1 Απρ 2007

Δοξα και τιμή στον... Καραμανλή

Διαβάζω στις τοπικές εφημερίδες ότι ο δημος Θεσσαλονίκης προτίθεται να ομορφύνει (χαχαχα) ακόμη παραπάνω την πλατεία Αριστοτέλους με έναν ανδριάντα του Κωνσταντίνου Καραμανλή (όχι του σημερινού πρωθυπουργού μπρε, αυτός θα περιμένει καμιά πενηνταριά χρόνια ακόμη για να έρθει η σειρά του, για τον άλλον μιλάμε, τον... εθνάρχη με τα φρύδια, τις παροιμίες και το μπαστούνι του γκολφ). Νιώθω προσβεβλημένος από την πρόθεση αυτήν και μόνο. Και νομίζω πως το παρακάτω απόσπασμα από ένα κείμενο στη σημερινή εφημερίδα "Εποχή" εξηγεί πολύ καλά το γιατί:

Θυμάμαι (ή έμαθα) τον νέο και ωραίο (με τα κριτήρια του σκληρού άνδρα) Καραμανλή ως υπουργό Δημοσίων Έργων να βάζει τις βάσεις του τσιμέντου, των αυθαιρέτων και της μίζας. Τον θυμάμαι ως πρωθυπουργό να βγάζει όλους τους απαραίτητους νόμους για την ανασύνταξη της οικονομικής και πολιτικής εξουσίας της αστικής τάξης μετά τον εμφύλιο. Τον θυμάμαι επίσης να κυβερνά και να πρωθυπουργεύει όταν όλα τα μακρονήσια και οι εξορίες ήταν το απαύγασμα της πολιτικής που επιφυλασσόταν στην αριστερά, θυμάμαι τις φυλακές και τα βασανιστήρια, όλους τους αποκλεισμούς των αριστερών ή απλώς δημοκρατικών πολιτών από την σπάνια και για δεκαετίες δυσεύρετη εργασία. Θυμάμαι τις δεκάδες χιλιάδες ανέργων ή φτωχών συμπολιτών μας να ξεκινάνε με μια βαλίτσα για την Αυστραλία ή τη Γερμανία. Τον θυμάμαι ως υπεύθυνο να καθοδηγεί (μέσω των διορισμένων αξιωματικών βέβαια), τις οργανώσεις “καρφίτσα” και άλλες συλλογικότητες της εποχής, αλλά τον θυμάμαι και ως αρχηγό του κόμματος της ΕΡΕ που ο ίδιος ίδρυσε να κανακεύει και να καθοδηγεί τη δοξασμένη ΕΚΟΦ που φρόντιζε να βάζει στη θέση τους, άταχτους και ακοινώνητους φοιτητές της εποχής εκείνης που αγωνίζονταν για το 114 και το 15% για την παιδεία και τρέχανε, στους δρόμους παραμελώντας τις σπουδές τους, σαν τους σημερινούς αντίπαλους του Πολύδωρα και της Γιαννάκου, αλλά και ως υπεύθυνο των ενεργειών της αστυνομίας να επιβραβεύει τους αστυνομικούς που ολοκλήρωναν θεσμικά το έργο της ΕΚΟΦ ανοίγοντας όλα τα ξερoκέφαλα των απροσάρμοστων εκείνων φοιτητών της μακρινής πλέον εποχής. Μετά τη μεταπολίτευση, τον θυμάμαι να επανέρχεται θριαμβευτής για να “σώσει” και πάλι την Ελλάδα. Να νομοθετεί πολύ σύντομα τον αντεργατικό νόμο 330 για να τιθασεύσει την εργατική τάξη που είχε την αυταπάτη ότι με το τέλος της δικτατορίας θα έκανε ελεύθερο συνδικαλισμό αλλά και να καθαγιάζει και πάλι τις αύρες (τις θυμόσαστε; δεν τις έχουμε πια γιατί τις δώσαμε βοήθεια στην Αλβανία) που όργωναν τους δρόμους των πόλεων για να επιβάλλουν την τάξη σε κάθε περίπτωση εργατικής αναταραχής.
ΥΓ από ΠανωςΚ.: Και μια και το θυμήθηκα... Προ ημερών απεβίωσε ο Γρ. Φαράκος, ο οποίος είχε διατελέσει στο παρελθόν γενικός γραμματέας του ΚΚΕ αλλά αργότερα έφυγε από το Κώμα. Επίσης προ ημερών -κι εδώ είναι η σύνδεση με τον "εθνάρχη"- το Ινστιτούτο Δημοκρατίας (ή κάτι τέτοιο) "Κ. Καραμανλής" διοργάνωσε τιμητική εκδήλωση για τον "μεγάλο". Λοιπόν το περίεργο είναι ότι το ΚΚΕ προτίμησε να μην τιμησει τον Γρ. Φαράκο (ούτε στεφάνι δεν στείλανε τα ζωντόβολα του Περισσού) αλλά να τιμήσει τον Κ. Καραμανλή απευθύνοντας χαιρετισμό στην εκδήλωση! Δηλαδή τίμησε τον κατά το παρελθόν διώκτη των αριστερών και όχι τον κατά το παρελθόν διωκόμενο αριστερό!
ΕΡΕ, σφυροδρεπανιές που θέλουν μερικοί μερικοί...

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Σας δίνω την πρώτη πράξη του θεατρικού μου «Ο Εθνάρχης». Εάν θέλετε να έχετε και τις υπόλοιπες τέσσερες πράξεις, δηλώστε το.





Γιώργη Χολιαστού

Ο ΕΘΝΑΡΧΗΣ


Έργο σε πέντε πράξεις
Με τα λάθη που έχουν γίνει και με το στραβό δρόμο που πήρε το κίνημά μας, με μια κουραμάνα και μια κονσέρβα θα μας σκοτώσουν.
Άρης Βελουχιώτης
Α1 ΠΡΑΞΗ
Χρόνος: Έτος 1955
Τόπος: Γραφείο Καραμανλή
Πρόσωπα: Αμερική, Καραμανλής, Γύφτισσα.
ΑΜΕΡΙΚΗ (ΑΜΕ)
Θα σας δώσω την πρωθυπουργία
αν αντίρρηση δεν έχετε καμία.
Δείτε μου TO δάχτυλό μου αυτο:
dίχως να του το ζητάω
μ' ακολουθεί όταν περπατώ
και πάει όπου πάω.
Ν' αντισταθεί
δεν του μπορεί
κανείς-ό,τι ακουμπήσει
αν θέλω εγώ
το συγκρατώ
αλλιώς θα το τσακίσει.
Δε σας αρέσει να είστε
μεγάλου κάποιου μικρό κομμάτι-
αυτός αν σας πει να κινείστε-
δε νιώθετε έτσι πως είστε κάτι;.
Και. δέστε: δαχτυλίδια χρυσά, αργυρά
που 'χει το δαχτυλάκι μου τριγύρω του!
και σαπούνια δεν του λείπουν και νερά ,
στα κρύα το γάντι και πάντα το μύρο του.
Δικό μας να είσαστε ένα πιόνι
αυτό θαρρώ σας εξυψώνει.
Για τη δουλειά που θέλουμε μας κάνετε'
κι ευχάριστα θα περνάτε την ώρα σας
ενώ θα βλέπετε να προοδεύει η χώρα σας:
τις πληγές της όλες σεις θα γιάνετε.
ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ (ΚΑΡ)
Τη πατρίδα μου βλέπω προσέξατε
και κοντά της βοηθοί της ετρέξατε'
για ν' ανάψω το φως της το σβυστό
που εμένα διαλεξατε ευχαριστώ.
Στιβαρό αληθινά μόνο ένα χερι
θα μπορούσε πρόοδο σ' αυτήν να φέρει.
Ιδίως το θέμα το Κυπριακό
μεγάλο έγνιας ζητάει μερτικό.

