να αφήσει σχόλιο Δύτη. Τα 'χω κλειστά στο συγκεκριμένο ποστ, διότι είναι ποστ-διαφημιση-παραπομπή προς τους Γκόντζο μπλόγκερ-ρεπόρτερ του thess.gr.
(όντως το Ζ είναι ανάποδα, και όντως είμαι ένας κρυφοσταλίνας, που ανοιγει και κλείνει τα σχόλια κατά το δοκούν)
προύνο πίνεις στο καινούργιο άβαταρ;
Επινα, Δύτη!
Τώρα αποκαλύπω σιγά σιγά το πραγματικό μου πρόσωπο!
...παρενέργειες...
κι εμένα ρε συ,
το άχτουνγκ μπέιμπι ναούμ ήταν κορυφαίο. Μετά........
&*^&(&_()_*+)+_+_++_
Εκ δεξιών αγαπημένα παραμύθια και απ'την άλλη η σκληρή πραγματικότητα.
Όμορφο ιστολόγιο.
Την καλημέρα μου.
Δημοσίευση σχολίου