12 χρόνια μετά
Με αφορμή την επερχόμενη συναυλία τους και την προτροπή του πανωκάτω ξεσκόνισα το πικ-απ μου και έβαλα ένα δίσκο της Χιτς Χάικ Ρεκορντς του 1986. Μια δεκαετία και βάλε πριν δοξαστει και "καεί" η μισιρλού του Ρουμπάνη από το σαουντρακ του Παλπ Φίκτιον, η μεγαλύτερη ελληνική μπάντα της δεκαετίας του 80 την γκαραζοποιούσε. Και τα παιδάκια με τα πέτσινα και τα σταράκια (και όχι μόνο) χορεύαν στα τέλη της δεκαετίας του 80 μισιρλού.
Το συγκρότημα των Alex K. (τραγούδι, μπάσο) Nick (κιθάρα) Chris B.I. (ντραμς) και P.E.P. (κιθάρα) έκανε την πρώτη ζωντανή εμφάνισή του το 1983 στο Ροντέο και έβγαλε το πρώτο του e.p. 'Midnite Hop' το 1985. ένα χρόνο αργότερα βγαίνει η δισκάρα underworld shakedown με 7 συνθέσεις και 4 διασκευές. Όσο και αν φαίνεται παράξενο παραγωγή τέτοιου επίπέδου για Ελλάδα ήταν αδύνατη εκείνη την εποχή. Το βινύλιο πολύ δύσκολα μπορεί να το βρει κάποιος σήμερα για αυτό και ο πάνωκατως μου χάριζε πριν κάποια χρόνια την αυθεντική φόρμα του Mike, το παλιό αλλά συλλεκτικό πλεόν σκελετό γυαλιών του, τα βρωμερά του νιου μπάλανς παπούτσια που αγόρασε στο τρίτο έτος και 30.000 δραχμές για να του τον πουλήσω. Ευτυχώς που δεν του τον έδωσα. και σήμερα απολαμβάνω το "Valley of Death", το "Poison" και τη διασκευή στο "Every Night". Το τελευταίο μαζί με το Night of the Phantom υπάρχουν σε δύο σκηνές της ταινίας "Τοπίο στην Ομίχλη" του Τεό.
Πανευρωπαϊκές περιοδείες, συναυλίες σε κλάμπ σε καταλήψεις και κοινωνικά κέντρα και πολύ ιδρώτας στις συναυλίες, που κορυφώνεται με το Heatwave το 1988 και το Blood Nirvana" το 90. Αυτό το κομμάτι ανήκει περισσότερο στον πάνωκατω αφού το σερφ γκαρ'αζ δίνει τη θέση του σε πιο σκληρό ήχο. Οι δίσκοι κυκλοφορούν πανευρωπαϊκά. Και όλοι σκούζουν "downtown' στο "Bite" και ψιθυρίζουν all right αφού "Devil may Care".
Πανευρωπαϊκές περιοδείες, συναυλίες σε κλάμπ σε καταλήψεις και κοινωνικά κέντρα και πολύ ιδρώτας στις συναυλίες, που κορυφώνεται με το Heatwave το 1988 και το Blood Nirvana" το 90. Αυτό το κομμάτι ανήκει περισσότερο στον πάνωκατω αφού το σερφ γκαρ'αζ δίνει τη θέση του σε πιο σκληρό ήχο. Οι δίσκοι κυκλοφορούν πανευρωπαϊκά. Και όλοι σκούζουν "downtown' στο "Bite" και ψιθυρίζουν all right αφού "Devil may Care".
Άλλοι δύο δίσκοι ακολουθούν F*head Entropy το 93 και το Subliminal το 94.
Φεβρουάριο του 95 οι Last Drive κάνουν την τελευταία συναυλία τους στο Ρόδον και ο καθένας μετά τραβάει το δρόμο του.
Όμως 12 χρόνια μετά ΑΥΡΙΟ ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΥΔΡΟΓΕΙΟ θα τα σπασουν με τις δαιμονισμένες κιθάρες στο "Chain train" (ουου) και το "overloaded".
Προσωπικά μάλιστα αγαπώ πολύ τους Earthbound, οι οποίοι κάτι κράτησαν από το σερφ του Underworld shakedown. Αυρίο όμως όπως λένε οι πληροφορίες δε θα ακούσουμε κάτι από αυτούς. Πριν τους Last Drive όμως θα ακούσουμε Νάνους (Nano Drive) και οι Dread Astaire.
Ο Αλεξ Κ πρέπει να διαλέξει έναν τυχερό που αύριο θα είναι στη συναυλία ανάμεσα σε 10 υποψήφιους. Ο πάνωκατως έχει το νούμερο 10. Ο κ. Σ. ρωτάει τον Αλεξ Κ. να διαλέξει έναν αριθμό από το 1-10. Αυτός ρωτάει τον κ. Σ. "ποιός είναι ο αγαπημένος σου δίσκος των Last Drive;". Ο κ. Σ. απαντάει "Blood Nirvana". Ωραία λέει ο Αλεξ Κ. ο δίσκος βγήκε το 1990, δηλαδή 1+9=10 και 9 ίσον 19 άρα 1+9=10. "Το δεκα". Ο πάνω κάτως κερδίζει ένα εισιτήριο για αυριο. Παρεμπιμπτόντως το Blood Nirvana είναι και ο αγαπημένος δίσκος του Πανωκατω.
Let's rock n roll
Υδρόγειος 9.30
1 σχόλιο:
Πριν από τη συναυλία, έλεγα ότι θα γράψω μια συναυλιοκριτική. Αλλά δεν θα μπω στον κόπο. Αυτό το διονυσιακό όργιο δεν χρειάζεται πολλά λόγια.
Απλώς να πω ότι καμιά φορά το hype γυρω από κάποια συγκροτήματα είναι ανυπόφορο και χωρίς ανταπόκριση στην πραγματικότητα. Δυστυχώς αναφέρομαι στους Dread Astaire, τους οποίους βρήκα μετριότατους.
Δημοσίευση σχολίου