Είχα υποσχεθεί την ανταπόκριση, αν και όσο περνάει ο καιρός το ξεχνάω, και μαζί και τις ταινίες. Ίσως γιατί το ελληνικό διαγωνιστικό των τελευταίων ημερών, πέραν 2-3 εξαιρέσεων, και αυτών μη φανταστείτε τίποτε συγκλονιστικό, ήταν απογοητευτικό.
Ειδικά την προτελευταία μέρα, ήταν τόσο μεγάλη η απογοήτευσή μου από τις ταινίες που είδα, που έφυγα και έτσι έχασα κάποιες από αυτές που βραβεύτηκαν τελικά, οπότε δεν μπορώ να είμαι ιδιαίτερα αντικειμενική.
Στο μεταξύ, ήταν τόσες αυτές που βραβεύσαν σε διάφορες κατηγορίες, που έχασα το μπούσουλα. Πάντως νομίζω ότι το σημαντικότερο βραβείο ήταν στη μεγάλου μήκους "Athens Blogs", από τις πολυαναμενόμενες σε αυτό το φεστιβάλ, μια σπονδυλωτή των Αλέξανδρου Παπαηλιού, Λένας Βουδούρη, Δέσποινας Καρβέλα, Γιώργου Καρυπίδη, Θανάση Σκρουμπέλου. Και από όσες είδα, ήταν πράγματι η πιο ολοκληρωμένη και άρτια. Ειδικά οι ιστορίες των Καρβέλα, Βουδούρη και η δεύτερη του Καρυπίδη, μου άρεσαν πολύ. Του Σκρουμπέλου ήταν μια παρωδία γεμάτη σαρκασμό για τον αμοραλισμό κάποιων "αγωνιστών" ενάντια στο κατεστημένο, που θεωρώ ότι θα άρεσε αρκετά στον ΠάνωΚ., αλλά το τέλος ήταν πολύ εξωπραγματικά ανατρεπτικό.
Επίσης ενθουσιάστηκα με το "Ένα τσιγάρο βάρδια", αν και η εικόνα και ο ήχος ήταν πολύ κακά. Και μόνο όμως το γεγονός ότι ήταν διάχυτη η μελαγχολία από το βιβλίο του Καββαδία αρκούσε για να με συγκινήσει. Τι να κάνουμε, ευαισθησίες είναι αυτές...
Δε θα πω περισσότερα, όπως καταλάβατε δεν ήμουν και πολύ συνεπής. Νομίζω όμως ότι το φεστιβάλ θα παρουσιαστεί και σε πολλές άλλες πόλεις της Ελλάδας, οπότε κάποιοι ίσως βρουν την ευκαιρία να το παρακολουθήσουν και νομίζω ότι για κάποιες από τις ταινίες του αξίζει. Ειδικά για τα ντοκυμαντέρ και τις ξένες συμμετοχές.
Να σημειώσω και κάτι. Καλλιτεχνικός διευθυντής του φεστιβάλ είναι ο Παναγιώτης Χιονίδης, τον οποίο άνθρωπο δε γνωρίζω και διαφωνώ με πολλές από τις επιλογές του (τις καλλιτεχνικές εννοώ), αν και καταλαβαίνω ότι είναι δύσκολο έργο να επιλέξεις 250 περίπου ταινίες που είναι να παιχτούν. Επίσης, ήταν απαράδεκτο να παρουσιάζονται σε κάθε προβολή τεχνικά προβλήματα με τον η/υ. Είπαμε, δεν ήταν καμιά επίσημη διοργάνωση, αλλά μπορούσαν να βρουν ένα πιο σύγχρονο μηχάνημα να κάνουν τη δουλειά τους για μια βδομάδα. Παρόλα αυτά, φάνηκε ένας άνθρωπος με οξυμένη κοινωνική ευαισθησία, αίσθηση του χιούμορ και εξαιρετικά ευγενής.
Αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι ότι ο άνθρωπος αυτός είναι σωφρονιστικός υπάλληλος. Μια ιδιότητα όπου η καλοσύνη και η ευαισθησία είναι απαραίτητες για να διατηρηθούν οι λεπτές ισορροπίες και η αξιοπρέπεια. Μακάρι να υπήρχαν πολλοί σαν αυτόν σε διάφορους τομείς.
Λίγο σαν αγγαρεία μου φάνηκε αυτό το post. Δεν ξαναϋπόσχομαι τίποτε.
Καλή σας μέρα.
Ειδικά την προτελευταία μέρα, ήταν τόσο μεγάλη η απογοήτευσή μου από τις ταινίες που είδα, που έφυγα και έτσι έχασα κάποιες από αυτές που βραβεύτηκαν τελικά, οπότε δεν μπορώ να είμαι ιδιαίτερα αντικειμενική.
Στο μεταξύ, ήταν τόσες αυτές που βραβεύσαν σε διάφορες κατηγορίες, που έχασα το μπούσουλα. Πάντως νομίζω ότι το σημαντικότερο βραβείο ήταν στη μεγάλου μήκους "Athens Blogs", από τις πολυαναμενόμενες σε αυτό το φεστιβάλ, μια σπονδυλωτή των Αλέξανδρου Παπαηλιού, Λένας Βουδούρη, Δέσποινας Καρβέλα, Γιώργου Καρυπίδη, Θανάση Σκρουμπέλου. Και από όσες είδα, ήταν πράγματι η πιο ολοκληρωμένη και άρτια. Ειδικά οι ιστορίες των Καρβέλα, Βουδούρη και η δεύτερη του Καρυπίδη, μου άρεσαν πολύ. Του Σκρουμπέλου ήταν μια παρωδία γεμάτη σαρκασμό για τον αμοραλισμό κάποιων "αγωνιστών" ενάντια στο κατεστημένο, που θεωρώ ότι θα άρεσε αρκετά στον ΠάνωΚ., αλλά το τέλος ήταν πολύ εξωπραγματικά ανατρεπτικό.
