Ο επισκέπτης

Τις προάλλες ήρθε στον ύπνο μου στο μαγαζί ο παλιός αγαπημένος μου ροκ τραγουδιστής, σχεδόν δεν τον αναγνώρισα τόσο που είχε αλλάξει, πρώτα είδα τα παπούτσια του, κάτι λουστρίνια καφέ δερμάτινα, μυτερά, απ' αυτά με τα οποία σκοτώνεις κατσαρίδες στις γωνίες όπου κατουράν διάφοροι -πώς βρέθηκαν άραγε εκεί;- αλήτες, φορούσε μαύρο κοστούμι γυαλιστερό, το ίδιο γνωστό μαύρο πουκάμισο που φορούσε παλιά στις συναυλίες, ξεβαμμένο άσπρο-γκρι τώρα πια, και μια κατακόκκινη, στο χρώμα του αίματος, γραβάτα και στο πέτο κόκκινο τριαντάφυλλο, *με άρωμα προκλητικό και τσαμπουκαλίδικο που έσπαγε τη μύτη του μέτριου καιρού μας*, κι ένα μαντιλάκι στο πέτο, κόκκινο κι αυτό, σαν το βάθος του ουρανού, το δε μαλλί, ασορτί με το πουκάμισο, ασπρο-γκρι κι αυτό από καιρό, το είχε όλο χτενισμένο προς τα πίσω με μπριγιαντίνη, η είσοδός του ήταν αργή, τελετουργική, στεκόμουν όπως μπήκε δεξιά, με κοίταξε, κάπως υποτιμητικά, εδώ δουλεύεις νεαρέ μου; πήγα να του πω άκου να δεις μαλάκα που κάνει και ρίμα με το όνομά σου, μη με λες εμένα νεαρό, είμαι 42 χρονώ και σε ξέρω από τα δέκα, όμως κώλωσα κι αντιθέτως ψέλισα ένα μάλιστα, πώς μπορώ να σας εξυπηρ..., όμως με διέκοψε Λάθος! φώναξε, είναι λάθος η θέση σου, λάθος η στάση του σώματος, λάθος ο τόνος σου, το ύφος σου, το ήθος σου, λάθος η μπιροκοιλιά σου, λάθος οι έρωτες και τα όνειρά σου, και με τόσα λάθη που 'χεις κάνει, για να τα δικαιολογείς στην Υπηρεσία, φαντάζομαι αμείβεσαι με τουλάχιστον 14.000 ευρώ μηνιαίως, κι εγώ κάγχασα, μού 'ρθε να του πω βρε δεν πας στο γεροδιάολο; όμως κώλωσα, ψέλισα ένα ακόμη μάλιστα, καθώς αυτός επιθεωρούσε το χώρο, κι απ' όπου περνούσε έβρεχε βιβλία σαν ροδοπέταλα που δεν προλάβαινα να τα βάζω στα ράφια, μην ανησυχείς νεαρέ, τα βιβλία δεν χωράν πουθενά, με συμβούλεψε, κι αν κάποια στιγμή φεύγουν, ξαναγυρνάν σε μας, εντέλει βρήκα το θάρρος να τον ρωτήσω, εσείς δεν είστε της νιότης μου ο αγαπημένος ροκ τραγουδιστής; τι λες αγόρι μου, και με κοίταξε σαν ακτινοβολούσα απελπισία μύγα που κάθισε στη μύτη του, είμαι ο μέγας Δάσκαλος γκουρού αλλά εσύ δεν κάνεις για μαθητής μου. 

** το κείμενο μέσα στους αστερίσκους από παλιό (και πολυαγαπημένο μου) ποίημα του επισκέπτη 

ντισκλέιμερ: το παρόν δεν αποτελεί κριτική του πρόσφατου έργου του επισκέπτη, απλώς είχα φάει βαριά εκείνο το βράδυ