ΑΜΕ
Δεν σας κρύβω, όταν στραφήκαμε προς σας
ΤΟ μεγάλο αυτό θέμα στο νου είχαμε.
Κι αν από όσας δείχνετε μόνο τας μισάς ικανότητας έχετε, σίγουρα πετύχαμε.
ΚΑΡ
Με κολακεύετε. Έχω μόνο
για τον τόπο μου μέσα μου πόνο.
Ως για ικανότητες πιστεύω
με πυγμήν και σθένος θ' αρχηγεύω
αν τελικώς εις συμφωνίαν καταλήξωμεν
και όλα κάτω δεν τα βροντήξωμεν.
ΑΜΕ
Φόβος δεν υπάρχει αυτό να γίνει
αν λογικός αναντιρρήτως καθώς είστε
λογικά και το θέμα αυτό αντιμετωπίστε.
Και ευκαιρίας άνθρωπος λογικός δεν αφήνει.
ΚΑΡ
Νιώθω μια μεγάλη μεσα μου ορμή
να φωλιάζει σε ψυχή μου και κορμί.
Αν αυτή δεν είναι ορμή αρχηγική
τότε τι άλλο έχω δε γνωρίζω εκεί.
Και με όσα σεις, η δύναμή η μεγάλη
μιλώντας τώρα δα μου λέει
στην ορμήν μου αυτήν δίνει φτερά και ζάλη
και δόξης μου χαρίζει κλέη.
A1VTE
Όλα αυτά να νιώθετε πολύ είναι φυσικό,
και τα λέτε με ύφος τόσο πειστικό-
γιατί αφού είναι αλήθεια έτσι λέγονται-
που αμέσως πάψαν ν' αντρειεύονται
οι ως τώρα μέσα μου δισταγμοί-
τους διαλύσατε σε μια στιγμή.
Δε θα ένιωθα έκπληξη το δίχως άλλο
αν μια μέρα σας ονόμαζαν Μεγάλο.

KAP
Ω! Αυτό μπορώ να πω σίγουρα όντως
πως δεν είναι του παρόντος.
Μόνο, αφού οι δυο ως τώρα συμφωνούμε
στη συζήτηση βαθιά ας μπούμε.
Δυο τρυγόνια μ' ένα σμπάρο:
τι θα δώσω τι θα πάρω.
ΑΜΕ
Με το Κυπριακόν
ας αρχίσουμε λοιπόν.
Θέλω να μπει γρήγορα στο ράφι
όπως λεν κι οι δημοσιογράφοι.
Γιατί αν ο λαός επιμείνει για λύση
η Αγγλία τότε θα θυμώσει
κι εναντίον σας θα ξεσπαθώσει
και TOU NATO η αλκή θ' αδυνατίσει.
Θα μπορέσετε τους έλληνες να πείσετε
και το Κυπριακό θέμα να κλείσετε;
Γιατί αυτό μας ενδιαφέρει βεβαίως.
ΚΑΡ
Μη το πείτε πάλι. Είμαι νέος
όμως γνωρίζω τι λέγω όταν ομιλώ.
Θα κλείσω το Κυπριακό και μάλιστα με το καλό.
Μόνο που δημοσίως δε θα πω
τον πραγματικό μου τον σκοπό.
ΑΜΕ
Αυτό με μένα είναι εντάξει.
Λόγια λέγετε όσα θέλετε,
για μας πρέπει να ξέρετε
αξίαν έχει μόνο η πράξη.
Και ερχόμαστε στ' άλλα
μικρότερα, μα κι αυτά μεγάλα.
Θέλω πάντα να συμμορφούσθε με τα οδηγίας μας
που εκ της εν Αθήναις θα λαμβάνετε πρεσβείας
μας.
Ανυπακοή σε ό,τι αυτή σας ζητήσει