Επίσης ενθουσιάστηκα με το "Ένα τσιγάρο βάρδια", αν και η εικόνα και ο ήχος ήταν πολύ κακά. Και μόνο όμως το γεγονός ότι ήταν διάχυτη η μελαγχολία από το βιβλίο του Καββαδία αρκούσε για να με συγκινήσει. Τι να κάνουμε, ευαισθησίες είναι αυτές...
Δε θα πω περισσότερα, όπως καταλάβατε δεν ήμουν και πολύ συνεπής. Νομίζω όμως ότι το φεστιβάλ θα παρουσιαστεί και σε πολλές άλλες πόλεις της Ελλάδας, οπότε κάποιοι ίσως βρουν την ευκαιρία να το παρακολουθήσουν και νομίζω ότι για κάποιες από τις ταινίες του αξίζει. Ειδικά για τα ντοκυμαντέρ και τις ξένες συμμετοχές.
Να σημειώσω και κάτι. Καλλιτεχνικός διευθυντής του φεστιβάλ είναι ο Παναγιώτης Χιονίδης, τον οποίο άνθρωπο δε γνωρίζω και διαφωνώ με πολλές από τις επιλογές του (τις καλλιτεχνικές εννοώ), αν και καταλαβαίνω ότι είναι δύσκολο έργο να επιλέξεις 250 περίπου ταινίες που είναι να παιχτούν. Επίσης, ήταν απαράδεκτο να παρουσιάζονται σε κάθε προβολή τεχνικά προβλήματα με τον η/υ. Είπαμε, δεν ήταν καμιά επίσημη διοργάνωση, αλλά μπορούσαν να βρουν ένα πιο σύγχρονο μηχάνημα να κάνουν τη δουλειά τους για μια βδομάδα. Παρόλα αυτά, φάνηκε ένας άνθρωπος με οξυμένη κοινωνική ευαισθησία, αίσθηση του χιούμορ και εξαιρετικά ευγενής.
Αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι ότι ο άνθρωπος αυτός είναι σωφρονιστικός υπάλληλος. Μια ιδιότητα όπου η καλοσύνη και η ευαισθησία είναι απαραίτητες για να διατηρηθούν οι λεπτές ισορροπίες και η αξιοπρέπεια. Μακάρι να υπήρχαν πολλοί σαν αυτόν σε διάφορους τομείς.
Λίγο σαν αγγαρεία μου φάνηκε αυτό το post. Δεν ξαναϋπόσχομαι τίποτε.
Καλή σας μέρα.
8 σχόλια:
Χμμμμ, διάβασα διάφορα στο indymedia για το πρόσωπο του κυρίου Χιονίδη, τελωσπάντων, επιφυλάσσομαι. Πάντως η εντύπωσή μου ήταν θετική, αλλά χωρίς να γνωρίζω κάτι παρασκηνιακό όπως αυτά που καταθέτουν εκεί κάποιοι που τον έχουν γνωρίσει καλύτερα.
Τί να πω, πιθανόν να κάνω λάθος. Η πρώτη εντύπωση συχνά λαθεύει...
Σκρούμπελος; Αν πρόκειται περί του γνωστού συγγραφέα, ψήνομαι τρελά! Αν και δεν καταλαβαίνω τι σχέση έχω εγώ με "αμοραλιστές αγωνιστές"...
Ναι περί αυτού πρόκειται. Δεν έχεις, δεν υπονόησα αυτό, δεν προσέχεις σήμερα, όλο τσαπατσουλιές είσαι, απλά θα γουστάρεις την πλοκή.
Ναι, δεν προσέχω, γιατί αραγε; Μήπως γιατί κάποιος/κάποια με έχει βάλει να κατεβάζω δίσκους μουσικής που δεν με αρέσουν κάν; Λέω εγώ τώρα, μήπως; Ε; Ε; Αντε μην τα πάρω στην κράνα και τα κάνω όλα μπουρδέλο εδώ μέσα. Υπόψη, κατέβηκε και το... Ρογκαμάρ, τρομάρα σου.
(μα δεν είμαι πολύ φοβιστικός;)
δεν ξέρεις τι σημαίνει η λέξη "αγγαρεία", believe me.
Μιλά η μάνα η άυπνη, η ατελείωτη, η έμπειρη.
Καλησπέρες
Αρχικά να δώσω τα φιλιά και τη συμπαράσταση μου στη Μετεωρίτη που τόση αγωνία είχα να δω αν όλα πήγαν καλά, αλλά λόγω του ότι και εγώ είμαι πατέρας καταλαβαίνει ότι δεν ήταν και τόσο εύκολο να βρω το χρόνο έστω να μπω στο μπλογκ της για να δω...
Gogo κακώς νιώθεις άσχημα. Έχω διαβάσει κάκιστες reviews για πράγματα σαν αυτό που παρακολούθησες. Πραγματικά αναφέρουν πράγματα που δείχνουν ότι όντως έκαναν αγκαρεία.
Ήταν πολύ καλή προσπάθεια και σε δίνω μπράβο.
Βρε να'στε καλά, ξαλάφρωσα!
Δημοσίευση σχολίου