9 Φεβ 2008

Πιασάρικος τίτλος και παιδικά πάρτι



«Να βάζεις πιασάρικο τίτλο. Διαφορετικά κανείς δε θα σε διαβάσει» μας έλεγαν στην εφημερίδα. Δε ξέρω αν το έχω αναφέρει ποτέ ξανά στο παρελθόν αλλά ναι ήμουν για ένα διάστημα δημοσιογράφος. Η μάλλον προσπάθησα να θεωρώ τον εαυτό μου έναν από αυτούς γιατί αυτοί ουδέποτε θεώρησαν εμένα σαν ένα από αυτούς και εδώ που τα λέμε ευτυχώς. Τώρα θα μου πεις αγαπητέ αναγνώστη γιατί σου το αναφέρω αυτό. Ε, να σου πω δε ξέρω. Και δε ξέρω γιατί εδώ και καιρό δε προλαβαίνω ούτε να σκεφτώ κάτι για να αφήσω το αποτύπωμα μου σε αυτό το μπλόγκι. Αντίθετα βεβαίως-βεβαίως το επισκέπτομαι επί καθημερινής βάσεως. Αλλά να είσαι σίγουρος αναγνώστα ότι δε προλαβαίνω (τώρα γιατί ξαφνικά θυμήθηκα το στρατό;) ούτε ένα σχόλιο να αφήκω.
Αλλά επειδή αυτή η ιστορία με αρέσει πάντα κάθομαι μπροστά από την οθόνη, ο κέρσορ αναβοσβήνει αλλά από θεματολογία τίποτα. Και επειδή δε με αρέσει να κάθομαι μπροστά από την οθόνη χωρίς να κάνω το ουσιαστικό αλλά ο νους μου να ταξιδεύει από εδώ και από εκεί (όπως δηλαδή διάβαζα και ιστορία δέσμης μια εποχή) αποφάσισα να κάτσω να κάνω κάτι που ιδέα δεν έχω πως ονομάζεται από τους επαγγελματίες του είδους: Να γράψω και ότι βγει στο χαρτί ή καλύτερα μπροστά στη οθόνη του υπολογιστή σου. Ή στο χαρτί αν επιμένεις να κρατήσεις αυτό το πόνημα και το εκτυπώσεις.
Αρχιεπίσκοποι, αρχεία με Κλάδες, makisfacts.com και τα υπόλοιπα με απασχόλησαν και εμένα αυτές τις ημέρες αλλά ποιος ο λόγος να κάτσεις να ασχοληθείς και εσύ αναγνώστα μου μαζί τους; Θα ασχοληθείς γιατί πρέπει να έχεις γνώμη. Και σωστά θα κάνεις απλά όμως μη σε πιάκουν κορόϊδο και ‘σχόλησε με δαύτους συνέχεια.
Άρα: Πιστός στην τέχνη της δημοσιογραφίας, δηλαδή αντιγράφω κάτι που ένας άλλος έχει κάνει πολύ επιτυχημένα θα αντιγράψω και εγώ με τη σειρά μου αυτό που έκαναν χθες στη μεσημεριανή εκπομπή του Imagine 89,7 εδώ στη Νύμφη του Θερμαϊκού, πόλη της ιστορίας και του πολιτισμού με τον πιο ατσαλάκωτο δήμαρχο ever που ετοιμάζει γιορτή για το Πάσχα στην πόλη του και τελικά το δικό του Πάσχα το κάνει στην Κέρκυρα (μη γελάτε το έχει κάνει πέρσι ρωτήστε και τον Πάνω Κ.) Θεσσαλονίκη.
Οι τύποι λοιπόν, δε με ενδιαφέρει η γνώμη σας γι’ αυτούς δε κάτσω να εξετάσω αυτό τώρα, έκατσαν και θυμήθηκαν όλα τα καγκουροτράγουδα της εποχής που ήμεθα μικροί το δέμας και την ηλικία και πηγαίναμε σε πάρτι του νόου ας μπέτερ. Περιττό να σας πω ότι ο γέλωτας ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Είχα να γελάσω έτσι από τότε που Παναγιώτης Ψωμιάδης προσπάθησε να κάνει αυτό που πραγματικά κάνει επιτυχώς όλο αυτό το διάστημα σαν Νομάρχης (να πετάξει αετό δηλαδή-το μεγαλύτερο στα Βαλκάνια παρακαλώ) αλλά δε τα κατάφερε. Περιμένω τις δικές σας προτάσεις κυρίες και κύριοι. Αλλά προσέξτε όμως:
ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΠΟΥ ΠΡΟΤΕΙΝΕΤΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΑΧΛΟΤΡΑΓΟΥΔΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΜΕΤΑΦΕΡΘΕΙ ΣΕ ΑΠΤΑΙΣΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗΝ
Να σας δω λοιπόν κυρίες και κύριοι
Να σας δω λοιπόν.
Κυρίες και κύριοι.
Κάνω την αρχή λέγοντας το Ela Ela που στη συνέχεια εμεταφέρθην εις την ελληνικήν από την Μπέσυ Αργυράκη ως «Έλα ξανά δε μπορώ πια»
Oh yeah!
Ή καλύτερα: Ω ναίσκες
ΥΓ Ψάχνωντας για φωτογραφία της Μπέσης βρήκα ΑΥΤΑ τα αποτελέσματα στο google. http://images.google.gr/images?hl=el&q=%CE%9C%CF%80%CE%AD%CF%83%CF%85+%CE%B1%CF%81%CE%B3%CF%85%CF%81%CE%AC%CE%BA%CE%B7&um=1&ie=UTF-8&sa=N&tab=wi δηλαδή ο Χριστός και η Παναγία ρε παιδιά. Στην πρώτη σελίδα έτσι; Και το ζήτημα ποιό είναι; Ότι δε βρήκα φωτογραφία και έβαλα μια του καρπερού, αηθαλή και μοναδικού Πασχάλη. Δε ξέρω γιατί αλλά αμέσως μετά φαντάστηκα τον Πασχάλη να τραγουδάει το Pain lies on the river side των Live και τον έναν και μοναδικό Παναγιώτη το L'ombelico del mundo του Jovanotti.

