2 Δεκ 2012

Μια εγκαταλελειμμένη ατμομηχανή
πνιγμένη στη βλάστηση*

Τώρα αλλά και σχεδόν πάντα. Όταν βαριέμαι, αντί να κάθομαι να γράφω κάτι, που ούτως ή άλλως έχει ελάχιστη σημασία, αξία και κερδοφορία, μού 'ρχεται να πετάξω πέντε-έξι-εφτά λινκ στη σειρά, να σου πω "να, πρώτα άκουσα αυτό, μετά διάβασα εκείνο, μετά το άλλο, το παράλλο" και με τον τρόπο αυτό να διαβάσεις ένα ποστ χωρίς δικές μου λέξεις, διαβάζοντας (ακούγοντας, βλέποντας) μόνο τις πηγές, και να καταλάβεις τι θέλω να σου πω. Να, πάρε (και μη διαβάσεις την υπόλοιπη ανάρτηση): 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7

Δεύτερο μισό του 19ού αιώνα, Περού.  Κάρλος Φιτζκαράλντο, άρχοντας του καουτσούκ στην περουβιανή ζούγκλα. Πραγματικό πρόσωπο, όχι γέννημα κάποιας καλλιτεχνικής ονειροφαντασίας. Μεγάλο αρχίδι, όχι από άποψη μεγέθους αλλά από άποψη ηθικής. Αδίστακτος στις μπίζνες, πρόγονος των σημερινών μνημονιακών εκβιαστών αφεντικών, δίνει την επιλογή στους ιθαγενείς είτε να δουλέψουν για λογαριασμό του υπό πραγματικά αντίξοες συνθήκες με κίνδυνο να χάσουν τη ζωή τους είτε να εκτελεστούν πάραυτα χάνοντας σίγουρα τη ζωή τους (αυτό είναι που λέμε "ευκαιρία ζωής!"). Μοναδικό του επίτευγμα, πέρα από τις δολοφονίες ιθαγενών, η μεταφορά ενός ποταμόπλοιου πάνω από το βουνό, αφού φυσικά πρώτα το διαλύει στα εξ ων συνετέθη, δηλαδή όχι αυτός, αλλά οι εργαζόμενοί του. Ετερο επίτευγμά του, ακούσιο: ενέπνευσε τον Βέρνερ Χέρζογκ ο οποίος με τη σειρά του ενέπνευσε τον Γιόχαν Γιοχάνσον ο οποίος με τη σειρά του ενέπνευσε τον Πάνω Κάτω (όλα θα τα πούμε με τη σειρά τους).

1928, Βραζιλία. Ο Χένρι Φορντ συμφωνεί με την κυβέρνηση της Βραζιλίας για τη δημιουργία της Φορντλαντίας, μιας πόλης που θέλει να χτίσει ο αμερικανός μεγιστάνας εντός του τροπικού δάσου με σκοπό την εκμετάλλευση του καουτσούκ, για τα λάστιχα της αυτοκινητοβιομηχανίας του. Προσπαθεί να επιβάλλει τα αμερικανικά ήθη στους ιθαγενείς εργαζόμενους: απαγόρευση αλκοόλ, διατροφή με χάμπουργκερ και άλλα τέτοια γελοία. Φυσικά οι ιθαγενείς λεβέντες ταπηροκρανιάζονται και εξεγείρονται. Για αυτούς και άλλους πολλούς λόγους, το εγχείρημα καταλήγει σε φιάσκο. Μοναδική επιτυχία του εγχειρήματος: ενέπνευσε τον Γιόχαν Γιοχάνσον ο οποίος με τη σειρά του ενέπνευσε τον Πάνω Κάτω.

1982, Σινεμά
. Ο Βέρνερ Χέρζογκ γυρίζει την ταινία Φιτζκαράλντο, εμπνευσμένος μερικώς από τον άρχοντα του καουτσούκ τού 19ου αιώνος. Ο δικός του Φιτζκαράλντο όμως είναι ένας ονειροπόλος, αν και αποφασιστικός, ψιλοκατεστραμμένος επιχειρηματικά τύπος, λάτρης της όπερας, που αποφασίζει να χτίσει μια όπερα στη μέση της ζούγκλας. Εμπόδιό του, ένα βουνό, το οποίο πρέπει να ανέβει με το καράβι - και ναι, ο Χέρζογκ, χωρίς τη βοήθεια εφέ και χωρίς να επιτρέψει την τέχνη να μιμηθεί την πραγματική ζωή, μεταφέρει ολόκληρο το καράβι, και όχι κομμάτι-κομμάτι, πάνω από το βουνό. Και πάλι την πλήρωσαν, να τα λέμε αυτά, οι ιθαγενείς. Η ταινία ενέπνευσε τον Γιόχαν Γιοχάνσον ο οποίος με τη σειρά του ενέπνευσε τον Πάνω Κάτω.

