Η κλάψα του τελικώς μη κλέψαντος

Η ιδέα δεν ήταν δική μου, ήταν της συζύγου. Αλλά, διάβολε, ήμουν σίγουρος πως, καθότι τόσο απασχολημένη, σύντομα η σύζυγος θα την ξεχνούσε, μέχρι που εγώ, ανερυθρίαστα κλέβοντάς την, θα την διέσωζα, ως της άξιζε, από τη λήθη. Έστησα καρτέρι, περίμενα, αργόσχολος και έμπειρος λογοκλόπος ων, με πληθώρα επιτυχημένων ανάλογων εγχειρημάτων εις το παρελθόν, κύριος οίδε μόνον πόσες ιστορίες, εμπειρίες και ατάκες παλαιόφιλων, χαρακτηρισμός χρονικός και ουχί ποιοτικός, έχω χρησιμοποιήσει εις το ιστολόγιο τούτο. Φευ, ματαία απεδείχθη η υπομονή που επέδειξα εις την αναμονήν, παρόμοιαν υπομονή που θα ζητήσω κι από σένα, φίλτατε αναγνώστη, φιλτάτη αναγνώστρια, μέχρις ότου ξεδιπλωθεί εις όλον της το μίτος το μήκος της Αριάδνης.

Η Ιδέα: Εσχατολογικό ευπώλητο μυθιστόρημα επηρεασμένο απ’ τα sci fi αναγνώσματα με τους σούπερ ήρωες. Η μνημονιακή Ελλάς χρειάζεται απεγνωσμένα σωτηρία απ’ αυτούς που την ξεπουλάνε. Χρειάζεται τον σούπερ εκδικητή. Χρειάζεται κάποιον που θα κάνει αέρα να φύγει η πολιτική χολέρα. Ξάφνου πεθαίνει ο πρωθυπουργός. Σοκαρισμένη η κοινωνία, πληροφορείται ότι ο θάνατός του οφείλεται σε φυσικά αίτια. Εντός των επομένων ημερών, σαν επιδημία, πεθαίνουν ο ένας μετά τον άλλον απαξάπαντες οι του υπουργικού συμβουλίου. Από φυσικά αίτια κι αυτοί. Ωστόσο η σύμπτωση είναι τρομακτική. Οι φήμες δίνουν και παίρνουν. Κάποιος (ο πρωταγωνιστής μας, τον όνομα του οποίου δεν καθόρισε η σύζυγος) αναλαμβάνει την ευθύνη για όλους τους θανάτους. Είναι μια υπερδύναμη που διαθέτει: αρκεί να σκεφτεί το θάνατο κάποιου, για να συμβεί. Στέλνει το κείμενο ανάληψης της ευθύνης στην Αντιτρομοκρατική, στον Μπάμπη Παπαδημητρίου, στον Πάσχο Μανδραβέλη, στο Μανόλη Καψή (ο οποίος αδυνατεί να κατανοήσει το περιεχόμενο), στον Γιάννη Πρετεντέρη. Ολοι γελούν με το περιεχόμενο. Ενας ακόμη τρελάκιας, απ’ αυτούς της Πάνια, που αναζητεί 15 λεπτά δημοσιότητος. Ή ακόμη χειρότερα καμιά φάρσα του Τόλη της Ελληνοφρένειας. Ο ήρωας και πρωταγωνιστής μας αποφασίζει να γίνει πιο πρακτικός: Με νέα προκήρυξή του, η οποία προκηρύσσει τον θάνατο από φυσικά αίτια του τάδε μεγαλοεκδότη, προκαλεί τη θυμηδία των παραληπτών. Ο μεγαλοεκδότης πεθαίνει. Ανακοπή. Η Αντιτρομοκρατική ταράζεται. Τα ΜΜΕ χάνουν το χρώμα τους και όλα τα κανάλια παίζουν ασπρόμαυρα. ΠΑΟΚ παντού. Οι αρχές ζητούν από τον υπερήρωα να παραδοθεί. Του προσφέρουν πλήρη φοροαπαλλαγή και τιμητική σύνταξη. Τρεις που δηλώνουν υπερήρωες παρουσιάζονται αυτοβούλως στη ΓΑΔΑ. Κανείς δεν κατορθώνει να αποτελειώσει με τη δύναμη της σκέψης του κάτι πρόβατα που τα πηγαίνανε για σφαγή. Παπατζήδες, μιμητές, γουαναμπίδες δολοφόνοι της κακιάς ώρας. Ο πραγματικός υπερήρωας ως απάντηση δολοφονεί τον απεσταλμένο της τρόικας ο οποίος βρίσκεται στην Ελλάδα για να ελέγξει την πορεία των δημοσιονομικών της χώρας μας. Ξεσπά διεθνής σάλος. Οι διεθνείς οίκοι καταλαβαίνουν πόσο λάθος έκαναν με τις συνεχείς υποτιμήσεις της χώρας μας. Το ΝΑΤΟ αναλαμβάνει δράση και...

Κάπως έτσι είχε η ιδέα της συζύγου, την οποία ήθελα να κλέψω, εμπλουτισμένη με λίγες δικές μου σάλτσες. Όμως δεν πρόλαβα. Ξεφυλλίζοντας κάποιο περιοδικό διάβασα την υπόθεση του βιβλίου του Παύλου Μάτεσι “Graffito” κι έχασα το χρώμα μου, έγινα μαυρόασπρος, γιατί ΠΑΟΚ είμαι: «Aν παρουσιαστεί στη Bουλή αιφνίδια θανατηφόρα, μεταδοτική ασθένεια;».

Διάβολε. Πρόλαβε και το σκέφτηκε πριν από μας ο κος Παύλος. Διάβολε. Δίκιο έχουν όσοι λένε ότι τα πάντα έχουν ειπωθεί και δεν υπάρχει καμιά καινοτομία στην τέχνη. Διάβολε...