Είμαι καλά;;;;


Ω ναίσκες!

12 σχόλια:

Κατερίνα Στρατηγοπούλου-Μ. είπε...

Μέχρι πόσο πίσω μπορούμε να πάμε; Ίσαμε τον Τζών Τίκη και τον Λάκη Τζορντανέλι;

(σας παρακαλώ, προσέξτε ελληνοιταλικό συνδυασμό ονοματεπώνυμου: και Λάκης και Τζορντανέλι)

Πάντως, για τον δεύτερο έχω να καταθέσω στην έρευνά σας την διασκευή του La donna di un amico mio. Φαντασθείτε το σε χορευτική εκτέλεση.

Αυτό που τώρα μού συμβαίνει
πρέπει να σας πω γιατί θα τρελαθώ
Ξέρω ότι είναι λάθος
μα δεν ξέρω πώς το έπαθα αυτό

Ερωτευμένος ζω
με το κορίτσι αυτό
Του φίλου μου η μικρή μ' άνοιξε πληγή

Δεν ξέρω πλέον τι να κάνω
δεν θα πρέπει να το μάθουνε κι οι δυο,
πρέπει να ξεχάσω
το βλέμμα της αυτό που μ' έκανε τρελλό

Και τώρα προσπαθώ
αν και θα λυπηθώ
να διώξω πια τη μορφή που πονώ

Θα ψάξω για να βρω
μιαν άλλη ν' αγαπώ
σε κανένα να μην ανήκει να φύγουνε οι τύψεις λίγο να χαρώ


Μελετείστε το στίχο προς στίχο και θα σας φύγουνε οι τύψεις λίγο να χαρείτε.

ΠανωςΚ είπε...

Βικυ Λεανδρος, Το μυστικό, από το Σομθιγκ γκότεν χολντ οβ μαη χαρτ, του Μάρκου Αμύγδαλου:
Ψάξε στην καρδιά σου να βρεις
το μυστικό σου που χρόνια ζητάς
Ψάξε στην καρδιά σου να βρεις
τι να ’ναι αυτό που γι αυτό ξενυχτάς
Ποιο να ’ναι αυτό το μυστικό
μήπως ζητάς ό,τι και γω
Μη μου λες σ’ αγαπώ
δε με ξέρεις καλά κι ίσως πάθεις αγόρι κακό
Να ’σαι προσεκτικό
μια γυναίκα μπορεί να σε κάνει να κλάψεις πολύ
μ’ ένα φιλί, έτσι λοιπόν...
Ψάξε στην καρδιά σου να βρεις
το μυστικό σου που χρόνια ζητάς
Ψάξε στην καρδιά σου να βρεις
τι να ’ναι αυτό που γι αυτό ξενυχτάς
Ποιο να ’ναι αυτό το μυστικό
μήπως ζητάς ό,τι και γω

Ioannis Skordopoutsoglou είπε...