παραπολύ θα με δυσαρεστήσει.
Αλλά εκείνο που πρωτίστως πρέπει
είναι την τάσιν να σταματήσετε
του λαού σας που εκ φύσεως ρέπει-
έτσι είναι και παρακαλώ να με συγχωρήσετε-
προς του κομμουνισμού την αναρχίαν
που την θεωρεί ελευθερίαν.
Θέλω αυτά όλα να τα έχω ασφαλή.
Κάτι που και σας ιδιαιτέρως θα ωφελεί.
(μπαίνει η Γύφτισσα)
ΓΥΦΤΙΣΣΑ (ΓΥΦ)
Κάτω από το φως του ουράνιου θόλου
έκανα το γύρο του κόσμου όλου
γυρεύοντας το χέρι στα χέρια μου να πιάσω
που πάνω του ευτυχία να γράφει να διαβάσω.
Είδα χέρια που ευλογούσαν
είδα χέρια που μισούσαν
άλλα που 'διναν κατάρες
άλλα που σκορπίζαν χάρες.
Είδα χέρια που ζητιάνευαν
χέρια χαρωπά noυ διάνευαν
είδα χέρια βουτηγμένα
μες στο χρήμα-μες στο αίμα.
Είδα χέρια που ψεμάτιζαν-
πίσω παίρναν ό,τι εχάριζαν
είδα χέρια που 'χαν μείνει
έρημα σε κρύα κλίνη
είδα χέρια πεθαμένα
που δεν ήτανε θαμένα
είδα χέρια που απλώνανε
κι ό,τι άγγιζαν το λιώνανε
είδα χέρια που είχαν νύχια
σουβλερά κι ακονισμένα
κι ήτανε βαθιά χωμένα
σε ψυχών μέσα τα μύχια.
Είδα χέρια που αγκαλιάζαν
και που ευτυχισμένα μοιάζαν

ως ν' ανοίξουν και να φύγει
η χαρά που 'χαν η λίγη.
(στην Αμερική και στον Καραμανλή)
Δώστε τα χέρια σας την τύχη να σας πω' Για με σε χέρι δεν υπάρχει μυστικό.
Όλα εγώ θα σας πω τα μελλούμενα
είτε σας είναι θλιβερά είτε χαρούμενα.
(παίρνει το χέρι της Αμερικής)
Περιβόλι γεμάτο μ' αγκάθια.
Του κόσμου όλα τα κατακάθια
εκεί έχουν μαζευτεί-
μονιά άξια γι αυτά και ζηλευτή.
Ποτάμια αίμα το ποτίζουν
και με κείνο τ' αγκάθια καρπίζουν.
Μια μέρα κοντινή, πεσμένην χάμου
το αίμα αυτό θα σε πνίξει κυρά μου.
(στρέφει στον Καραμανή)
Ας δω τώρα και το χέρι αυτού του κακομοίρη που κιόλας θαρρεί η δόξα πάνω του έχει γείρει.
(παίρνει το χέρι του Καραμανλή στα χέρια της)
Κακόμοιρο, αστείο ανθρωπάκι!
Γελοίο, κορδωτό καραγκιοζάκι!
Πόσο ακριβά ο λαός σου θα πληρώσει
την κάθε φήφο του που θα σου δώσει... Καταστροφές στη χώρα σου θα φέρει
το που κρατώ σου αυτό εδώ το χέρι
που στη μιαρή ετοιμάζεσαι αυτή κυρία
να πουλήσεις για την πρωθυπουργία Εμπρός λοιπόν! Πούλα πατρίδα, πούλα λαό, πούλα τη μόνη μου ελπίδα πούλα την ευτυχία λαού ολόκληρου
σ' άλλο λαό, από ήθη απόκληρου.
Κάθε που τραβώντας θα κάνεις βήμα
μια παρανομία κι ένα κρίμα.
Ω! Ανθρωπάκι που γυρεύεις δόξα
των φρυδιών σου κοίταξε τα τόξα-
δεν είναι αψίδων θριάμβου τόξα παρά φίδια'
της πόρτας είναι του Χαμού αντικλείδια.
Παίξε το παιχνίδι σου λοιπόν κι εσύ ον αγροίκο.
Βδελυρόν πρόσθεσε ένα κρίκο
στων Καιρών τη βρωμερήν αλυσίδα-
έναν ακόμα θα δω-τόσους είδα...
(κάθεται λυπημένη και απογοητευμένη)
Κάτω από το φως του ουράνιου θόλου
έκανα το γύρο του κόσμου όλου
γυρεύοντας στα χέρια μου το χέρι να πιάσω
που πάνω του ευτυχία να γράφει θα διαβάσω.
Μα ένα χέρι δε βρήκα
που να 'χει την τόλμη για προίκα
που μες στα τραχιά δάχτυλά του
της οργής το μαχαίρι της πικρής θα κρατήσει
και με βία του πλούτου το κορμί θα χτυπήσει
σωριάζοντας τ' άνομο κουφάρι του κάτου.
Χέρια-χέρια-χέρια-χέρια
που καθένα κάτω με τραβάει
και κανένα ως ψηλά στ' αστέρια
απαλά η θωριά του ποτέ δε με πάει.
Φεύγω. Με την ησυχία σας καθήστε
το φριχτό έργο σας να συνεχίστε.
ΑΜΕ
Γύφτισσες! Ακόμα πώς τις ανεχόσαστε;
ΚΑΡ
Αφήστε τες να λένε-μη γνιαζόσαστε. Ποιος ξέρει από πού έρχονται.,.πού πάνε...
Την τύχη λένε κάτι για να φάνε.

