28 Οκτ 2010

Συνέβη πριν λίγο - Απ' τη ζωή βγαλμένο

Εμπα μέσα φιλαράκι, γιατί σε βλέπω μούσκεμα. Εμπα μέσα, κάνω μια αναστροφή και σε πάω όπου θες. Αντε ναούμε γιατί μας έχει βγάλει την ψυχή ο ΠΑΟΚ σήμερα.
Δεν οδηγούσε ο τύπος - στηριζόταν στο τιμόνι, ημιόρθιος, ημικαθιστός, αεικίνητος, τεράστιος φάνταζε στο κάθισμα του αυτοκινητου, δεν τον χωρούσε ο τόπος, σκυφτός όχι στο τιμόνι αλλά στο ραδιοκασετόφωνο. Ράδιο Μετρόπολις φυσικά, περιγραφή Εορδαϊκός - ΠΑΟΚ, η ένταση στο τέρμα, φουλ στο παράσιτο, όχι απλά στη δια- αλλά στην τριαπασών - στο γήπεδο της Φλώρινας δημοσιογραφικά θεωρεία, υποθέτω, δεν υπάρχουν, αρα οι απεσταλμένοι των τριών ραδιοφώνων της θεσ/νίκης (Μετρόπολις, 103, Λίμπερο) κάθονταν πλάι πλάι σε κάποια γωνιά και συναγωνίζονταν υπό αντίξοες καιρικές συνθήκες στο ποιος θα ουρλιάζει πιο παθιασμένα στο κινητό τηλέφωνο. Αναπόφευκτα τους άκουγα και τους τρεις.
Μηδέν μηδέν, τελευταία λεπτά της παράτασης. Η αγωνία στο ταξί ξεχείλιζε, έτρωγε τα νύχια του οδηγού (τα δικά μου τα βρήκε φαγωμενα): αντε γαμώτο και πάλι δεν θα φάμε σήμερα, άντε κωλόπαιδα, άντε, γαμώ το χριστό σας, γαμώ την παναγία σας - κι η παναγία σε τέσσερις διαφορετικές εικόνες (και σε βραχιολάκι-εικόνισμα παρακαλώ) άκουγε τα μπινελίκια ατάραχη, μηδέ δάκρυζε μηδέ απαντούσε.
Συνέπασχα ο πελάτης, κρύβοντας τα γέλια μου πίσω από ντεμέκ αγωνία και προβληματισμό: "είναι αλήθεια πως η ομάδα έχει κάποιο πρόβλημα φέτος. Κάποιοι μάλιστα λένε πως οι φήμες περί καθυστερήσεων στις πληρωμές των παικτών ενδεχομένως να είναι..."
Δεν προλαβα να τελειώσω γιατί γίνανε μετά πολλά πράγματα μαζί: ο Σακελλαρίου έβγαλε σέντρα, ο Φωτάκης έπιασε την κεφαλιά και γκουόλ ανέκραξε ο πρώτος απεσταλμένος, ααααργκ ο δεύτερος απεσταλμένος, Μπάουγκ ο τρίτος, λαμαρίνες, τρυπάνια και ντεθ μέταλ από τα ηχεία, δάκρυα χαράς κυλούσαν σαν της βροχής της στάλες στα μάτια του επαγγελματία οδηγού ο οποίος καταμεσής της Λαγκαδά είχε αφήσει το τιμόνι κι έκανε πόγκο απάνω μου, δίνοντάς μου εορταστικές αγκωνιές και αγκαλιές εναλλλαξ, και "με το συμπάθειο φιλαράκο", και δώστου απ' την αρχή, δεν άντεχα άλλο, ξέσπασα στα γέλια.
Ναι γαμώ το χριστό μου, την Παναγία μου, ναι σήμερα θα παώ να φάω, πω ρε πράγμα κι αυτό το σημερινό, και τσίπουρο θα πιω, γιατί εγώ και διαρκείας για τον ΠΑΟΚ, και στα εντός για τον ΠΑΟΚ, και στα εκτός εκδρομές για τον ΠΑΟΚ, και απ' την 4 πήγα στην 5, και διαρκείας για τον ΠΑΟΚ η γυναίκα μου, και στην μπουτίκ τα σκάω, όλο το σπίτι, κούπες, φανέλες, πετσέτες, μπουρνούζια, όλα για τον ΠΑΟΚ, κι είμαι 55 χρονών και καμιά φορά θα πάω καρδιακό για τον ΠΑΟΚ, να 'σαι καλά ρε φιλαράκι, γουρλής είσαι, και πώς σε λενε είπαμε; Παναγιώτη; συνόνοματος ρε φιλαράκι...
Με έδωσε μιαν ακόμη αγαπησιάρικη αγκωνιά, με χάρισε και πέντε σεντς απ' την ταρίφα και με άφησε σώο και αβλαβή.
Μπικόζ ΠΑΟΚ χι ιζ.

7 σχόλια:

Papatragos είπε...

Χαχαχαχα!
(μ)Παοκ να'σαι και μη φοβάσαι!

Ανώνυμος είπε...

Μικρομέγαλες χαρές της ζωής.

Go_Go είπε...

Να πάρεις κι εσύ ένα μπουρνουζάκι ΠΑΟΚ. Σα φυλακισμένος στο ντουζ θα είσαι.

Ανώνυμος είπε...

ε αμα είσαι γουρλής ;)

Αntidrasex είπε...

Εγώ γιατί δεν έχω μπουρνουζάκι ΠΑΟΚ?

ΠανωςΚ είπε...

ΠΑΟΚ θρησκεία τρομοκρατία ρε λέμε!
αλλά δείτε κι αυτό...

http://frappelections.wordpress.com/2010/11/02/baok/

Ανώνυμος είπε...

χαχαχα! Καταπληκτικό!
Μια μπύρα με καλεί αλλά θέλω να διαβάσω κι άλλα! Ξεκίνησα από την αρχή, έφτασα εδώ και συνεχίζω!
Να 'σαι καλά!