Διαβάζοντας στον χθεσινό ΙΟ της Κυριακής περί εκδρομών αναψυχής Ιταλών φασιστών στην χουντική Ελλάδα, δεν μπόρεσα να συγκρατήσω τα γέλια μου όταν σε κάποιο σημείο ανέγνωσα ότι Έλληνες φασίστες φοιτητές του ΕΣΕΣΙ αγκαζέ με αντίστοιχους νεολαίους της Ιταλίας γιορτάσαν από κοινού μπροστά απ' την ορθόδοξη εκκλησία της Νάπολης, στις 28-10-1969, την επέτειο της ένδοξης πορείας του Μουσολίνι προς την Ρώμη. Όταν λοιπόν εδώ, στην Ελλάδα, εμείς γιορτάζουμε το μεταξικό ΟΧΙ (κι ας είμαστε προδότες, μπολσεβίκοι, εαμοβούλγαροι και ληστοσυμμορίτες), στην Ιταλία κάποτε, τα ελληνικά τέκνα των υπερ-πατριωτών, αυτών που αγαπούσανε και αγαπάνε την πατρίδα τους σφόδρα και είναι έτοιμοι να θυσιάσουν ακόμα και τη ζωή τους για να εξαγοράσουν λίγο γύψο, γιόρταζαν το έκθαμβο ΝΑΙ, την αποθέωση του μικροαστισμού και της "ευεπίφορης" ολοκλήρωσης, την ένδοξη πορεία του ανθρώπου που επιχείρησε να καταστήσει την Ελλάδα αποικία του.
Ξέχασα. Και ο Μουσολίνι όπως και ο Χίτλερ, ήταν φιλέλληνες. Τόσο μάλιστα πονούσαν εκ βαθέων για τα χάλια του ρομαντικού τους Ελ Ντοράντο, που αποφάσισαν να εισβάλλουν στη χώρα μας για να μας βοηθήσουν. Με εκατόμβες νεκρών, πείνα και δυστυχία. Έτσι διασώθηκε, για άλλη μια φορά, το αθάνατο ελληνικό πνεύμα.
3 σχόλια:
Ο Φελίνι κι ο αφελήνι!
Εγώ είμαι με το σχέδιο Μάρσαλ.
Τον Φελλίνι και τον αφελλίνι δεν τον ξέρω. Για τον Μουσολίνι κάτι πήρε το αυτί μου.
Μήπως είμαι δογματικός ?
καλημέρα σκυλάκο. Καπετάνιε, κι εγώ περιμένω τη βοήθεια για να γλιτώσουμε απ' τους κομμουνιστάς και να τα φάνε τα λαμόγια της λαϊκοδεξιάς.
Δημοσίευση σχολίου