Σύμφωνα με απολύτως ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες, ο γνωστός επικοντιστής Σεργκέι Μπούμπκα στα τέλη της δεκαετίας του '80 επισκέφτηκε χωριό της πατρίδος μας (τι είν' η πατρίδα μας; μην είν' οι κάμποι, τα βουνά;). Το τότε "κόκκινο" χωριό μαζεύτηκε να υποδεχθεί έναν δικό του άνθρωπο, έναν εξέχοντα πολίτη της ΕΣΣΔ.
Ξέρετε πώς είναι αυτά. Μαζεύτηκαν όλοι, ο παπάς, ο κοινοτάρχης, ο γραμματικός, ο αγροφύλακας, γυναικόπαιδα. Τραπέζι γιορτινό στήθηκε, τα εδέσματα πλούσια, το κρασί άφθονο. Τα φλας άστραφταν. Όλοι θέλανε να φωτογραφηθούν δίπλα στο χαμογελαστό παλικάρι. Και αυτός, προσηνής κι ευγενικός, πρόθυμος να κάνει ό,τι του ζητούσαν.
Όπως ήρθε, με το χαμόγελο στα χείλη και με την ευγένεια στο βλέμμα, ο Σεργκέι έφυγε από το χωριό το ίδιο βράδυ, αφήνοντάς τους όλους με την απορία πώς αυτός ο τόσο σπουδαίος άνθρωπος καταδέχθηκε το άσημο χωριουδάκι τους. Ακόμη και σήμερα, χρόνια μετά, όσοι θυμούνται το σημαίνον εκείνο γεγονός έχουν να λένε για το ήθος του τσάρου των αιθέρων, για το "δικό τους παιδί", που τόσα πρόθυμα έγινε συνδαιτυμόνας τους.
Μπορεί και να ήταν (είναι) έτσι ο εν λόγω.
Μπορεί, πάλι, απλώς να ήταν υποταγμένος σε ένα απολυταρχικό καθεστώς που αντιμετώπιζε ως πρεσβευτές τους αθλητές μετατρέποντας τους σε άβουλα πιονάκια.
Μπορεί βέβαια να είμαι απλώς κακεντρεχής και δύσπιστος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου