Για τη διαστροφή της διατροφής και της συγγραφικής ιδιότητας

Την ημέρα εκείνη ο χοντροϊστολόγος είχε μόλις φάει μιαμιση σπαλομπριζολίτσα συνοδεία πράσινων λαχανικών, που αποτελεί καλύτερο θερμιδικό συνδυασμό σε σχέση με το δίδυμο μπριζόλα - πατάτες τηγανιτές, κι είχε μόλις ξαπλώσει, αγκαλιά με τον ανεμιστήρα, μπρούμυτα, το οποίο δεν είναι πολύ καλό για το στομάχι όχι μόνο του χοντροϊστολόγου αλλά οποιουδήποτε χοντρού ή μη, ιστολόγου ή μη, πάσχοντα με γαστροϊσοφαγική παλινδρόμηση ή μη, όταν ξαφνικά έσκασε όχι ο χοντροϊστολόγος και όχι απ' το φαΐ, αλλά μία σκέψη στο μυαλό του: άραγε ένας συγγραφέας κουβαλάει την ιδιότητα αυτή σε κάθε πτυχή της καθημερινής του ζωής; δηλαδή μπορούμε να πούμε κάτι του στιλ «ο συγγραφέας ξύπνησε νωρίς εκείνη την ημέρα, με πονοκέφαλο και καούρα, έριξε ένα επικό χέσιμο, συνοδεία κατουρήματος, και στη συνέχεια έφτιαξε έναν αχνιστό καφέ που τον απόλαυσε πολύ λογοτεχνικά συνοδεία ενός σέρτικου τσιγάρου διότι ως συγγραφέας τα τσιγάρα του ήταν μόνο σέρτικα. Στη συνέχεια φόρεσε ένα τρύπιο στις αμασχάλες, κάποτε μαύρο, τώρα γκρι, μπλουζάκι Φραντς Κάφκα - Πράγα και μια κόκκινη φόρμα, που του 'πεφτε στενή στα πεζογραφικά του αρχίδια, και κίνησε για το σούπερμάρκετ για να αγοράσει κωλόχαρτο, στο οποίο θα έγραφε κάνα μυθιστόρημα, προτού σκουπίσει τον κώλο του με αυτό. Στο σουπερμάρκετ ο συγγραφέας συνάντησε τον ποιητή, ο οποίος είχε αγοράσει κλεραζίλ και χαρτομάντιλα, με τα οποία σκούπιζε τα δάκρυά του μετά από κάθε στίχο που έγραφε, και την ζωγράφο, φορτωμένη αντιπιτυριδικά σαμπουάν, χλωρίνες και κεζάπ, ενώ ο σκηνοθέτης καλλιτεχνικών πορνό ταινιών, που είχε μπερδέψει τη ζωή με την τέχνη, αγόραζε σπρέι αποσμητικά για τον άντρα και προφυλακτικά, μεγάλο μέγεθος φυσικά. Στο γνωστό αυτό σουπερμάρκετ του κέντρου, κρίκο γνωστής αλυσίδας, σημαινον καλλιτεχνικό στέκι, που στο μέλλον θα γίνει μουσείο και μνημείο πολιστικής κληρονομιάς της Ουνέσκο, οι εργαζόμενοι, ορισμένοι απ' αυτούς τουλάχιστον, γράφανε, ζωγραφίζανε ή σκηνοθετούσανε τη δολοφονία των εκνευριστικών πελατών, ειδικά των καλλιτεχνών εκείνων που επέμεναν να διατηρούν την καλλιτεχνική τους ιδιότητα στην καθημερινή ζωή, ακόμη και όταν δεν ασχολούνταν με το έργο τους, ακόμη και όταν σκουπίζανε τον κώλο τους, ακόμη και όταν βρίσκονταν μόνο στο μυαλό χοντροϊστολόγων με βαρυστομαχιά, τόσο ασήμαντων που δεν σχεδιάζει να τους δολοφονήσει κανείς, ούτε στα μπλογκ, ούτε στα ψέματα, ούτε στ' αστεία».