Πιασάρικος τίτλος και παιδικά πάρτι

«Να βάζεις πιασάρικο τίτλο. Διαφορετικά κανείς δε θα σε διαβάσει» μας έλεγαν στην εφημερίδα. Δε ξέρω αν το έχω αναφέρει ποτέ ξανά στο παρελθόν αλλά ναι ήμουν για ένα διάστημα δημοσιογράφος. Η μάλλον προσπάθησα να θεωρώ τον εαυτό μου έναν από αυτούς γιατί αυτοί ουδέποτε θεώρησαν εμένα σαν ένα από αυτούς και εδώ που τα λέμε ευτυχώς. Τώρα θα μου πεις αγαπητέ αναγνώστη γιατί σου το αναφέρω αυτό. Ε, να σου πω δε ξέρω. Και δε ξέρω γιατί εδώ και καιρό δε προλαβαίνω ούτε να σκεφτώ κάτι για να αφήσω το αποτύπωμα μου σε αυτό το μπλόγκι. Αντίθετα βεβαίως-βεβαίως το επισκέπτομαι επί καθημερινής βάσεως. Αλλά να είσαι σίγουρος αναγνώστα ότι δε προλαβαίνω (τώρα γιατί ξαφνικά θυμήθηκα το στρατό;) ούτε ένα σχόλιο να αφήκω.
Αλλά επειδή αυτή η ιστορία με αρέσει πάντα κάθομαι μπροστά από την οθόνη, ο κέρσορ αναβοσβήνει αλλά από θεματολογία τίποτα. Και επειδή δε με αρέσει να κάθομαι μπροστά από την οθόνη χωρίς να κάνω το ουσιαστικό αλλά ο νους μου να ταξιδεύει από εδώ και από εκεί (όπως δηλαδή διάβαζα και ιστορία δέσμης μια εποχή) αποφάσισα να κάτσω να κάνω κάτι που ιδέα δεν έχω πως ονομάζεται από τους επαγγελματίες του είδους: Να γράψω και ότι βγει στο χαρτί ή καλύτερα μπροστά στη οθόνη του υπολογιστή σου. Ή στο χαρτί αν επιμένεις να κρατήσεις αυτό το πόνημα και το εκτυπώσεις.
Αρχιεπίσκοποι, αρχεία με Κλάδες, makisfacts.com και τα υπόλοιπα με απασχόλησαν και εμένα αυτές τις ημέρες αλλά ποιος ο λόγος να κάτσεις να ασχοληθείς και εσύ αναγνώστα μου μαζί τους; Θα ασχοληθείς γιατί πρέπει να έχεις γνώμη. Και σωστά θα κάνεις απλά όμως μη σε πιάκουν κορόϊδο και ‘σχόλησε με δαύτους συνέχεια.
Άρα: Πιστός στην τέχνη της δημοσιογραφίας, δηλαδή αντιγράφω κάτι που ένας άλλος έχει κάνει πολύ επιτυχημένα θα αντιγράψω και εγώ με τη σειρά μου αυτό που έκαναν χθες στη μεσημεριανή εκπομπή του Imagine 89,7 εδώ στη Νύμφη του Θερμαϊκού, πόλη της ιστορίας και του πολιτισμού με τον πιο ατσαλάκωτο δήμαρχο ever που ετοιμάζει γιορτή για το Πάσχα στην πόλη του και τελικά το δικό του Πάσχα το κάνει στην Κέρκυρα (μη γελάτε το έχει κάνει πέρσι ρωτήστε και τον Πάνω Κ.) Θεσσαλονίκη.
Οι τύποι λοιπόν, δε με ενδιαφέρει η γνώμη σας γι’ αυτούς δε κάτσω να εξετάσω αυτό τώρα, έκατσαν και θυμήθηκαν όλα τα καγκουροτράγουδα της εποχής που ήμεθα μικροί το δέμας και την ηλικία και πηγαίναμε σε πάρτι του νόου ας μπέτερ. Περιττό να σας πω ότι ο γέλωτας ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Είχα να γελάσω έτσι από τότε που Παναγιώτης Ψωμιάδης προσπάθησε να κάνει αυτό που πραγματικά κάνει επιτυχώς όλο αυτό το διάστημα σαν Νομάρχης (να πετάξει αετό δηλαδή-το μεγαλύτερο στα Βαλκάνια παρακαλώ) αλλά δε τα κατάφερε. Περιμένω τις δικές σας προτάσεις κυρίες και κύριοι. Αλλά προσέξτε όμως:
ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΠΟΥ ΠΡΟΤΕΙΝΕΤΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΑΧΛΟΤΡΑΓΟΥΔΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΜΕΤΑΦΕΡΘΕΙ ΣΕ ΑΠΤΑΙΣΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗΝ

Να σας δω λοιπόν κυρίες και κύριοι

Να σας δω λοιπόν.

Κυρίες και κύριοι.

Κάνω την αρχή λέγοντας το Ela Ela που στη συνέχεια εμεταφέρθην εις την ελληνικήν από την Μπέσυ Αργυράκη ως «Έλα ξανά δε μπορώ πια»

Oh yeah!

Ή καλύτερα: Ω ναίσκες

ΥΓ Ψάχνωντας για φωτογραφία της Μπέσης βρήκα ΑΥΤΑ τα αποτελέσματα στο google. http://images.google.gr/images?hl=el&q=%CE%9C%CF%80%CE%AD%CF%83%CF%85+%CE%B1%CF%81%CE%B3%CF%85%CF%81%CE%AC%CE%BA%CE%B7&um=1&ie=UTF-8&sa=N&tab=wi δηλαδή ο Χριστός και η Παναγία ρε παιδιά. Στην πρώτη σελίδα έτσι; Και το ζήτημα ποιό είναι; Ότι δε βρήκα φωτογραφία και έβαλα μια του καρπερού, αηθαλή και μοναδικού Πασχάλη. Δε ξέρω γιατί αλλά αμέσως μετά φαντάστηκα τον Πασχάλη να τραγουδάει το Pain lies on the river side των Live και τον έναν και μοναδικό Παναγιώτη το L'ombelico del mundo του Jovanotti.

Είμαι καλά;;;;

Ω ναίσκες!