έχετε επιβεβαιώσει τις πιο αισιόδοξες προσδοκίες μου. Εύγε πραγματικά. Πάντα τέτοια...
Θυμίζω το Θέμο Αδαμαντίδη που έκανε το never gonna dance again.
Και θέλω να σε δω ξανά ή κάτι τέτοιο έλεγε

demetrat είπε...

το βρήκαν οι Βόρειοι απ την Ιταλία και από κάποιον Enrico Pianori.

εδω το είπαν ΤΟ ΤΖΙΝΙ

Μάθετέ το. Γιε-ε-εεε (3Χ)
Μάθετέ το! Μα τι;

Με φωνάζουνε τζίνι (το τζίνι, το τζίνι)
γιατί σ' όλα είμαι μέσα (είμαι μέσα, είμαι μέσα)
κι όταν κάποια φορά έρθουν όλα στραβά δε μου λείπει η χαρά.

Με φωνάζουνε τζίνι (το τζίνι, το τζίνι)
γιατί σ' όλα είμαι μέσα (είμαι μέσα, είμαι μέσα)
κι έχω βάλει σκοπό να μην πω σ' αγαπώ ούτε μία φορά.

Δε ζητώ την αγάπη, δε γυρεύω ένα χάδι
δεν πιστεύω σ' αυτά, στα φιλιά τα καυτά, στο μοιραίο μαλλί
Δεν πιστεύω σε λόγια που κρατούν ένα βράδυ
και τα πράγματα αυτά δεν τα βρίσκω σωστά και θυμώνω πολύ.

Με φωνάζουνε τζίνι (το τζίνι, το τζίνι)
γιατί σ' όλα είμαι μέσα (είμαι μέσα, είμαι μέσα)
κι έχω βάλει σκοπό ούτε μία φορά να μην πω σ' αγαπώ.

Στο χορό πάντα πρώτος, βγαίνω το κάθε βράδυ
με κοπέλες πολλές έχω σχέσεις καλές μα δε θέλω καμιά.
Στο βολάν σαν πιλότος τρέχω μες στο σκοτάδι
και μπροστά μου ο καθείς από φόβο θαρρείς τρέμει σαν καλαμιά.

Με φωνάζουνε τζίνι (το τζίνι, το τζίνι)
γιατί σ' όλα είμαι μέσα (είμαι μέσα, είμαι μέσα)
κι έχω βάλει σκοπό ούτε μία φορά να μην πω σ' αγαπώ.

Δε μ' αρέσουν τα λόγια, τα παχιά και μεγάλα
δε σηκώνω πολλά, κανείς δε μου μιλά γιατί έχω πυγμή.
Τα κορίτσια μου όλα παίζω σαν καραμπόλα
κι αν δεν έχω λεφτά σας το λέω κοφτά, δε με νοιάζει στιγμή.

Με φωνάζουνε τζίνι (το τζίνι, το τζίνι)
γιατί σ' όλα είμαι μέσα (είμαι μέσα, είμαι μέσα)
κι όταν κάποια φορά έρθουν όλα στραβά δε μου λείπει η χαρά.

Με φωνάζουνε τζίνι (το τζίνι, το τζίνι)
γιατί σ' όλα είμαι μέσα (είμαι μέσα, είμαι μέσα)
κι έχω βάλει σκοπό ούτε μία φορά να μην πω σ' αγαπώ
να μην πω σ' αγαπώ, να μην πω σ' αγαπώ.
δ

Ioannis Skordopoutsoglou είπε...

Demetrat ομολογώ ότι δεν είχα ιδέα ότι το συγκεκριμένο κομμάτι ήταν ξένο και έγινε ελληνικό.
Ω Ναίσκες dude!

ΠανωςΚ είπε...

Επίσης, τώρα το θυμήθηκα, το θρυλικό Πάρτι Κωφαλάλων των θρυλικών Πανξ Ρομάνα από το Καλιφόρνια Ουμπερ Αλες των Ντεντ Κένεντιζ.