2008 Μουσική.  Κυκλοφορεί ο πραγματικά υπέροχος δίσκος του Γιόχαν Γιοχάνσον με τίτλο Φορντλάντια. Σε ανάρτηση στην ιστοσελίδα του ο μουσικοσυνθέτης αναφέρει ως επιρροές του (έλα ρε μαλάκα, ούτε που το ΄χαμε φανταστεί) την αποτυχήμενη απόπειρα του Χένρι Φορντ και την ταινία του Βέρνερ Χέρζογκ.

(μάλλον) Οκτώβριος 2012, Θεσσαλονίκη, σε κάποιο καφέ. Ακούω με προσοχή δύο πολύ καλούς ανθρώπους να αναλύουν ένα δυνητικό επιχειρηματικό σχέδιό τους, σχετικα με τη δημιουργία τουριστικών οικισμών για πολύ φραγκάτους ξένους σε ελληνικά ξερονήσια, η δημιουργία των οποίων θα στηριχθεί αποκλειστικά στην ιδιωτική πρωτοβουλία, και δώστου τα αεροσκάφη, και δώστου τα ελικόπτερα, και δώστου οι εναλλακτικές πηγές ενέργειας, και δώστου τα τάνκερ γεμάτα νερό και δώστου ιδιωιτική πρωτοβουλία, και, ναι, αν χρειαστεί, ας ξεπουλήσουμε και καμιά βραχονησίδα...  Δεν έχω να αντικρούσω τίποτε, το επιχειρείν δεν είν' το τερέν μου, "γεννημένος υπάλληλος" είναι το ρεφρεν μου. Δεν ξέρω αν θα πετύχει το εγχείρημα, ωστόσο εμένα κάτι τέτοια με εμπνέουν.

2 Δεκεμβρίου 2012 - Βάζω ν' ακούσω το υπέροχο Φορντλάντια του Γ.Γ. (όχι του ΚΚΕ) και διαβάζω το σχετικό λήμμα στη γουικιπίντια και μετά όλα τ' άλλα. Και μετά θυμάμαι τη συζήτηση του Οκτώβρη. Και γράφω αυτό το ποστ. Πές μου τώρα, ειλικρινά, καλύτερα δεν θα ήταν να σου έδινα μόνο τα λινξ;

* Ο τίτλος της ανάρτησης είναι κακοποίηση κάποιας αντρεμπρετονικής φράσης.

ΥΓ. Κι όλα αυτά φυσικά δεν γινόνταν να μη μου θυμίσουν το πολύ ωραίο τραγούδι των Φιτζκαράλντο Σέσιονζ. 

6 σχόλια:

Το χελιδονάκι είπε...

όχι ρε πανω-κατω.μην τεμπελιάζεις. προτιμώ να σε διαβαζω παρα να διαβάζω τα λινξ. τεμπελιάζω.

ΠανωςΚ είπε...

Τεμπελιά, αναφαίρετο και ιερό δικαίωμα, για όλους!

μεστ απ είπε...

αυτοί οι φίλοι σου, μήπως ψάχνουν σερβιτόρους/υπεύθυνουςδημοσίωνσχέσεων/γραφείατύπου/καιτέτοια;;

#pezi

ΠανωςΚ είπε...

Για την ώρα, μάλλον ψάχνουν να με βρουν που αποκάλυψα το σχέδιό τους...

(Καθόλου πεζή!)

sunCoater είπε...

Και θα είναι άραγε αυτό το post ο τελευταίος κρίκος της αλυσίδας ή σε μερικά χρόνια κάποιος θα προσθέσει το όνομά του απ΄τον πάνω κάτω κάτω;

ΠανωςΚ είπε...

Μωρέ μακάρι, αλλά σιγά μη. Στην τελική από τη δόξα προτιμάω τα (πολλά) λεφτά.