AME
Λοιπόν νομίζω πλήρως κατανοείτε
πως ακέφαλος ένας λαός
όπως τώρα ο ελληνικός
στο χαμό και στην αναρχίαν οδηγείται.
Γι αυτό χρειάζεται έναν αρχηγό.
ΚΑΡ
Μ' αυτό συμφωνώ απολύτως κι εγώ.
ΑΜΕ
Βλέπετε και μόνος σας πόσο πασκίζω
τη ορθή πορεία του κόσμου να κανονίζω.
Μακριά από τον απαίσιο κομμουνισμό
που την ελευθερία
και όποιαν άλλη αξία
στο χάος οδηγεί και στον αφανισμό.
Ευτυχώς συμμάχους έχουμε πιστούς
ελευθερίας και δημοκρατίας μεστούς'
μα για να γίνει πιο καλή η δουλειά
και για πιότερη σιγουριά
πως δε θα γίνουν όλα ανω κάτω,
εφτιάξαμε και το NATO.
Και εκτιμούμε βαθιά που μέλος του γίνατε
και απαθείς στων Καιρών το κάλεσμα δε μείνατε.
Σε κόπους πολλούς μπαίνουμε
τον ιστό αυτόν καθώς υφαίνουμε
που ελευθερία θα εξασφαλίσει
σ' ολόκληρη τη Δύση.
Βλέπετε είναι oι χώρες οι ευρωπαϊκές
καταστραμμένες-μεγάλες και μικρές-
και τη βοήθεια που ζητούνε
σε μας μόνο μπορούν να βρούνε.
Δεν τους την αρνούμαστε
μα θαρρώ δικαιούμαστε
να σιγουρέψουμε πως η βοήθειά μας
θα χτίσει τα κοινά ιδανικά μας.
Γι αυτό κι εγώ μεγάλη μια
της γης όλης έγινα μητέρα