Είμαι ένας μασώνος λεφτάς
φασίστας γλύφτης κι εγώ της στοάς
σύντομα θα γίνω πρόεδρος. Χαχαχα!
Το γέλιο μου είναι γλοιώδες
η γλώσσα μου φτάνει στις σόλες
αγαπώ την ειρήνη νεκρή
ρομποτάκια όλοι χακί
ρομποτάκια όλοι χακί
Ρομποτάκια ενωθείτε
ρομποτάκια
ρομποτάκια ενωθείτε
ρομποτάκια ενωθείτε
ενωθείτε, ενωθείτε, ενωθείτε
Γονατίστε πάλι εσείς
στα προγράμματα της τιβί
οράματα κρατάω τυφλά
αφομοιώστε ιδανικά
ένας ένας για τις κάλπες
οι ελπίδες μες στις στάχτες
γιορτάστε αυτή τη νίκη ψυχρά
κωφαλάλων πάρτυ ξανά
κωφαλάλων πάρτυ ξανά
Ρομποτάκια ενωθείτε
ρομποτάκια
ρομποτάκια ενωθείτε
ρομποτάκια ενωθείτε
ενωθείτε, ενωθείτε, ενωθείτε
Κρατάν τον κόσμο, κρυψώνα καμμιά
το καλούπι αυτό ανδρώνει μωρά
ανοίγω την παλάμη στην ψήφο ξανά
με τρομάζεις για ποια δημοκρατία μιλάς
αυτή η χώρα μας κάνει σκιές
με αποδράσεις πλαστικές
στις αγγελίες ζητάνε παιδιά
καραβανάδες ή και στα ΜΑΤ
δεν έχω για πούλημα ιδανικά
ψάξε αλλού να μολύνεις μυαλά
δεν θα γελάσεις τα παιδιά
δεν πουλάν ιδανικά
δεν πουλάν ιδανικά.
Ρομποτάκια ενωθείτε
ρομποτάκια
ρομποτάκια ενωθείτε
ρομποτάκια ενωθείτε
ενωθείτε, ενωθείτε, ενωθείτε

Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα είπε...

Ο Χριστός και η Παναΐα!
Εγώ μπήκα για να συχαρώ τον κύριο Σκορδοπούτσογλα κι εσείς συζητάτε για τα στιχάκια που έκλεψε ο μεγαλύτερος εν ζωή ποιητής και μέγας τρολογράφος Δημήτρης Ιατρόπουλος.

demetrat είπε...

ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ;
ΖΕΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΑΑΑΣ;
δ

ΠανωςΚ είπε...

Οχι άλλος Ιατρόπουλος ορέ! Αρκετά τραβήξαν κάποιοι από δαύτον.

Μετράει δηλαδή και το "Τοσοδούλι ροζ μπικίνι" στο σκορδοπουτσογλεϊκό διαγωνισμό;

παράλληλος είπε...

Ο Πασχάλης, ο στιγμιαία αμαρτήσας, διασκεύασε (στίχοι Σέβης Τηλιακού) το Prison Song του Graham Nash. Παραθέτω και τα δύο:

One day a friend took me aside
and said I have to leave you
for buying something from a friend
they say I've done wrong
for protecting the name of a man
they say I'll have to leave you,
so now I'm bidding you farewell
for much too long.
And here's a song to sing,
for every man inside,
if he can hear you sing
it's an open door.
There's not a rich man there,
who couldn't pay his way
and buy the freedom that's a high price
for the poor.
Kids in Texas
smoking grass,
ten year sentence
comes to pass
Misdemeanor
in Ann Arbor,
ask the judges
Why?
Another friend said to her kids
I'm gonna have to leave you
for selling something to the man
I guess I did wrong
and although I did the best I could
I'm gonna have to leave you
so now I'm kissing you farewell
for much too long.
And here's a song to sing,
for every man inside
if he can hear you sing
it's an open door.
There's not a rich man there
who couldn't pay his way
and buy the freedom that's a high price
for the poor.

Σ' αυτη τη γη κι εγώ κι εσύ όταν αγαπάμε
δε ρωτάμε το νου, μα την καρδιά..
Την αγάπη με μάτια τυφλά μες στ' όνειρο ζητάμε
που το πληρώνουμε μια μέρα ακριβά

Και το τραγούδι μου για 'σενα θα το πω
που κλαις αδιάκοπα ένα χωρισμό
Με δάκρυ τ' όνειρο το πλήρωσα κι εγώ
κι όμως δεν έπαψα στιγμή να τραγουδώ...

Θα το δεις καθε πληγή κλείνει με το χρόνο
Αγαπούσα κι εγώ έναν καιρό...
Μα τώρα στην καρδιά κρατώ μια ανάμνησή της μόνο
και την αγάπη σ' άλλη αγκαλιά ζητώ

Και το τραγούδι μου για 'σενα θα το πω
που κλαις αδιάκοπα ένα χωρισμό
Με δάκρυ τ' όνειρο το πλήρωσα κι εγώ
κι όμως δεν έπαψα στιγμή να τραγουδώ...

ΠανωςΚ είπε...

Απαπα, μίστερ παράλληλος είσθε βαρέως ενημερωμένος! Τα εύγη μου!

παράλληλος είπε...

Να με συμπαθάτε, η ηλικία φταίει!