που ο νους μου είναι όλη μέρα
σε σας-τ' αγαπημένα της παιδιά.
Αν ο κομμουνισμός δεν καραδοκούσε
να πιάσει όποιον καθυστερούσε
και στο μαύρο του τσουβάλι
σιδερόδετον να τον βάλει
τότε δε θα επειγόμασταν να βοηθούμε
και χώρες άλλες, φίλες μας καλές να κρατούμε.
Μα τώρα το πράγμα επείγει
αλλιώς η Ρωσία μας πνίγει.
Φορές λέω για τον κομμουνισμό
πως είναι μια καλή δικαιολογία
για να οδηγήσουμε τον κόσμο-έστω τον μισό-
στην ειρήνη και την ελευθερία.
Γι αυτό η Αμερική το χέρι έχει απλώσει
βοήθεια στους λαούς να δώσει.
Γι αυτό και ο λαός μας αξιωματικούς του
δε λυπάται να στέλνει παντού δικούς του
που σωστά τους στρατούς των χωρών οδηγούνε
και σε δρόμο σωστό-Δυτικό-τον κρατούνε.
Και επειδή στης γης όλα τα κράτη
η Ρωσία κακό θέλει να κάνει κάτι,
γι αυτό τους καλούς εμείς διαλέγουμε
και μαζί-βοηθοί τους-αρχηγεύουμε.
Βαρύ ειν' αλήθεια πολύ, φορτίο έχω επωμιστεί'
αλλ' ας μη
ούτε στιγμή
απ' αυτό πως ποτέ θα λυγίσω να μη νομιστεί-
όταν κάποιος το δίκιο υπηρετεί
κάθε βάρος μπορεί σταθερά να κρατεί.
ΚΑΡ
Συμφωνώ απολύτως με όσα λέτε.
Την απόφαση στα μάτια μου δέτε
TO λαό μου σωστά να κυβερνήσω
και μακριά από την κόκκινη βία
στη Δυτικήν ελευθερία
αληθινά ευτυχισμένον να οδηγήσω.
Μόνο τη δική σας αν έχω βοήθεια
τίποτ' άλλο εγώ δε θέλω αλήθεια.
ΑΜΕ
Θα την έχετε πάντα και πλήρη.
Δε θ 'αφήσουμε ο εχθρός να σας φθείρει.
ΚΑΡ
Συμφωνούμε σε όλα λοιπόν-
θα παλέψω κατά των κακών.
Όμως όλα πρέπει να τα κανονίσουμε
πριν να πούμε πως τελείως συμφωνήσαμε.
Για όλ' αυτά ποιαν εγώ θα έχω πληρωμή;
ΑΜΕ
Αλλά, φυσικά, την τρανή τιμή
πως στον ίσο δρόμο ένα λαόν οδηγείτε.
Ακόμα όμως πως πρωθυπουργείτε:
σε σας τους έλληνες ιδιαίτερη έχει ικανότητα
όποιον κάνετε αρχηγό
να μη χάνει καιρό
αλλά να κερδοσκοπεί μέσα στην κοινότητα.
Μπορεί ας πούμε σεις με πλοία
να ανακατευθείτε, ή με εργοστάσια,
και με τραπεζίτας να πιάσετε φιλία-
δεν είναι όλα αυτά θαυμάσια;
Και αν δεν έχετε υιόν
ημπορεί να κάμετε ανεψιόν-
έτοιμα χρήματα πρέπει αυτός να έβρει
και τι θα τα κάνει εκείνος ξεύρει-
άμοιρος δεν θα είναι δα
της ικανότητος, καθώς εσείς να κυβερνά.
Σκεφθείτε, αν ανατραφεί με πολιτισμόν-
που σημαίνει με αφθονίαν χρημάτων-
και τον κάνουμε όπως εσάς πρωθυπουργόν,
εν μέσω πεινόντων αυτόν χορτάτον,
τότε μη έχοντας να εξαγάγει άλλο τι
πολιτισμού θα κάμει εξαγωγή
από τον μπόλικον που θα έχει λάβει
και πολιτισμού φωτιές
όμορφες και λαμπερές
σε κράτη απολίτιστα θα ανάβει.
Αποκτήσατε λοιπόν ατράνταχτον περιουσίαν'
μερικών δισεκατομμυρίων του την απουσίαν
την οφείλει εις σας ο κρατικός ο κορβανάς.
Και ο λαός τας τσέπας του ας έχει αδειανάς.
Πληρώνει κανείς
δια να είναι ασφαλής.
Αυτό εμείς δε θα το βρούμε διόλου κακό.
Μόνο προσέξετε μην αμελήσετε το Κυπριακό.

Τέλος πρώτης πράξης

Γιώργης Χολιαστός